Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

in a sentimental mood





22:00. Εγώ και ο Marco. Στο σπίτι που πια δε μοιάζει σπίτι μας. Μου ήρθε "κάπως" όταν γύρισα από την τελευταία νυχτερινή βόλτα του σκύλου σε αυτή τη γειτονιά. Όλα έχουν στοιβαχθεί σε κουτιά.
Το μόνο που αφήσαμε ήταν ένα λάπτοπ στις πρίζες και μια τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα.
Το δωμάτιο του μικρού έγινε και πάλι ένα απλό δωμάτιο.
Τελικά το αγάπησα αυτό το σπίτι κι ας είχε και τα στραβά του. Και χαίρομαι που θα φύγω έτσι.
Άφτερ ολ, εδώ μέσα συνέβησαν πολλά. Αποκτήσαμε παιδί, σκυλί, παντρευτήκαμε. Κάναμε πολλά καλέσματα, τραπεζώματα, ακούσαμε και παίξαμε μουσικάρες, μαλώσαμε, βροντήξαμε πόρτες, κάναμε ταξίδια και γυρίσαμε, μας κλέψανε (!), μάθαμε καλά νέα, άσχημα νέα, γελάσαμε, κλάψαμε.
Καλός και γεμάτος κύκλος. Και τώρα ήρθε η ώρα να τον κλείσουμε με άπειρα μέτρα τέηπ Αρμάος.
















Παρόλο που αυτή τη στιγμή την περιμέναμε χρόνια πως και πως, τώρα που είναι βράδυ και είμαι μόνος (μαμάκα και γιος πήγαν στη γιαγιά), λίγες ώρες πριν "να το πάρει και να το σηκώσει", βρίσκομαι in a sentimental mood όπως λέει και το άσμα.

Καληνύχτα marquise, καληνύχτα μικρέ. Τα λέμε αύριο φρέσκοι!
Καληνύχτα Φαληράκι και να 'σαι καλά. 10 χρόνια περάσαμε όμορφα...



Βίλα Τζούλια

Πήγε ο νους σας στο πονηρό, ε;
Όχι δεν θα γράψω για πιθανές νέες περιπέτειες της Αλεξανδράτου σε κολασμένες βίλες, κάθε άλλο.
Κουνήστε το κεφάλι σας πέρα-δώθε και ξαναμπείτε σε mode μπαμπάκα.

Βίλα Τζούλια ονόμασε ο Javier Mariscal (δημιουργός) ένα συμπαθέστατο σπιτάκι από χαρτόνι για παιδιά, τέλειο για παιχνίδι, φαντασία και δημιουργικότητα.



Οι διαστάσεις του είναι 165Χ120Χ135. Έχει παράθυρα, πόρτα που ανοίγει και....καμινάδα για να βγάζει καπνό... Οι γωνίες του είναι ιδιαίτερες, η αισθητική του παραπέμπει σε "σπίτι στο χωριό".











Η πρώτη του σχεδιαστική φάση είχε περισσότερη πλάκα, καθώς το χαρτόνι ήταν καφέ και η σκεπή "σπαστή". Κατά τα άλλα διαστάσεις και βασικός σχεδιασμός, όπως βλέπετε ο ίδιος.

Στις χαρτονένιες επιφάνειες τα παιδιά μπορούν να ζωγραφίσουν και να γράψουν ότι θέλουν, για να το κάνουν "σπίτι τους".

Από την magismetoo.

ΥΓ. Τώρα που το σκέφτομαι, η σημερινή μέρα έχει τελικά σχέση και με Τζούλια και με σπίτι. Από το πρωί 5 ειδικοί πακετάρουν το σύμπαν στο σπίτι και γίνεται της πόπης...



Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Ερμηνεία (αστικού) περιβάλλοντος

Ζηλεύω πραγματικά τους ανθρώπους που μπορούν και "διαβάζουν" τη φύση. Που κάνεις λ.χ. μια βόλτα στο δάσος και μπορούν να σου πουν τα πάντα για αυτά που ακούς, βλέπεις και μυρίζεις.

Εγώ δυστυχώς δεν έχω τις γνώσεις για να κάνω "ερμηνεία περιβάλλοντος". Προσπαθώ όμως να κάνω κάτι συνδυαστικό, τουλάχιστον όσο η βόλτα γίνεται σε αστικό περιβάλλον.

Το ΣΚ κάναμε πολλές "βόλτες-χεράκι" μπαμπάς και υιός. Εκεί στα πρότυπα της αξιοζήλευτης "ερμηνείας περιβάλλοντος" δημιούργησα το δικό μου υβριδικό σχήμα. Αυτά που παρατηρήσαμε και ερμηνεύσαμε ήταν τα παρακάτω:

Κακά
Πολλά κακά, βωμάνε, προσέχουμε να μη τα πατάμε κια ας τα κάνουν σκυλάκια. Ο μπαμπάκας μαζεύει με σακούλα τα κακά του Marco, αλλά υπάρχουν και κύριοι ή κυρίες που δεν το κάνουν αυτό και είναι κακό!

Δέντ(ρ)α
Πολλά, μεγάλα και μικρά. Όταν είναι σε σειρά στα πεζοδρόμια είναι μια καλή αφορμή για να μαθαίνουμε να μετράμε. Όταν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα δέντρα (τα βασικά - ελιά, πεύκο, κυπαρίσσι, νεραντζιά, λεύκα, κλπ) το κάνουμε.




















Βλάκας
Ξέρω, είναι "κακιά" λέξη, αλλά η οργή μου υπερνικά τη σύνεση για το λεξιλόγιο του μικρού. Βλάκας λοιπόν είναι αυτός που παρκάρει κάθετα και επάνω στο πεζοδρόμιο το λατρεμένο του αυτοκίνητο. Μας χαλάει τη βόλτα, μας αναγκάζει να βγούμε στο δρόμο και να κινδυνεύσουμε ή στην καλύτερη να του σκουπίσουμε τον προφυλακτήρα. Βλάκας λοιπόν και λίγο του είναι. (δεν λέω γάιδαρος γιατί τα συμπαθώ πολύ τα καημένα τα ζωάκια αυτά...)

via

Δεντρολίβανο (έρπον)
Υπάρχει μια πολυκατοικία με πολύ περιποιημένο βραχόκηπο. Σε μια μεριά "ξεχειλίζει" ένα έρπον δεντρολίβανο. Κόβω μια μυτούλα και τη δίνω να τη μυρίζει ο μικρός. Ενθουσιάζεται και την κρατάει μέχρι το σπίτι. Όταν τον ρωτάω πως μυρίζει που απαντά "ωλαία" χαμογελώντας.



















Κύματα
Στη θάλασσα. Τον συναρπάζουν από μικρό, ειδικά άμα λυσσομανά ο Νοτιάς και χτυπάν με μανία στον κυματοθραύστη. Σηκώνουν έναν πίδακα δέκα μέτρα. Θυμάμαι όταν ήταν πιο μικρός που δε μιλούσε, προσπαθούσε να μας περιγράψει τα κύματα με ήχους και παντομίμα...

Σμαρτ
Το αυτοκίνητο. Το έχει ο θείος του και έχει μεγάλο κόλλημα...Νομίζω ότι έχει γίνει ένα ζωντανός ανιχνευτής Σμαρτ, είτε αυτά βρίσκονται σε κίνηση ή σε στάση. Τώρα απλά προσπαθούμε να μάθουμε τα χρώματα. Κόκκινο σμαρτ, γκρι σμαρτ κοκ.















Τραμ
Συναρπαστικό όταν περνάει και πάντα το χαιρετάμε. Άμα δεν είναι ζοχάδας ο οδηγός του απαντάει με το χαρακτηριστικό κουδούνισμα.

Μπο-μπο-μπο (ακα Φορτηγό)
Η μεγάλη μας καψούρα...Βλέπε σμαρτ, μόνο που τα επίπεδα ενθουσιασμού χτυπάνε τιλτ!

Αυτά με τον υβριδικό μου τρόπο ερμηνείας, που λίγο ή πολύ τον κάνουν φαντάζομαι όλοι, ειδικά όταν μπαίνεις στην περίοδο του "τι είναι αυτό;".

Ωστόσο, αν βρεθείτε σε κάποια εκδρομή παρέα με βιολόγο, περιβαντολόγο, δασολόγο και άλλα συναφή ζητήστε του να σας "ερμηνεύσει" ότι ερέθισμα δέχονται οι αισθήσεις σας. Είναι μαγικό...

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Δύο

Χρόνια πέρασαν από τη γέννηση του μικρού μας. Την θυμάμαι πολύ καλά εκείνη την ημέρα. Και παραδόξως, παρόλο που σε κάθε έντονη στιγμή έχω κενά μνήμης, την 22η Οκτωβρίου 2008 τη θυμάμαι λεπτό προς λεπτό.

the evolution of "2"

Από τότε προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο παιδί. Οι κλασικοί γραφικοί με φώναξαν "χαζομπαμπά" (μόνο ο Ελληνάρας θεωρεί "χαζό" το να σου παίρνει τα μυαλά ένα παιδί), μετά από 18 περίπου μήνες ο μικρός με φώναξε "μπαμπάκα" και τα υπόλοιπα λίγο πολύ τα ξέρετε....

Φέτος θα κάνουμε παρτάκι οικογενειακό, γιατί δεν μπορούμε την πολύ βαβούρα. Λίγοι καλοί φίλοι, η οικογένεια και....πολλά δώρα!

"Ντόλα- Ντόλα"! (aka δώρα, δώρα!). Θα παίξουν πολλά φορτηγοειδή (γερανοί, σκουπιδιάρικα, φαγάνες). Αυτά είναι που γνωρίζω. Τα υπόλοιπα θα είναι και για μένα έκπληξη!!!

Εμείς θα του κάνουμε 2 δώρα (όσα και τα χρόνια του!). Το πρώτο είναι το αεροπλάνο playmobile.


















Το δεύτερο είναι ένα δώρο για δύο. Για τον μικρό και για την....Τίγρη της Σουμάτρας.
















Δεν του πήραμε λούτρινο τιγράκι. Κάναμε κάτι πιο πρωτότυπο. Υιοθετήσαμε (συμβολικά) μια Τίγρη της Σουμάτρας από το πρόγραμμα υιοθεσίας του WWF,  το οποίο μας ενημερώνει ότι έχουν μείνει μόνο 3.200 τίγρεις στον πλανήτη. Αυτός είναι και ο λόγος της σχετικής καμπάνιας (Tx2) με στόχο να διπλασιάσει τον πληθυσμό τους μέχρι το 2022.
Πολλά 2...τυχαίο, δε νομίζω!

Με την ευκαιρία λοιπόν των δεύτερων γενεθλίων και λίγη μανία γύρω από τον αριθμό "Δύο" εύχομαι στο καμάρι μας να τα εκατοστήσει και στην Τίγρη...να τα διπλασιάσει!


Υ.Γ.Αν θέλεις μπορείς και εσύ να  υιοθετήσεις άμεσα μια Τίγρη και να συμβάλλεις στην προστασία της!






Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Ο Παραμυθάς

Δεν μπορούσα να το πιστέψω! Ο Παραμυθάς πετούσε! Ναι, φορούσε το μαγικό γιλέκο του και πετούσε όπου αυτός ήθελε...μεγάλο μαγικό...
Επίσης, είχε μαζί του το μαγικό μολύβι το οποίο ζωγράφιζε real time (αλλά τότε δεν την ξέραμε αυτή την ορολογία) διάφορα ωραία πράγματα τα οποία τον περιτριγύριζαν...θυμάστε;


Ποιος είμαι; from παραμυθάς tv on Vimeo.

Συγκινήθηκα πριν μερικά χρόνια όταν διάβασα το blog του Παραμυθά. Μου έφερε πολλές αναμνήσεις και ας μην ήμουν ακόμα μπαμπάκας. Με μεγαλύτερη όμως χαρά ενημερώθηκα ότι ο Νίκος Πιλάβιος (aka Παραμυθάς) έχει κάνει (ή ετοιμάζεται να κάνει) το τηλεοπτικό του καμ -μπακ στο Prisma + !! Ναι, μια όαση για παιδιά στην ελληνική τιβί!

Δείτε το trailer για τον νέο κύκλο (εποχή) επεισοδίων του Παραμυθά (που δε χρειάζεται να το παίζει παππούς, είναι παππούς!!!)

Λοιπόν, αγαπημένε Παραμυθά, θα ξαναρχίσω να σε βλέπω (πλέον με το tag του μπαμπάκα και με την καλύτερη παρέα) ξανά!

Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 17:45 στο Prisma+. Τρίτη και Πέμπτη στο paramithas.tv σε...High Definition!

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

iSTOKALO...

Ότι είμαι γκατζετάκιας μάλλον θα το έχετε καταλάβει. Είναι καλό ή κακό αυτό δεν ξέρω. Αισθάνομαι όμως "καλά" γιατί έχω περιορίσει  τις αγορές τελευταία στα απολύτως απαραίτητα. Για τα υπόλοιπα απλά ενημερώνομαι και χαζεύω...

Θυμάμαι πόσο επαναστατικό ήταν το iPod...Όσο για το  iPhone  μπορώ να παραδεχτώ ότι είναι γουάν χελ οβε γκάτζετ!  Τόσα πολλές εφαρμογές που σίγουρα σε λίγο θα σου ψήνει και καφέ.

Μέχρι τότε, έχω να σας προτείνω 3 εφαρμογές με τις οποίες μπορεί να διασκεδάσει και να μάθει πολλά το παιδάκι σας - αυτό, αν το αφήνετε να αγγίξει το θαυματουργό πολυεργαλείο τσέπης.

Το πρώτο είναι το Sound Shaker.















Παίζεται απλά, με το κλασικό χτύπημα και γλίστρημα του δακτύλου επάνω στην οθόνη. Το παιδί μυείται στον κόσμο των ήχων της μουσικής και της φύσης. Επίσης μπορεί να σας "μπάσει" στα βασικά της μουσικής προπαιδείας, όπως οκτάβες, τόνοι, ρυθμοί κα.















Καταπληκτικό παιχνίδι ειδικά αν έχετε εντοπίσει μουσική κλήση στο παιδί....

Δεύτερο είναι το Intro to Letters















Κι αυτό συνδυάζει τη διασκέδαση με την εκμάθηση. Αν ήμασταν Άγγλοι ή Αμερικάνοι θα βοηθούσε και στο να μάθουμε να γράφουμε στη γλώσσα μας. Στην περίπτωσή μας όμως ίσως είναι ένα καλό βοήθημα για να ξεκινήσει το παιδί ξένες γλώσσες.



Η εφαρμογή είναι βασισμένη στα πρότυπα της Μοντεσσοριανής μεθόδου και διδάσκει στα μικρά τα βασικά της ανάγνωσης, γραφής και άρθρωσης. 

Τρίτο και τελευταίο αφήνω ένα λιγότερο εκπαιδευτικό και περισσότερο παιχνίδι -εφαρμογή.
Το Doodle Jump




















Αυτή η εφαρμογή βρίσκεται στην κορυφή των downloads στο itunes εδώ και πολύ καιρό! Θέλει σκέψη για το αν θα επιλέξετε και εσείς να την κατεβάσετε γιατί άπαξ και κολλήσει το παιδί, μετά θα γίνεται πάλη για να πάρετε ξανά το iphone στα χέρια σας...




















Το διαλέγουμε για τα γραφικά, τα οποία είναι "φτιαγμένα στο χέρι", αλλά και για το χιούμορ και την απλότητά του. Μεγάλο κόλλημα...

Αυτά λοιπόν για όσους έχουν ipod touch, iphone και ipad.

Δε λέω, είναι λίγο ακριβά ως σπορ, αλλά αν κανείς αναλογιστεί τι μπορούν να κάνουν (Μόνο ένα Πάντα δεν μπορεί να κάνει τα πάντα), ίσως να είναι ένα από τα πράγματα τα οποία θα φέρει ο Άγιος Βασίλης. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν άλλωστε...









Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Όποιος τη νύχτα περπατεί....

Τι μπορείτε να κάνετε με μια γεμάτη και βρωμερή πάνα στα χέρια;
Στην Ελλάδα...να την τυλίξετε και να την ξεφορτωθείτε το συντομότερο δυνατόν.

via

Στον μακρινό Καναδά όμως συμβαίνει κάτι διαφορετικό...Αυτό τον καιρό τρέχει μια μεγάλη έρευνα σε όλη τη χώρα (προϋπολογισμός $12 εκ), στην οποία πέντε πανεπιστήμια θα συλλέξουν λερωμένες πάνες από 5.000 μωρά. (Μιλάμε για πολύ πρά(γ)μα....)
Στόχος των ερευνητών θα είναι να αποκωδικοποιήσουν το DNA των βακτηρίων στα παιδικά κόπρανα με την ελπίδα να τεκμηριώσουν εάν το εξωτερικό περιβάλλον, οι καισαρικές τομές ή τα αντιβιοτικά αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης άσθματος ή αλλεργιών σε νεαρές ηλικίες.

via

Η έρευνα θα ξεκινήσει στο Έντμοντον, Τορόντο και Ουίνιπεγκ όπου θα παρακολουθούν τα κακάκια από τον 3ο μήνα των μωρών. Θα συνεχίσουν την έρευνα με 2.500 παιδιά μέχρι τα πρώτα τους γενέθλια και με τα υπόλοιπα 2.500 μέχρι τα πέμπτα τους γενέθλια (δουλειά κι αυτή ...).

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι σε ανάλογη έρευνα πριν τρία χρόνια βρέθηκε ότι τα παιδάκια που πήραν αντιβιοτικά περισσότερες από τέσσερις φορές μέχρι τα πρώτα τους γενέθλια, είχαν 30% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν άσθμα. 

Δεν ξέρω αν τέτοιες έρευνες πραγματικά οδηγούν κάπου. Συμπερασματικά όμως σκέφτομαι τα παρακάτω:

1. δεν θα ήθελα να είμαι φοιτητής στον Καναδά όπου ο καθηγητής θα μου έβαζε εργασία κάθε εβδομάδα 7 λερωμένες πάνες. Φίλε Σ.Θ. αυτά κάνατε εκεί στα λαμπς;

2. θα ήθελα το παιδί μου να συμμετέχει στην έρευνα και κάθε ημέρα να έρχεται ένας τύπος και να μου μαζεύει τις πάνες από το σπίτι.

3. Θα συμμετείχα αν το ερευνητικό πρόγραμμα μου έκανε χορηγία τις πάνες για τη διάρκεια του προγράμματος. Τι τζάμπα να δίνουμε τη συγκομιδή; 

Και κλείνω με το υπόλοιπο του τίτλου.

Όποιος τη νύχτα περπατεί....λάσπες και σ#$@α πατεί. (λαϊκό σοφό). Ε, για να μην τα πατεί, ας τα χαρίσει στην επιστήμη, όπως στον Καναδά.

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Plastic Fantastic, NOT!

Βλέπω όλο και πιο συχνά σε παιδότοπους - εσωτερικούς και εξωτερικούς - αυτά τα τεράστια φουσκωτά παιχνίδια, που είναι σαν σπιτάκια, βουνά, τσουλίθρες και άλλα πολύχρωμα και εντυπωσιακά.

via

Φαίνονται να έχουν μεγάλη πλάκα και ίσα που φτάνεις να ζηλεύεις που δεν είχες και εσύ τέτοια όταν ήσουν μικρός. Μήπως όμως ήταν καλύτερα (γιατί ούτως ή άλλως η μάνα σου σε έλουζε με αουτάν;)
Ναι, ήταν καλύτερα και....καλύτερα να τα αποφεύγετε και για τα καμάρια σας. Μπορεί να τους αρέσουν πολύ, μπορεί και να φαίνονται ασφαλή για τη σωματική τους ακεραιότητα (χτυπήματα, ανοίγματα κεφαλιών κ.α.), αλλά ο κίνδυνος σε αυτούς τους πολυκολόρ παραδείσους είναι άχρωμος και άοσμος....
...γιατί είναι κατασκευασμένα από PVC (πε-βε-σε) ή αλλιώς ένα από τα "δηλητηριώδη πλαστικά", με γενναία περιεκτικότητα  μόλυβδου. Ως γνωστό ο μόλυβδος μπορεί να προκαλέσει ένα σωρό προβλήματα υγείας, από μαθησιακές δυσκολίες, έως βλάβες στο νευρικό σύστημα, στην ακοή στον εγκέφαλο κ.α.

via

Όλα αυτά που σας λέω δεν είναι απλές παρατηρήσεις, ότι δηλαδή εφόσον αυτά τα πλαστικά είναι από PVC, τότε μάλλον θα κουβαλάνε και τους σχετικούς κινδύνους...Το καλοκαίρι στην Αμερική, στο πλαίσιο σχετικής έρευνας, οι περισσότεροι φουσκωτοί παιχνιδότοποι χτύπησαν κόκκινο στις μετρήσεις για μόλυβδο. 


Δεν ξέρω κατά πόσο σας χάλασα τον Σαββατιάτικο αμέριμνο καφέ σας, καθώς το μικρό σας χοροπηδάει ξυπόλυτο και χαρωπό σε PVCπάρτι με τους φίλους του, αλλά ίσως αξίζει να το ξανασκεφτούμε και να αποφεύγουμε κατά το δυνατόν τέτοιες κακοτοπιές...




Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Αλητεία

Υπάρχει η καλή αλητεία και η κακή αλητεία. Κάλη αλητεία είναι όταν γενικά δεν είσαι ροκάς και υπάρχουν στιγμές που κατεβαίνεις τη Συγγρού με Rock Fm στην τσίτα. Κακή όταν κατεβαίνεις πιωμένος τον παράδρομο της Συγγρού και σπας καθρέπτες και κεραίες από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα για πλάκα. Κοινώς τσογλανιά.

Σήμερα μιλάμε για το πρώτο. Προτάσεις για γλυκιές αλητείες φορ χιμ εντ φορ χερ.

Μπαμπάδες με αγοράκια: 
Θυμάστε κακομοίρηδες που σφηνώναμε ένα πλαστικό μπουκάλι (συνήθως σοκολατούχου γάλακτος) ανάμεσα από το "πιρούνι" και την ρόδα του ποδηλάτου για να κάνει ήχο-σαματά μοτοσυκλέτας; (μεγάλη μαγκιά!)
Ε, και εδώ βλέπω ότι τα πράγματα έχουν προχωρήσει και μάλιστα σε πλαίσιο "μεγάλε, θα σου βάλω εξάτμιση γιοσομούρι, φορτωμένο το μηχανάκι,θα σου φεύγει από τα χέρια".

Δείτε το παρακάτω παρακαλώ:

Ο κατασκευαστής υπόσχεται "πέρασμα" σε 5 λεπτά και ήχο μηχανής όσο κάνεις πετάλι.

Δεν έχω καβαλήσει ποτέ μου μηχανή -τις φοβάμαι - και δεν θα ήθελα ούτε ο μικρός να αποκτήσει τέτοιες βλέψεις. Το ποδήλατο όμως το αγαπάμε. Αλλά είπαμε, μιλάμε για αλητείες!!

Το "αξεσουάρι" στοιχίζει 18 λίρες Αγγλίας και θα το βρείτε στην Cox & Cox.




Μαμάδες - Μπαμπάδες με κοριτσάκια:
Έχετε κορίτσαρο με τύπο; Με άτιτιουντ; Είναι λίγο μπλαζέ; Είναι όμως το κοριτσάκι σας; (και ακόμα περισσότερο για πάντα το κοριτσάκι του μπαμπά;)
Ε, πάρτε της το φουτεράκι το παρακάτω!




Και αυτό από το Cox & Cox.και δικό σας με 32 λίρες Αγγλίας.

Τώρα που το βλέπω, μαζί με το φουστάκι μου κάνει και λίγο Σεξ εντ δε Σίτι. (κυρίες δεν ξέρω αυτό αν ενισχύει περισσότερο την προώθηση του προϊόντος...) 






Αυτά με την καλή αλητεία όσο αυτή ελέγχεται και δεν ρέπει προς μετάλλαξη.
Για την κακή αλητεία - τσογλανιά - έχω να γράφω...αλλά είπα σήμερα να μη γκρινιάξω - η κυρά σπιτονοικοκυρά ήρθε με τα νερά μας!


Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

babakas σε αριθμούς

48 και ένα ποστ έως σήμερα. Προσπαθώ να γράφω κάθε μέρα, εκτός από τα ΣΚ που θέλω να είμαι περισσότερες ώρες με την οικογένεια.
69 φίλοι στο FB
τυχαίο; δε νομίζω.
2.150 επισκέψεις αυτή τη στιγμή.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα με διάβαζαν όταν ξεκίνησα να γράφω. Το είδα σαν ημερολόγιο που θα μπορεί να διαβάσει αργότερα ο μικρός και σαν μια ακόμα τουίστεντ επικοινωνία με τη marquise. Αυτή άλλωστε μου έβαλε το μικρόβιο.

via

2 ετών
Θα γίνει την ερχόμενη Παρασκευή ο μικρός. Δεν μπορώ να φανταστώ τον κόσμο μου χωρίς αυτόν. Με έχει "ρουφήξει" καθολικά!
Τέσσερις
Είμαστε μαζί με τον Marco, ο οποίος τον Μάρτιο θα κλείσει κι αυτός τα τέσσερα. (BTW, το ρίζι τούρμπο!)
2:53''
Ο μέσος όρος ανάγνωσης και παραμονής των αναγνωστών στο babaka? Να γράφω περισσότερα ή συχνότερα;
Δύο
Blogs έχει η οικογένεια. Αυτό και το La Marquise Desordonee. Άραγε πως θα εξελιχθεί το πράγμα όταν θα φτάσει σε ηλικία να μπλοκάρει, ή όπως αλλιώς θα λέγεται τότε, ο μικρός;
Μηδενική
Είναι η υπομονή μου με την για λίγο ακόμα κυρούλα σπιτονοικοκυρά. Μετά αναρωτιούνται γιατί μένουν τα σπίτια ξενοίκιαστα.
29
Θα είναι το νέο νούμερο που θα γράφει το σπίτι μας εντός ολίγου. Μου αρέσει, είναι αυτό το παρά ένα, κάτι σαν ανεκπλήρωτος έρωτας. Το μικρό κουσουράκι που γοητεύει, δεν είναι 30, είναι 29!
17 
Αυγούστου ήταν το πρώτο μου ποστ. Είχαμε πάει να πάρουμε καινούρια παιχνίδια για τον μικρό, το πρώτο του playmobile και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τη χαρά μου.
9 πιστοί
εγγεγραμμένοι αναγνώστες, φίλοι κι ας μην έχουμε βρεθεί από κοντά ποτέ.
"Άνα, ντίο, τρία!!"
Ο μικρός άρχισε να μετράει.
Έντεκα
Πήγε και σήμερα δύσκολη μέρα. Αποθηκεύω και την κάνω.



Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Dora+Diego = ?

Χθες το απόγευμα πήγαμε μια ωραία βόλτα - χεράκι (ω, ναι, το αγαπημένο καροτσάκι σιγά σιγά κάθεται στον πάγκο) μέχρι το σπίτι της γιαγιάς. Τρία τετράγωνα είναι, αλλά ο μικρός (και εμείς) πολύ την ευχαριστιόμαστε αυτή την ελευθερία. Συν ότι είναι και μια ευκαιρία να έρθει και ο Marco μαζί μας, καθώς ο μικρός θέλει πάντα να κρατάει αυτός μια άκρη από το "λου(ρ)ί".

Είχαμε καιρό να τους κάνουμε επίσκεψη και ο μικρός χάρηκε πολύ να σκαλίζει τα εκατομμύρια πραγματάκια που έχουν μαζέψει τα πεθερικά μου στο σπίτι τους. Κάποια στιγμή βέβαια βαρέθηκε και καθίσαμε στο λάπτοπ του παππού να δούμε λίγο youtube. Η παραγγελιά ήταν Ντόρα.

Και εδώ κάπου μπαίνω στο θέμα...Το youtube είναι γεμάτο με "παρωδίες" της Ντόρας και του Ντιέγκο, τόσο στα αγγλικά όσο και στα ελληνικά. Γεμάτα βρισιές, πρόστυχα υπονοούμενα, sex and drugs and Dora en Diego. Έλεος ρε παίδες! ΓΚΕΤ Ε ΛΑΙΦ! Τόσο λίγη φαντασία;;;

Για πάρτε ένα βλέφαρο...






Και το ακόμα πιο τραγελαφικό ελληνικό....





Πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω γιατί να καθίσει κανείς να επενδύσει χρόνο για να φτιάξει "εξυπνάδα" επάνω στη Ντόρα, αλλά και σε κάθε παιδικό. Πέρα ότι είναι εντελώς παπάρα (ουπς! αυτή η λέξη πάει πλέον μόνο με λάδι και με πολλαααά κίτρινα ευρώ!!!!), άντε να το μαζέψεις άμα πέσει το παιδί σου επάνω του....


Για το τέλος άφησα το καλύτερο. Το συμπέρασμα για τη σχέση του Έλληνα με το youtube. Αν ψάξεις για Ντόρα στα ελληνικά, θα σου βγει: η παρωδία, η διαφήμιση με τα μακαρονάκια και ατελείωτη Μπακογιάννη. Μπρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ! (σκόρδα, φτου, φτου, κουνιέμαι από τη θέση μου πρωί πρωί)



Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

its complicated

Το θυμάστε από τότε που το αγαπημένο μας facebook ήταν ακόμα άβγαλτο; Έτσι κάπως - όχι άβγαλτο - αλλά complicated, ή ακόμα καλύτερα "τουρλού" είναι το κεφάλι μου αυτές τις ημέρες.

Έτσι κάπως θα είναι και το σημερινό ποστάκι. Χωρίς θέμα, χωρίς ειρμό, όλα χύμα, μπας και άμα τα βάλω στο "χαρτί" μπούνε και στη σειρά.

Ένας σκύλος που έχει διάρροια που του μαγειρεύουμε ρύζι μπας και τον στουμπώσουμε. Ο κακομοίρης ο Marco, κάτι πάλι θα φαγε και τον πείραξε. Καλά, δεν είναι και τίποτα, αλλά σε θέτει εκτός ρουτίνας.
Τελικά, όλο την βρίζουμε αυτή τη ριμάδα τη ρουτίνα και στο τέλος όλο σε αυτή γυρνάμε. Βολεμένοι παιδάκι μου...Μετά από 3 ημέρες ρύζι ο καϊμένος ο σκύλος έχει γίνει Κινέζος. Είναι και της μόδας, σκύλος μεγαλοεπενδυτής. Άμα γίνει καλύτερα θα τον κεράσω μια παπάρα ψωμί σε βιολογικό ελαιόλαδο να το φχαριστηθεί!

Ο μικρός που σήμερα άρχισε να στερεύει το πηγάδι της μύξας. Τουλάχιστον σε αυτό το ταμπλό είχαμε μια επιτυχία, την είπαμε και προχθές. Μεγάλη περηφάνια το φύσημα της μύτης. Τσεκ.

Το "ένα κεραμίδι να έχεις να βάλεις στο κεφάλι σου", ένα προζέ που τράβηξε πολύ είναι έτοιμο να μας δεχθεί. Με τα μερεμέτια του, με τις σίγουρες παιδικές του αρρώστιες, με τα όλα του, τα σέα του τα μέα του τα ωραία του και τα όνειρά μας να γίνονται πραγματικότητα.

Μια επικείμενη μετακόμιση και ότι θα μας αποκαλύψει για τον μικρό. Διάβαζα ότι τα μεγαλύτερα σοκ για ένα παιδί είναι ο θάνατος, ο χωρισμός και....μια μετακόμιση. Ψιλό-υπερβολή μου ακούγεται, αλλά σίγουρα μια βάση (τόσο-δα) αλήθειας μπορεί να έχει.

Δεν το έχω το μάζευε με το παιδί. Κούτα, καφέ ταινία, κούτα, καφέ ταινία, μαρκαδόρος, "σι-ντι", "βιβλία", "κουζίνα" "μπάνιο"...Το κάναμε στα "νιάτα" μας και υπό τις χειρότερες συνθήκες. Τελευταία μετακόμιση την έκανα με καύσωνα και σχεδόν όλα (εκτός από τα μεγάλα) μόνος. Τώρα όμως δεν παίζει...

Παίρνω προσφορές από τύπους με μαγικά ραβδιά που κάνουν "τζιγκιντιγκλόν" και από το ένα σπίτι στα μεταφέρουν στο άλλο και εσύ απλά κοιτάς πίνοντας καφέ....μπύρα....τζιν-τόνικ....καφέ.

Μια σπιτονοικοκυρά που έπαθε κολούμπρα που ξενοικιάζουμε το σπίτι και "με λέει χαζά". "Πλλάκα με κάνει;" (όταν θυμώνω, ξυπνάει ο σαλονικιός καρντάσης μέσα μου). Ένα πράγμα με κάνει Τούρκο: η αχαριστία.

Ο καιρός άλλαξε και γουστάρω πολύ. Φθινόπωρο. Τρομερή εποχή που τη στερηθήκαμε τα τελευταία χρόνια με αυτό το μεσοβέζικο πράγμα - φοράω κοντομάνικο και βγαίνω φωτογραφία δίπλα στο πάντα κιτς δέντρο (ω έλατο) του Κακλαμάνη.  Ντρίζ(ι)λ φορ έβερ! Α-ρε ριμάδι κλάιμετ τσέιντζ, τα λέμε και ποιος ακούει...




















Ο μικρός έχει τα δεύτερα του γενέθλια την άλλη εβδομάδα και δεν προλαβαίνω να μπω καθόλου στο μουντ. Ωραίος μπαμπάκας...Εύχομαι να μπω σε σειρά το σουκού και να το οργανώσουμε λίγο. Θα έρθουν και ο παππούς και η γιαγιά από τη Θεσσαλονίκη.

Να πω και ένα μεγάλο μπράβο στον παππού που πάλεψε πολύ αντρίκια με την κωλοαρρώστια και φαίνεται να μπαίνει πάλι στο παιχνίδι δυναμικά; Να το πω!

Ορίστε. Αν κατάφερες να το διαβάσεις μέχρι τέλους μπράβο και σε σένα. Εγώ σε προειδοποίησα, αυτό το ποστ θα είναι κάπως....
Από αύριο το μπαμπάκα; θα επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς με το μπαμπακαρεπερτόριό του.

Ως τότε, βοήθειά μας.


Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Όπως λέμε Έβερεστ

Τρελαίνομαι με τις μεγάλες κατακτήσεις των παιδιών  - σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται. Αυτές οι "πρώτες φορές" που συμβαίνει κάτι από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο (για τα δικά μας μάτια, γιατί για τα μάτια ενός μικρού όλα μεγάλα είναι!).
Η πρώτη λέξη το πρώτο βήμα, η πρώτη πεταλιά χωρίς βοηθητικές και άλλα τόσα πρώτα....μελό ε; ΟΚ, σας προσγειώνω στη δική μας σημερινή πρώτη, το κλικ του γιου μας να αρχίζει να φυσάει τη μύτη του!
Ποοολύ μύξα, λίγος ύπνος εδώ και 3 ημέρες. Αυτό το κλικ που έλλειπε, μας ταλαιπωρούσε όποτε την άρπαζε ο σπόρος.

via

Λίγο τύχη, λίγο που ήρθε η ώρα του, λίγο που τον επιβραβεύσαμε μετά το πρώτο φύσημα λες και ανέβηκε στο Έβερεστ. Και μετά. υπερβολή. "Πόοοοποοοο μύξααααα! καλά, δεν το πιστεύω, μπόρεσες και έβγαλες τοοοοοση μύξα. Για να δω, έχεις κι άλλο";Αυτό ήταν, στέρεψε το ρινικό το σύστημα ο φουκαράς.

via


Μετά από 3 μέρες άυπνοι σήμερα ξυπνήσαμε φρέσκοι (και ο μικρός με λιγότερη συσσωρευμένη μύξα)!
Σνιφ, κλικ, όβερ εντ άουτ.
 

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Σου-τιέν

Αφιερωμένο στις μαμάδες που διαβάζουν το μπλογκ:

Μετά το γιλεκάκι το τρελό, έπεσε στην αντίληψή μου ένα ακόμη γκατζετικό για τα....στήθη σας μόνο; Όπως θα δείτε στη συνέχεια κάνει και για αλλού...!
Πρόκειται για το Emergency Bra! Ένα σουτιέν "επανάσταση" που υπόσχεται να κρατάει το μπούστο σας στη θέση του, αλλά και εσάς ή τους αγαπημένους....στη ζωή εφόσον βρεθείτε σε κατάσταση έκτακτης αναπνευστικής ανάγκης.




















Το σουτιέν έκτακτης ανάγκης δεν είναι ένα κανονικό σουτιέν. Βγαίνει σε νούμερα από 32Β έως 40C. Δουλεύει ως καθημερινό σουτιενάκι, σουτιέν θηλασμού, στράπλες και στην ανάγκη μεταμορφώνεται σε δύο αντιασφυξιογόνες μάσκες που θα σας προστατέψουν από καπνό, χημικό πόλεμο, ραδιενέργεια και άλλα μαζικά καταστροφικά.

Αυτό που έχετε να κάνετε είναι να το αφαιρέσετε (με το κόλπο που κάνετε και το βγάζετε από τον λαιμό σαν λαγό από το καπέλο), να του αποσπάσετε τις δύο χούφτες και να τις εφαρμόσετε σφιχτά στο πρόσωπό σας (όπως δείχνουν στα αεροπλάνα οι συμπαθείς αεροσυνοδοί).

















Και επειδή το σούπερ σουτιενάκι προσφέρει και στο κοινωνικό σύνολο, με το έτερον ήμισυ μπορείτε να σώσετε έναν δικό σας ή άγνωστο συνάνθρωπο.

















Λέιντιζ, δικό σας μόνο με $29,99.
Καλοφόρετο μεν, αχρείαστο δε.

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Ξέφυγες...

...φίλε κριέιτηβ νταϊρέκτορ στη διαφημιστική. Σου δώσανε ένα brief, σου είπαν, "σκέψου ελεύθερα" και εσύ έβγαλες τα απωθημένα σου. Είναι η κλασική ιστορία με τη διαφήμιση και τις ΜΚΟ. Συνήθως η ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση) δεν πληρώνει, έχει όμως "καλό σκοπό" και "νεύρο" και έτσι η διαφημιστική ξεσπαθώνει ελεύθερα (μια που δεν έχει απέναντι τον πελάτη που ζητά να επικοινωνήσει δραστικούς "κόκκινους και πράσινους κόκκους"). Τις περισσότερες φορές όμως το παραγόμενο αποτέλεσμα είναι εντελώς οφ. Και μετά συνυπεύθυνη είναι και η ΜΚΟ που δίνει το οκ και βγάζει το μήνυμα στον αέρα.

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Δείτε τα δύο παρακάτω σποτ. Το πρώτο αφορά καμπάνια κατά της "πρόχειρης σίτισης" (junk food). Το δεύτερο μια "άκυρη" καμπάνια ενάντια στην κλιματική αλλαγή.
Και οι δύο χρησιμοποιούν παιδιά, τον εύκολο και φτηνό τρόπο (στόχο) για να σοκάρεις ή να συγκινήσεις.








Τόσο από την πλευρά του πατέρα, όσο και του επαγγελματία ρίχνω Χ και στα δύο.
Όχι επειδή (και καλά) με σοκάρουν τα παιδάκια που εκρήγνυνται, απλά επειδή είναι άκυρα ρε παιδί μου! Βρες χίλιους δύο άλλους τρόπους να προβάλεις το μήνυμα και όχι το μήνυμα για το μήνυμα (με πιάνιες;;).

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

T-shirt babaka?



Όταν έχεις φάει ακαδημαϊκά το "μπράντινγκ" με το κουτάλι, όταν καθημερινά προωθήσεις, δυναμώνεις και επικοινωνείς μια "μπράντα", όταν γύρω σου βάλλεσαι από "μπράντες" στο τι θα φας, πιεις, φορέσεις κ.α., δε σου μένει να παρά να "παίξεις" στον (λιγοστό) ελεύθερό σου χρόνο με κάτι δικό σου.

Στο πλαίσιο το μότο, "μπαμπάκας είσαι και φαίνεσαι" έφτιαξα μια σειρά από μπλουζάκια για "ανήσυχους" μπαμπάδες.

























Ως νέος στον χώρο της dad couture δέχομαι σχόλια...ποιο σας αρέσει περισσότερο; (εμένα το τρίτο...)

Και επειδή είναι και πρωτομηνιά και Παρασκευή, σας έχω δωράκι το "εικαστικό" του πρώτου μπλουζακίου, το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε και να χρησιμοποιήσετε ως "σιδερότυπο" (να σαν αυτά που έδιναν το Μπλέκ, Αγόρι, Μανίνα, Κατερίνα...)





 (κάντε κλικ για να εμφανιστεί το πραγματικό μέγεθος, μετά δεξί κλικ και save as. Το τυπώνετε με fit to page σε Α4 χαρτί για μεταφορά σε ύφασμα)






Καλό μήνα, καλό Σου-κου και....καλό-φόρετο!