O Marco, ο μεγάλος αδελφός.

Είναι το πρώτο μας "παιδί", αγόρι κι αυτό.

Ο Marco, ο μικρός και εγώ στον Παρνασσό

Πρώτα λοιπόν γίναμε "τρεις" με τον Marco και μετά από δύο χρόνια "τέσσερις" με τον μικρό Σέργιο. Σε αυτά τα χρόνια που ο babakas και η marquise δεν είναι πια μόνοι στο σπίτι, μπορώ να σταθώ σε μερικά βασικά συμπεράσματα: 

Α. Ο σκύλος είναι "προθάλαμος" για το πρώτο παιδί. Όταν μεγαλώνεις ένα σκυλί, θα περάσεις από όλα τα στάδια: ξενύχτια, ξεσκάτωματα (εκεί γίνεσαι κολλητός με τη σφουγγαρίστρα), επιβράβευση, τιμωρίες, όχι και μη, αγωνίες, γιατροί, εμβόλια, βιβλία, forum εκπαιδευτές κλπ. Όταν έρθει η ώρα του παιδιού  έχεις ενδεχομένως περάσει τη "βασική εκπαίδευση".

Ξενύχτι στο κλουβί τις πρώτες ημέρες...

Β. Ο σκύλος θα σε προετοιμάσει για το "σύνδρομο του έκπτωτου πρίγκηπα". Και εξηγώ: μέχρι να έρθει το παιδί, ο σκύλος είναι "το παιδί σου", όλη η αγάπη και η στοργή πάει εκεί, όλα γυρίζουν γύρω του. Όταν έρχεται το παιδί, ο σκύλος μοιράζεται την αγάπη και τη στοργή σου με "το αδερφάκι" του. Μοιραία μελαγχολεί, ζηλεύει, θέλει τη προσοχή σου...Καλά μαντέψατε! ότι ακριβώς συμβαίνει όταν κάνεις δεύτερο παιδί...

ο έκπτωτος πρίγκηπας...η μουσούδα τα λέει όλα!

Γ. Ο σκύλος θα ενισχύσει την επαφή/σεβασμό του παιδιού με τη φύση/τα ζώα:
Μέσα από τη συμβίωση με τον Marco, ο μικρός έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τα ζώα και με την φύση. Έχει αρχίσει να τον φροντίζει, να τον σέβεται και να τον προσέχει. Του δίνει να μιλήσει στο τηλέφωνο, φωνάζει τη γάτα να παίξει με τα φορτηγά του (ναι έχουμε και μια γάτα), σφυρίζει στα πουλιά. Μαθαίνει ότι το να είναι άγαρμπος μπορεί να τον πονέσει (χθες έμαθε τη λέξη "απαλά" ενώ τον χάιδευε). Μαθαίνει ακόμα και την έννοια της ιεραρχίας και τη θέση του στην οικογένεια. Όλα αυτά μαζί και πολλά άλλα πιστεύω ότι θα μετρήσουν θετικά στο μεγάλωμα του παιδιού...

zzzzzzzz.....

O Marco "τσομπανεύει" τον μικρό στα πρώτα του μπουσουλήματα

Όπως και να έχει το πράγμα ο συνδυασμός "μικρό παιδί και σκυλί" έχει έναν Α' βαθμό δυσκολίας γιατί καλείσαι να "είσαι εκεί" για όλους. Ωστόσο η συμβίωση αυτή κρύβει και πολλές δυνατές συγκινήσεις.  Όσοι το ζούνε, τις γνωρίζουν. Όσοι το αποφασίσουν, θα ταλαιπωρηθούν, αλλά είμαι σίγουρος ότι δε θα το μετανιώσουν...

Babakas & Marco σαλαγάν τα ρουαγιάλ πρόβατα 

 

Μπαμπάκας με (eco) στυλ!

Πόσες φορές έχετε βγει για βόλτα με το μικρό κρατώντας μια ροζ ή τέλος πάντων γυναικεία diaper bag;

Πόσες φορές αισθάνεστε τα αδιάκριτα μάτια των περαστικών να σας κοιτάνε με την τσαντούλα και να κάνουν "τσ-τσ-τσ";

Πόσες φορές ψάχνετε αυτό που θέλετε στην diaper bag αλλά δε το βρίσκετε γιατί απλά δεν είναι δική σας;

Όχι τώρα πια! Το Babaka Telemarketing σας παρουσιάζει την επαναστατική DIAPER DUDE! Η τσάντα αλλάγματος για τον άνδρα. Tsanda Pοur Homme.

Μέσα από τέτοιες καταστάσεις γεννήθηκε η diaper dude μια εταιρία / brand που παράγει diaper bags για μπαμπάδες (και μαμάδες). Με λίγο καλό marketing και επικοινωνία τις τσάντες αυτές άρχισαν να τις χρησιμοποιούν ο Brad Pit, o Matthew Broderic o Ben Stiller και πάει λέγοντας. 

Αφού λοιπόν σε αυτή την έρμη χώρα έχουμε γίνει ό-τι-θες, ας γίνουμε και λίγο Χόλιγουντ...στο άλλαγμα.

Ξεχωρίζω την Green Dude γιατί είναι λιτή και "οικολογική", καθώς είναι κατασκευασμένη από 25 πλαστικά μπουκαλάκια νερού!

Η τιμή της, εδώ τα χαλάμε, είναι $98, αλλά σιγά μη φορούσαν οι σταρ του σινεμά τίποτα της πλάκας...

Εγώ πάντως κρατάω τα θετικά: μια diaper bag που αργότερα γίνεται απλά bag για τη δουλειά, το ταξίδι, τη βόλτα (άρα έχει χρόνο ζωής...) που παράχθηκε από 25 πλαστικά μπουκαλάκια.

Στο site υπάρχει και διεύθυνση για ελληνικό μαγαζί που φέρνει τα προϊόντα.

Green Dude

Green Dude

Green Dude

Green Dude

Κουρσάκια ξανά σε δράση!

Πόσο μου την δίνει όταν βλέπω ανθρώπους να μη χαρίζουν / πετάνε τίποτα...να γεμίζουν ντουλάπια, αποθήκες πατάρια με άχρηστα πράγματα...

Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις για τις οποίες συνειδητοποιώ ότι δεν πρέπει να είμαι απόλυτος στη ζωή μου!

Η μητέρα μου - που ευτυχώς δεν είναι "μαζώχτρα" - κράτησε μερικά παιχνίδια μου, κυρίως αυτοκινητάκια και πρόσφατα μου τα έδωσε.

Σας παρουσιάζω λοιπόν μια μικρή κίτρινη συλλογή, η οποία πέρασε αυτομάτως στα χέρια του μικρού!!!!

Renault 5 turbo

Citroen 2CV

οδοστρωτήρας

αντίκα

Όλα τα κουρσάκια είναι made in England / France. Made in China δεν παίζει πουθενά, αν αυτό σας λέει κάτι σοσιαλο-οικονομικά.

Όσο για την ποιότητα κατασκευής, οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους. Άμα τα φας στο κεφάλι πηγαίνεις για ράμματα...

Εν τω μεταξύ, βλέπω ότι πολλά μοντέλα έχουν και συλλεκτική αξία!

Στο toycollector γίνεται ένας τρελός χαμός. Μια μικρή βόλτα θα σας γυρίσει σίγουρα πίσω στα παλιά...


Για ψαχτείτε στα πατρικά σας λοιπόν...

σπιτάκια ...νούμερο δύο

Σε περίπτωση που διαβάσατε το post σπιτάκια και είτε σας φάνηκε η πρόταση του έτοιμου ξύλινου σπιτιού αλμυρή (σωστά σας φάνηκε) ή δεν την "έχετε" και πολύ την σέγα και τις επισκέψεις στο Praktiker, σας έχω μια άλλη πρόταση εξίσου ντιζαϊνιά και πολύ πιο οικονομική.

Η Ολλανδική Kidsonroof έχει δημιουργήσει το Casa Cabana από ανακυκλωμένο και βιοδιασπώμενο χαρτί / χαρτόνι. Η εταιρία τα διαθέτει σε λευκό- έτσι ώστε να το διακοσμήσει το παιδί σας όπως θέλει, ή σε διάφορα σχέδια. 
Η τιμή του είναι €29.90 συν τα μεταφορικά για τα οποία θα πρέπει να κάνετε μια επαφή, καθώς δεν συμπεριλαμβάνουν την Ελλάδα στον τιμοκατάλογό τους. Στέλνουν λχ στην Ιταλία με €15.

Casa Cabana www.kidsonroof.com

Οι διαστάσεις του σπιτιού είναι 70 x 70 x 105 εκ και έχει βάρος 2 κιλά. Διαθέτει μια πόρτα, επτά (7) παράθυρα και πολλά άλλα κομφόρ. 

Casa Cabana  www.kidsonroof.com

Για τους πιο "ζόρικους/ζόρικες" υπάρχει και η πολική λύση του Iglo. 

 IGLO www.kidsonroof.com

Στοιχίζει €10 περισσότερα και οι διαστάσεις του είναι 40 x 70 x 95 εκ. και το ύψος του 95 εκ.

 IGLO www.kidsonroof.com

Έτσι κάπως μπορεί να μαζευτεί όλη η συμμορία...

Το μόνο μείον; μη το πιάσει η βροχή ή η υγρασία γιατί θα έχουμε γκρίνια....







 

Πόλη από χαρτί αλά Δου-νου-Τού.

Ένα καλό που μπορεί να έχει φέρει το thoo-noo-too είναι να τσιγκλήσουμε λίγο περισσότερο τη φαντασία μας και να μας κάνει να αναζητήσουμε, να αυτοσχεδιάσουμε, να προσπαθήσουμε και στο τέλος να δημιουργήσουμε!

Ο φίλος Joel με το καταπληκτικό του blog παρουσιάζει τρομερές ιδέες για κατασκευές. Πραγματική πηγή έμπνευσης!


Μια από τις αγαπημένες μου προτάσεις είναι η χάρτινη πόλη.

η χάρτινη πόλη του Joel   http://madebyjoel.blogspot.com/

Τρομερή ιδέα για μια μέρα που θα πρέπει να κλειδαμπαρωθείτε μέσα με A/C αν ξαναχτυπήσει ο καύσωνας, ή αν ξεκινήσουν (αμήν και πότε) οι βροχές.

  http://madebyjoel.blogspot.com/

Αν θέλετε να φτιάξετε και εσείς τη δική σας πόλη, δεν έχετε παρά να κατεβάσετε τα σχέδια του Joel από εδώ και εδώ και εδώ.

Σε ευχαριστούμε Joel! 

 

Μια ιστορία "Τουρλού"

Τελικά δεν είμαι και πολύ συμβατικός τύπος. Δεν μου αρέσουν τα έτοιμα ρε παιδάκι μου - προτιμώ κάτι το μοναδικό κι ας έχει κάπου κι ένα κρυφό κουσούρι, παρά το προκατ, το ετοιματζίδικο, όσο αστραφτερό κι αν είναι.

Κάπως έτσι φτιάχνω και ιστορίες για ύπνο (bed time stories όπως λεν και στο χωριό μου) στο μικρό όταν έχουμε δοκιμάσει με την marquise τις συμβατικές μεθόδους με αποτυχία. 

Το σενάριο που "φοριέται" πολύ τελευταία είναι μια ιστορία "τουρλού". Η συνταγή της; Απλή! Μαζεύεις οτιδήποτε αρέσει στο παιδί σου, από ήρωες καρτούν, καταστάσεις, μέρη που πήγες, αντικείμενα που του αρέσουν, παιχνίδια, σκηνικά που συναρπάζουν κ.α.

Τα βάζεις όλα στο ταψί της φαντασίας σου, και τα ρίχνεις στους 200C μέχρι το παιδί να κοιμηθεί.

Ακούστε ένα σιγουράκι...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Που και ο Τίγρης (από το σχετικό καρτούν και πολυαγαπημένοι).

pooh and the tiger - www.imagesdisney.com

Αυτοί οι δύο τύποι είναι οι στάνταρντ ήρωες. Κάθε βράδυ έχουν να αφήσουν το δάσος και να πάνε κάπου, συνήθως εκεί που ήμασταν την ημέρα που πέρασε. Π.Χ, "για μπάνιο στον Αστέρα"/ "στον Εθνικό Κήπο" κ.α.

Μετά το επόμενο συστατικό της συνταγής είναι όλα τα μέσα μεταφοράς (που του αρέσουν πολύ) - φορτηγά, αυτοκίνητα, τρένα, βάρκες, ελικόπτερα κ.α.

Μεγααααλο φορτηγό  http://menopausehometest.com

Οι δύο ήρωες παίρνουν διαδοχικά ένα - ένα τα παραπάνω για να φτάσουν στον προορισμό τους. Όλα είναι ΜΕΓΑΑΑΑΛΑ, έχουν ΣΚΑΑΑΛΑ για να ανεβούν, και βγάζουν ΚΑΠΝΟΟΟΟ.


Ξεκινάμε με φορτηγό και βλέπουμε...συνήθως μέχρι το ελικόπτερο έχει κοιμηθεί. 


Αν δε δουλεύει, ξαναρχίζω με τη σειρά, αλλά πιο χαμηλόφωνα.....σσσσσσσσ....Τα καταφέραμε!

Βόλτα με φουσκωτό

Ο μικρός έζησε την πρώτη του "ναυτική" εμπειρία φέτος στη Χαλκιδική και από ότι φαίνεται θα έχει και αυτός ολίγην αλμύρα να κυλάει στο αίμα του...

Η πρώτη του βόλτα έγινε με ένα μικρό φουσκωτό του αδερφού μου, απογευματάκι με μπουνάτσα.

Είχε κοζάρει το βαρκάκι που ήταν δεμένο στο ρεμέτζο και ζητούσε να πάμε εκεί σαν τρελός.

Έτσι, παρ΄όλες τις αρχικές σκέψεις μας με την marquise, κυρίως για θέματα ασφάλειας (καθώς δεν ξέρει να κολυμπάει ακόμα), τελικά τον φορτώσαμε με τον αδερφό μου για μια βόλτα "με τα κουπιά".

Ο μικρός τραγουδούσε "όου-όου-όου-ο-ο" (row row row your boat...τς...έχουμε πχιότητα στο σπίτι μας) και δε μπορούσε να φανταστεί το ντελίριο που θα ζούσε μετά από λίγα λεπτά...

Αφού απομακρυνθήκαμε τα προβλεπόμενα μέτρα από την ακτή βάλαμε τη μηχανή!  

πρώτη βόλτα με το φουσκωτό

Εκεί είχα έναν μικρό φόβο μη φοβηθεί από τον ήχο (επηρεασμένος από τη δική μου αντίδραση στην ηλικία του που είχα κάνει τον πατέρα μου Arnold από το πολύ κουπί....), αλλά ο μικρός αποδείχθηκε βελτιωμένο μοντέλο. 

Όχι μόνο τρελάθηκε με τη μηχανή, αλλά ζητούσε "πάτα γκάζι" και να τον πηγαίνουμε κόντρα στο κυματάκι για να κουνάει περισσότερο...

Είναι τρομερή φάση να μοιράζεσαι τέτοιες στιγμές με το παιδί σου. Είχαμε φτιάξει ένα μικρό men's club! 

Το φουσκωτάκι, όπως είπα είναι του αδερφού μου, η μηχανή όμως είναι αγορασμένη το 1979 από τον παππού (!). Είναι μια αερόψυκτη YAMAHA (μοντέλο P125A) η οποία ήταν "άβρεχτη" για 30 χρόνια. Με αυτή τη μηχανούλα γνώρισα και εγώ τη θάλασσα στην ηλικία του μικρού.  Το φουσκωτό εκείνο (ένα παλιό zodiac) δεν υπάρχει πια - η μηχανή αντιθέτως ζει και ταξιδεύει την τρίτη γενιά της οικογένειας! 

ο μπαμπάκας πολλά χρόνια πριν. Η μηχανή είναι η ίδια 

Όταν ο μπαμπάς μπαίνει στο pause #2

Το παν σε αυτό τον κόσμο είναι να υπάρχουν βαλβίδες και να ανοίγουν που και που για να γίνεται αποσυμπίεση... Μια από τις δικές μου είναι το καταμαράν....
Γρήγορο, άνετο, extreme και με άπλα για να παίρνω τον μικρό και την μαμά σε λίγα χρόνια.
Έχω καβαλήσει πολλά σκαφάκια, αλλά μετά από πολλά χρόνια κατέληξα να έχω το υπερ-κλασικό 16αρι της HobieCat. Απλό, κλασικό και σίγουρο. Το καβαλάς και ξεφεύγεις, χωρίς πολλά τζίτζι-μίτζι.

Όσοι τυχόν δεν έχετε εικόνα πως είναι (θυμάμαι γυρνώντας κάποτε από Θεσ/νίκη με ένα καταμαράν στο τρέιλερ, ένας βενζινάς στα Τέμπη μας ρώτησε: "τινι τούτου; Πετάει;" - "όχι", του απαντήσαμε, "είναι για τη θάλασσα, με πανί". Και απαντάει το θεϊκό: "ααααα....αυτά με την τριχιά!", και εννοούσε τα σχοινιά....), δείτε το παρακάτω στο youtube:

Εσύ τι μπαμπάκας είσαι;

Τις τελευταίες ημέρες παίζουμε πολύ με τον μικρό με τα happyland από το ELC. Έχει πολύ πλάκα, γιατί πλέον έχουμε μπει σε φάση role-playing.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, αν αρχίσεις και βαριέσαι μπορείς να στήνεις διάφορες αστείες καταστάσεις, ειδικά αν βρίσκεται και η μαμά δίπλα και βλέπει / συμμετέχει.

π.χ. "Α....να η γιαγιά! (η πεθερά). Που θα την βάλουμε τη γιαγιά; Στο πορτ-μπαγκάζ; στη σοφίτα;" και άλλα τέτοια για να γελάς με τη μαμά.

Έτσι λοιπόν στο σπίτι της happyland, δες και συνειδητοποίησε τι μπαμπάκας τελικά είσαι:

μπαμπάκας 1

Μπαμπάς βλέπει τηλεόραση- μαμά μαγειρεύει

μπαμπάκας 2

Μπαμπάς μαγειρεύει, μαμά βλέπει τηλεόραση

μπαμπάκας 1

Μπαμπάς κοιμάται, μαμά μαγειρεύει

μπαμπάκας 2

Μπαμπάς μαγειρεύει, μαμά κάνει σπα

Το παιδί στα παραδείγματα είναι εκπαιδευμένο και παίζει έξω στην αυλή με τον σκύλο και τα άλλα ζωάκια της φάρμας. 

λοιπόν;

Μπαμπαααα!, Τουτού! (και προσφάτως αμάκι)

Μεγάλο κόλλημα με το αυτοκίνητο...και αν τραβούσα κι εγώ ζόρι με το αντικείμενο, να πω το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει....έλα μου όμως που η σχέση μου με την αυτοκίνηση είναι απλά τυπική -(να πας πηγαίνει όπου θέλουμε με ασφάλεια).
Η μανία του μικρού με τα αυτοκίνητα ξεκίνησε στην Πάρο αρχή καλοκαιριού. Και συνήθως αυτή τη ζημιά την κάνουν θείοι....Ο αδερφός της marquise, έχων ένα αλήτικο wrangler άρχισε να τον βάζει  στο τιμόνι (πάντα εν στάση  - δες σχετικό post) και να του κάνει ήχους μηχανής, να του δείχνει κουμπιά, παράθυρα κλπ. Αυτό ήταν. Ένας έρωτας γεννήθηκε εκεί στον Δρυό και από τότε δεν λέμε να τον ξεπεράσουμε.

Ο μικρός με περιμένει κάθε απόγευμα που γυρίζω από τη δουλειά στην πόρτα! Μόλις βάζω το κλειδί  ακούω από μέσα: Μπαμπααααααααααα! (χαρά εγώ...) - ΤΟΥ-ΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ! (σιχτήρι εγώ).

Ο κακόμοιρος, με περιμένει από το πρωί που φεύγω για να τον κατεβάσω στο αυτοκίνητο και να περάσουμε εκεί καμιά μισή ώρα να κουνάει το τιμόνι, να βάζει αλάρμ, μουσική (λαλά) να πατάει την "κόνα".

Τις τελευταίες φορές βέβαια η όλη διαδικασία γίνεται με A/C γιατί η ζέστη απλά δεν παίζεται.

Εύχομαι σιγά-σιγά να του περάσει η τρέλα αυτή και να μην μου γίνει τύπος που θα κλέβει το αυτοκίνητο τα ΣΚ στα 15 του να τον μαζεύω.

Αν είναι να συμβεί κάτι τέτοιο, καλύτερα απλά να έρχεται να μου λέει: "Πατέρα, έλα να τσεκάρεις το χταπόδι εξάτμιση και τη φιλτροχοάνη που σου 'βαλα στο σαπάκι σου και πάει σφαίρα..."

youtube - μια εναλλακτική "εκπαιδευτική τηλεόραση"

Με μπαμπά και μαμά blogers ήταν αναμενόμενο και ο μικρός να αποκτήσει σχέση με τους Η/Υ από μικρός!
Και ναι(!) "ο κομπιούτερ" με τον σωστό χειρισμό και με μέτρο, μπορεί να γίνει πολύ χρήσιμο (επικουρικό) εργαλείο. Και μπαίνω κατευθείαν στο ψητό, πριν σας χάσω...

Case #1
Είναι να ταξιδέψουμε πρώτη φορά με τον μικρό με αεροπλάνο και φοβόμαστε πως θα το πάρει...
Λίγες μέρες πιο πριν του βάζουμε να δει αεροπλάνα να απογειώνονται, να προσγειώνονται, εσωτερικό καμπίνας, αεροσυνοδούς και του εξηγούμε ακριβώς τι παίζει - Προσοχή μη πέσετε σε κλιπς με ατυχήματα...!
Αποτέλεσμα: άψογο ταξίδι, έμαθε τη λέξη "πετααααα!" και από τότε λατρεύει τα αεροπλάνα.

Case #2
Ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να βάζουμε και το κουτάλι στο παιχνίδι του φαγητού (για να το χρησιμοποιεί αυτός...). Οι πρώτες δοκιμές αποτυχία σκέτη. Youtube, clip με "μεγαααάλα παιντά" που τρώνε με κουτάλι...
Αποτέλεσμα: ο μικρός άρχισε να ζητάει κουτάλι για να φάει σαν "μανάλο παιντά".

Case #3
Θέλει το μικρό σε άσχετη ώρα να δει "Ντόλα" (Ντόρα)....χτυπάς ένα youtube και βλέπει ένα επισόδιο.

Case #4
Τραίνα, φαγάνες, μπουλντόζες, πυροσβεστικά, ελικόπτερα, και άλλες μεγάλες θορυβώδεις μηχανές με τις οποίες ξετρελαίνονται τα αγοράκια. (για τα κοριτσάκια ζητώ συγνώμη, αλλά δε διαθέτω -ακόμα- εμπειρία).
Θα τα βρείτε εκεί in all shapes and sizes.

Κακά τα ψέματα, το youtube αν το χρησιμοποιείς σωστά είναι τρομερό εργαλείο σε όλα. Από το πως να φτιάξεις μια ξύλινη κατασκευή, τον τέλειο καπουτσίνο, μέχρι να δεις σπάνιες μουσικές παραστάσεις. Μπορείς να δείξεις on demand όλα τα ζώα του κόσμου στο παιδί σου, να του δώσεις "εικόνα" του πως  γίνονται μερικά πράγματα πριν περάσεις στην πράξη...είναι ένα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο.

Παραθέτω δύο τα δικά μας "favorites"

όταν ο μπαμπάς μπαίνει στο pause #1

Βόλτα, βραδινό, μπάνιο, γάλα,....zzzzzzzzzzzzzzzzzz
ΤΟ-ΠΑΙ-ΔΙ-ΚΟΙ-ΜΗ-ΘΗ-ΚΕ.
Από αυτή τη στιγμή και με λίγη τύχη ο μπαμπάς και η μαμά μπαίνουν σε pause mode (αλλά πάντα stand by....).

Ευκαιρία λοιπόν να κάνουμε κάποια από "τα δικά" μας.

Η σημερινή πρόταση φίλοι και φίλες (channeling κυρία Βέφα, γιατί ακολουθεί συνταγή) είναι να χαλαρώσουμε παρέα με ένα δροσιστικό Mojito, το δεύτερο εθνικό ποτό μας, μετά το ούζο...

Αν και λίγο μπελαλίδικο (προσέξτε τα μούτρα του μπάρμαν την επόμενη φορά που θα παραγγείλετε mojito σε κάποιο bar), ένα καλοφτιαγμένο mojito έρχεται να σβήσει την κούραση της ημέρας με τον καρίμπιαν τρόπο.

Τι θα χρειαστούμε:

Ρούμι (ότι αγαπάτε σε λευκό)
Λάιμς
Καφέ Ζάχαρη
Φρέσκο δυόσμο
Σόδα
Παγάκια (πολλά)

και σε εργαλεία

γουδί/γουδοχέρι
ice-crusher
μεγάλο λαχταριστό (ψηλό) ποτήρι





Εκτέλεση (για ένα ποτήρι):

Αφού πλύνουμε πολύ καλά 3 λάιμς,  τα κόβουμε στα 4 (σταυρός). Ένα τέταρτο το κρατάμε στην άκρη για τη γαρνιτούρα μας. Τα υπόλοιπα τα ρίχνουμε στο γουδί μαζί με 3 κουταλιές της σούπας μαύρη ζάχαρη και 5-6 φύλλα καλά πλυμένου δυόσμου. Ξεκινάμε να τα κοπανάμε με το γουδί μέχρι να "στεγνώσουν" τα λάιμς και μαζί με τη ζάχαρη να δημιουργηθεί ένα ελαφρό καφέ σιρόπι.
Εν τω μεταξύ θρυμματίζουμε τα παγάκια και γεμίζουμε με αυτά το ποτήρι μας μέχρι επάνω.
Πίσω στο γουδί, αφαιρούμε τα "παπαριασμένα" φύλλα του διόσμου από το σιρόπι, γιατί θα μας σφηνώνουν στα δόντια αργότερα και ρίχνουμε το "νέκταρ της Αβάνας" στο ποτήρι μας.
Λογικά αυτό θα πρέπει να πιάνει χώρο 2 περίπου δάκτυλα από τον πάτο του ποτηριού.
Κατόπιν, προσθέτουμε ρούμι, 4-5 δάκτυλα (ανάλογα τη φάση που βρισκόμαστε και τις προγνώσεις για τα ξυπνήματα του παιδιού κατά το βράδυ) και ότι περισσέψει (μισό δάκτυλο) το φουλάρουμε με σόδα.

Το Mojito μας είναι σχεδόν έτοιμο - γαρνίρουμε με ένα κοτσάνι δυόσμο (να ΄χει 3-4 φύλλα πάνω του!) και το τεταρτάκι του λάιμ που τη γλύτωσε φτηνά από το γουδί.

Πάρτε το καλαμάκι σας και καλή απόλαυση!!


Tips:
1. Ο καλύτερος παγο-σπάστης είναι ο μηχανικός, αυτός με τη μανιβέλα. Κάνει τον πάγο σαν μικρό χαλικάκι, γεγονός που του δίνει μεγαλύτερο χρόνο ζωής. Τα blender είναι απάτη- σου φτιάχνουν χιόνι και τη διάθεση για σκι, μέσα στο κατακαλόκαιρο. Αν δεν έχετε μηχανικό παγο-σπάστη βάλτε τα παγάκια σε μια υφασμάτινη πετσέτα και χτυπήστε τα σαν το χταπόδι στο μπαλκόνι. Δουλεύει κι αυτό.

2. Το Μojito της προκοπής είναι long drink - άρα σερβίρεται σε μεγάλο - λαχταριστό ποτήρι. Μια φίλη που ξέρει από καλό ποτό τα αποκαλεί "κουβαδάκια"

3. Το μυστικό είναι στη θερμιδο-βόμβα των 3 κουταλιών της σούπας ζάχαρη. Αν θέλεις να το πίνει και η γυναίκα σου μη της το πεις. Αν πάλι βαριέσαι να φτιάχνεις πολλά ποτήρια, αποκάλυψέ το και αμέσως σε μια παρέα θα φτιάχνεις τα μισά.

4. Αφαιρούμε τα "παπαριασμένα" κομματάκια διόσμου για τους λόγους που αναφέραμε...

5. Επενδύστε σε ένα καλό γουδί....αν και "ψωνέ", το γουδί του Jamie Oliver από 100% φυσικό γρανίτη είναι βαρβάτο πράγμα...

είναι πολλά τα χιλιόμετρα, Άρη....

Φέτος πήγαμε για πρώτη φορά με τον μικρό στη Χαλκιδική. Το πήγαινε το έκανα οδικώς μόνος - εγώ και 1.000 τσιμπράγκαλα, ενώ η μαμά και ο μικρός πήραν το αεροπλάνο. Στo έλα όμως είπαμε να δοκιμάσουμε όλοι μαζί το αυτοκίνητο. Καθότι ο μικρός μας δεν τα πάει καλά με τον Μορφέα, έκανε ένα power nap στην αρχή του ταξιδιού (ξεκινήσαμε από Θεσσαλονίκη) και λίγο μετά την Κατερίνη το μάτι άνοιξε γαρίδα και έτσι έμεινε μέχρι την Αθήνα....
Τι κάνεις λοιπόν όταν το παιδί δε σου κοιμάται και έχεις να "μασίσεις" καμιά 500άρα χλμ?

α. Υπομονή
β. τουρ όλων των P της εθνικής οδού και οσμογνωσία κατρουλίλας eau de dalique.
γ. όλα τα παραπάνω...

...ή να εφαρμόσεις ένα μυστικό που ανακαλύψαμε τυχαία (μας έσπρωξε η ανάγκα) και μετά το διάβασα και σε βιβλία για γονείς.




Μοιράζομαι λοιπόν το tip, και εύχομαι πολλοί από εσάς να πουν..."καλά μεγάλε, τώρα το ΄μαθες εσύ;"
Για τους υπόλοιπους πρωτάρηδες βουρ στη δοκιμή!

Πριν κάθε ταξίδι εφοδιαστείτε με 5-6 καινούρια παιχνίδια (του κουτιού). Μόλις πάει να αρχίσει η γκρίνια στο πίσω κάθισμα, εμφανίζετε το νέο καλούδι σα λαγό από το καπέλο, ενθουσιάζεται το παιδάκι, παίζει μαζί του και όλα καλά....μέχρι τα επόμενα 80-100 χλμ, όπου του δίνετε το επόμενο.
Και έτσι κάπως πάει το πράγμα με καλή διάθεση, παιδικό τραγούδι (στο φουλ) και λίγη τύχη.

Αν δεν έχετε φροντίσει να έχετε το μαγικό σακουλάκι μαζί σας, δοκιμάστε στις διάφορες κλασικές στάσεις τύπου Λεβέντη (πάει αυτός...), Πασιάκο, 140, 90 κλπ. Συνήθως έχουν κινέζικα junk που όμως μια χαρά κάνουν τη δουλειά τους μέσα στην απελπισία...

Τα κακά παιδιά

Ποιος είπε ότι τα lego ανθρωπάκια είναι πάντα καλά και αγαθά;
Πρόσφατα η μαμά εταιρία έβγαλε στην αγορά τα τα Bad Boys!

Τα κλασικά κίτρινα ανθρωπάκια φορτώθηκαν ατελείωτα τατουάζ, μουράτα γυαλιά ηλίου, έμειναν αξύριστα, με φαβορίτες και άλλα άγρια, εμπνευσμένα από την κουλτούρα του easy rider.

Τώρα πλέον η λεγκούπολη έχει και μια σκοτεινή γειτονιά. Αθώα λεγκάκια προσοχή!

(το project έγινε από την ισπανική διαφημιστική εταιρία Grey)

Οικογενειακά βάρη

Πόσες φορές έχετε σιχτηρίσει γιατί η βόλτα με το καροτσάκι στην πόλη είναι σκέτη ταλαιπωρία; Παρκαρισμένα αυτοκίνητα παντού, σπασμένα / στενα πεζοδρόμια, βάλε φρένο, βγάλε φρένο, το παιδί βαρέθηκε, το παιδί γρκινιάζει.

Και μετά; Το παιδί ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ!!! και εσύ το κυνηγάς και σέρνεις και ένα καρότσι από πίσω, για όταν θα κουραστεί(ς)... 

Μήπως ήρθε ο καιρός να δώσετε λίγο στυλ στην ταλαιπωρία;
Δοκιμάστε το απόλυτο γκατζετικό, το οποίο προσωπικά το έχω λιώσει.

Είναι το Discoverer της Littlelife, σακίδιο παιδιού πλάτης που ζυγίζει μόνο 2 κιλάκια. Τα υπόλοιπα είναι του καμαριού σας, και όλα μαζί στην πλάτη σας.

Ο σχεδιασμός του είναι ΑΨΟΓΟΣ και δεν κουράζει ακόμα και αν το παιδί είναι παραπάνω από 10 κιλά.

Ο μικρός το γουστάρει τρελά - τον είχα συνηθίσει σε μάρσιπο της babybjorn από νεογέννητο - γιατί βλέπει τον κόσμο από ψηλά. Plus ότι με το σακίδιο μπορώ και βγάζω που και που βόλτα και τον σκύλο και το παιδί παρέα.

Τέλος - κακά τα ψέματα - είναι και λίγο γκάτζετ του μπαμπά...αν είστε ο τύπος που έχει διαφορετικό σακίδιο για το lap-top, άλλο για το σκι, άλλο για την πόλη και ένα μεγάλο γενικής χρήσης, ε, ένα ακόμα για το παιδί δε θα σας χαλάσει.  Το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Σπιτάκια...

....στην αυλή, στο μπαλκόνι, στο δωμάτιο, ή ακόμα και στο σαλόνι, αν έχετε τον χώρο, ή το ανέχεστε!

Το συγκεκριμένο ονομάζεται Wedge House και είναι από την modern-playhouse. Η τιμή του είναι εξωφρενική ($1.250!), αλλά η ξυλεία έχει πιστοποίηση FSC και βέβαια είναι ελεύθερη από τοξικές ουσίες...

Όσοι από εσάς έχετε πιάσει σέγα κανά δυό φόρες, ίσως να εμπνευστείτε και να τρέξετε να αγοράσετε καδρόνια και κόντρα πλακέ - τώρα που θα βρείτε ξυλεία χωρίς "φάρμακα" στην Ελλάδα, αυτό είναι μια πονεμένη ιστορία που θα την ψάξω και θα σας ενημερώσω σε μελλοντικό Post.

Αυτοκίνητο και ασφάλεια

Τρελαίνομαι όταν βλέπω νέους μπαμπάδες να έχουν τα παιδιά τους σε οποιαδήποτε ηλικία και αν βρίσκονται άδετα στο αυτοκίνητο.
Ακόμα και αν είσαι ο Έλληνας "Σένα", δεν ξέρεις ποιος μπορεί να πέσει επάνω σου.

Όσοι από εσάς ασφαλίζετε πάντα τα παιδιά σας μπράβο! 
Υπάρχει ωστόσο μια μικρή "λεπτομέρεια" που πολύς κόσμος δε γνωρίζει.

Μη βιαστείτε να γυρίσετε το καρεκλάκι κατεύθυνση με το που κλείσει το παιδί τους 12 μήνες. Δεν είναι πράξη που σηματοδοτεί ότι το μιρκό σας "μεγάλωσε πια". Κι αυτό γιατί έρευνες έχουν δείξει ότι ακόμα και δεμένο, όταν κοιτάει μπροστά υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για τραυματισμό στη σπονδυλική του στήλη.

Δείτε τη διαφορά σε crash test μεταξύ καθίσματος που κοιτάει πίσω και καθίσματος που κοιτάει μπροστά.

 

Καθισματάκια που να κοιτάνε πίσω και μπροστά μπορείτε να αγοράσετε από τα μεγάλα καταστήματα ειδών μπεμπέ.

Εμείς έχουμε το Britax First Class το οποίο στοιχίζει περίπου €260.
Ο γιος μας κλείνει σε 2 μήνες τα 2, οκ τα ποδαράκια του είναι λίγο ζορισμένα, αλλά δεν έχουμε ακόμα γκρίνια για την άνεσή του.
Τουλάχιστον ξέρουμε ότι κάνουμε το καλύτερο για την ασφάλειά του...

Playmobile

Χθες αγοράσαμε στο γιο μας τα πρώτα του playmobile, και βέβαια καθόμουν μπροστά στο ράφι κανένα τέταρτο για να αποφασίσω τι θα είναι αυτό που θα τον μυήσει στην παλιά αγάπη του μπαμπά...

Τελικά του πήραμε το combo πολυμορφικό, τρέιλερ, βάρκα και κομπλέ οικογένεια, με δύο παιδιά και σκύλο για €39.

Όσοι έχετε χάσει την επαφή σας με το άθλημα μπορείτε να ξεχάσετε τα αρχέτυπα μονόχρωμα ανθρωπάκια με τις φράντζες...

Στα ράφια θα βρείτε ότι μπορείτε να φανταστείτε και με απίστευτη λεπτομέρεια. Ποια έχουν περισσότερη πλάκα βέβαια, το απλό μπαρμπαδέλι που το βαφτίζεις ότι θέλεις, ή ο σούπερ εξειδικευμένος χαρακτήρας, αυτό το αποφασίζετε εσείς!