Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Babaka-κουτούρ(-ού)

Σβέλτο το σημερινό ποστάκι και με στιλιστικές προτάσεις.
Η έμπνευση ήρθε μέσα από κουφές κουβέντες της τουαλέτας, όπου κάθομαι παρέα με τον Σέργιο μέχρι να τα κάνει. Τις προάλλες λοιπόν η κουβέντα μας ήταν η εξής σουρεάλ - αυτός ξεβράκωτος στη λεκάνη και εγώ απέναντί του καθισμένος σε ένα σκαμνάκι.

"μπαμπά, μπορώ εγώ να φορέσω γραβάτα;"
"ναι παιδί μου, γιατί όχι;" - "πότε θέλεις να τη φορέσεις"
"στο σχολείο μπαμπά!" - "α και στην εκκλησία!"
<σημείωση, δεν είμαστε η οικογένεια που πάει κάθε Κυριακή στην εκκλησία...>
"ναι μωρό μου, θα σου πάρω μια γραβάτα να τη φοράς" (μα που πάει ο γιος μου στο Ήτον;;;;)

Σκέφτηκα ότι η εικόνα του Σέργιου με γραβάτα θα είχε τρελή πλάκα, αλλά ακόμα μεγαλύτερη πλάκα θα είχε αν φορούσε παπιγιόν.
Για όσους τρελούς γονείς θέλουν να το τολμήσουν και να τη δούνε "κύκλος των χαμένων ποιητών-ο παιδικός σταθμός" έχω πρόταση από το αγαπημένο Etsy.




















Το κάθε παπ(γ)ιονάκι κάνει 30 ευρώ, ίσως όσο στοιχίζει ένα μπουφανάκι από το Ζάρα με το οποίο θα βγάλει τη σαιζόν...Τα μεταξωτά βρακιά όμως θέλουν και τους επιδέξιους κώλους....Είδατε, με τουαλέτα άρχισα, με τουαλέτα τελείωσα! Μπαμπά, τα ΄κανα!....

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Μαστρο-babaka?

Κάποτε έγραφα για το Δου-νου-του, τώρα πια μας κάνουν ντου από παντού. Έτσι ο σωστός μπαμπάκας αρχίζει και προνοεί. Μαζεύεται. Δημιουργεί.
Η αρχή είναι παλιά και έρχεται από τα ξένα. Τα γνωστά τρία Ρω: Ριγιούζ, Ριντιούζ, Ρισάηκλ.
Έτσι κι εγώ τις τελευταίες ημέρες των διακοπών μας, κάθισα και έφτιαξα στον Σέργιο ένα "γκαμάνγκα στέησιον" (γκαμάνγκα=εξκαφέας στα μωρουδίστικά του).
Το υλικό που χρησιμοποίησα ήταν σκόρπια ρετάλια ξύλων που είχα φυλάξει στην αποθήκη.

το πρωτογενές υλικό παραταγμένο...
















Η ιδέα ήταν να φτιάξω μια επιφάνεια όπου να μπορούν να σκάβουν οι "γκαμάνγκες" να φορτώνουν - ξεφορτώνουν τα φορτηγά και η "οικοδομή" ακόμα και σε καιρό κρίσης να συνεχίζει να ανθεί...
















Ο μικρός αμέσως μπήκε στο νόημα και ούτε που φανταζόταν το τελικό αποτέλεσμα. Το σίγουρο ήταν ότι μου έδινε κίνητρο να ξεκινήσω...
















Χρησιμοποίησα όλα τα καλά εργαλεία μου, σέγα, τρυπάνια, κατσαβίδια, σφυριά κλπ. Όπως λέει και η διαφήμιση, "τα καλά εργαλεία κάνουν τον καλό μάστορα"...το παν όμως είναι να ξέρεις από την πρώτη στιγμή τι θέλεις να κάνεις και να το έχεις βάλει στο χαρτί.
Τελικά μετά από αρκετό κόψε-κάρφωσε το αποτέλεσμα έμοιαζε κάπως έτσι:
















Το κερασάκι στην τούρτα έδωσαν μερικές χούφτες γαρμπίλι το οποίο από τότε φορτώνεται και ξεφορτώνεται καθημερινά....















Το γκαμάνγκα στέησιον είναι μπρέντ-γουίνερ! Το μόνο κακό είναι ότι μερικά από τα ξύλα είναι νοβοπάν, αλλά γι αυτό παραμένει σε εξωτερικό χώρο. Ίσως τα κρύα Σουκου του χειμώνα φτιάξω και ένα μασίφ, λακαρισμένο με όλα τα κομφόρ....αν και η οικοδομή θέλει τη μπίχλα της...

Αν πιάνουν τα χέρια σου και θέλεις να ξεφορτωθείς ρετάλια ξύλου πριν...τα κάψεις για να ζεσταθείς τον επικείμενο χρεοκοπημένο χειμώνα, φτιάξε και εσύ ένα γκαμάνγκα στέησον. Θα το χαρείτε ομαδικώς!

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Ba-back(a)

Είχα τις κλειστές μου. Τύπου, "what happens in Vegas, stays in Vegas" που λέγαν και στο Hangover.
Και όσο διάβαζα τα κόμεντζ σας που ρωτούσατε που χάθηκα, τόσο εγώ μπλόκαρα πιο πολύ.

O Σέργιος λοιπόν μεγαλώνει, το υλικό για το μπλογκ πληθαίνει και ο ελεύθερος χρόνος για καταγραφή συρρικνώνεται.

Σήμερα όμως ήταν μια μέρα που θέλω να καταγραφεί.

<7:30...στο μπάνιο>

Σ:."μπαμπά!, μπαμπά! ξύπνησα, έλα! - πεινάω θέλω παγωτό..."
Β: (πάω στο δωμάτιό του) "καλημέρα αγάπη μου, να σου φτιάξω γαλατάκι; Θα πάμε κάτω;"
Σ: "όχι μπαμπά, πεινάω, θέλω παγωτό".....
Β: "μα είναι πρωί για παγωτό, πάμε κάτω να πιούμε γαλατάκι...."


<8:00...στο σαλόνι πίνουμε καφέ-γάλα, παιδικό στο κανάλι9 και εγώ ένα πρωινό χάζι στο λαπτοπ>

Σ: "μπαμπά, δε θέλω να πάω σήμερα σχολείο, θέλω να μείνουμε εδώ μαζί όλη μέρα"
Β: "αγάπη μου, σήμερα θα σε πάω εγώ σχολείο, θα πάμε μαζί, θα ανέβεις στο καθισματάκι μόνος σου"
Σ: "Θα πάμε καλύτερα στη δουλειά σου;"
Β: "Θα πάμε μια μέρα και εκεί, αλλά σήμερα θέλω να μου δείξεις την τάξη σου!"


<8:45...ξεκινάμε με το αυτοκίνητο για τον παιδικό.>

Σ: "μπαμπά, δες με, είμαι ήρεμος, δε κλαίω, είμαι ήρεμος"...(η φωνή σπάει και δυσκολεύεται να κρατήσει τα δάκρυά του
Β: "ναι αγόρι μου, είσαι εσύ μεγάλο παιδί, δε κλαις, κι αν κλάψεις δεν πειράζει, δεν είναι κακό..."
Σ: "θα με αφήσεις για λίγο και μετά θα έρθει η μαμά να με πάρει, να πάμε σουπερμάρκετ, για κάπκεηκς και για δωράκι"
Β: "ναι μωρό μου, ακριβώς! Τι τυχερός που είσαι και πας σε τέτοιο σχολείο..."
<τον κοιτάω από τον καθρέπτη, ο καημένος προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι όλα θα πάνε καλά>

<9:00....έξω από τον παιδικό.>

Σ: "μπαμπά φτάσαμε εδώ είναι το σχολείο μου, δες!"
Β: "Πω-πω Σέργιε, τρομερό το σχολείο σου"
Σ: <με φανερή αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του> "Δες μπαμπά, είμαι ήρεμος δεν κλαίω..."
Β: "Το βλέπω αγοράκι μου, είσαι τρομερός! Θα μου δείξεις την τάξη σου;"
Σ: <η αγωνία του σε κρεσέντο!> "εδώ μπαμπά τρώμε, εκεί είναι η τάξη <η φωνή σπάει>...
Β: "Τέλεια, τι ωραία!"
Σ: <πλέον μιλάει και σιγοκλαίει μαζί> "και εδώ μπαμπά χορεύουμε....Άντε φύγε τώρα..."
Β: "γεια σου αγάπη μου, θα έρθει να σε πάρει η μαμά, να μην ανησυχείς!! Να περάσεις καλά!!"
Σ: "γειαααα μπαμπά" <σιγοκλαίγοντας>...

















Λοιπόν, σήμερα ο μπαγάσας κέρδισε πολλούς πόντους. Τον γούσταρα που προσπαθούσε να εκλογικεύσει το σοκ του αποχωρισμού που περνάει. Προσπάθησε να φανεί αντράκι στα μάτια του μπαμπά. Το δούλευε μεθοδικά, ο κακομοίρης από το σπίτι, επαναλαμβάνοντας τη ρουτίνα της ημέρας φωναχτά για να τ' ακούει και να το χωνέψει.
Είναι φιλαράκι πια. Την πρώτη αυτή διαδρομή οι δυό μας προς το σχολείο δε θα τη ξεχάσω ποτέ.

<αφιερωμένο στη μαρκηζ, που έχει σηκώσει το λούκι της προσαρμογής μόνη της, όλον αυτό τον καιρό>