είναι πολλά τα χιλιόμετρα, Άρη....

Φέτος πήγαμε για πρώτη φορά με τον μικρό στη Χαλκιδική. Το πήγαινε το έκανα οδικώς μόνος - εγώ και 1.000 τσιμπράγκαλα, ενώ η μαμά και ο μικρός πήραν το αεροπλάνο. Στo έλα όμως είπαμε να δοκιμάσουμε όλοι μαζί το αυτοκίνητο. Καθότι ο μικρός μας δεν τα πάει καλά με τον Μορφέα, έκανε ένα power nap στην αρχή του ταξιδιού (ξεκινήσαμε από Θεσσαλονίκη) και λίγο μετά την Κατερίνη το μάτι άνοιξε γαρίδα και έτσι έμεινε μέχρι την Αθήνα....
Τι κάνεις λοιπόν όταν το παιδί δε σου κοιμάται και έχεις να "μασίσεις" καμιά 500άρα χλμ?

α. Υπομονή
β. τουρ όλων των P της εθνικής οδού και οσμογνωσία κατρουλίλας eau de dalique.
γ. όλα τα παραπάνω...

...ή να εφαρμόσεις ένα μυστικό που ανακαλύψαμε τυχαία (μας έσπρωξε η ανάγκα) και μετά το διάβασα και σε βιβλία για γονείς.




Μοιράζομαι λοιπόν το tip, και εύχομαι πολλοί από εσάς να πουν..."καλά μεγάλε, τώρα το ΄μαθες εσύ;"
Για τους υπόλοιπους πρωτάρηδες βουρ στη δοκιμή!

Πριν κάθε ταξίδι εφοδιαστείτε με 5-6 καινούρια παιχνίδια (του κουτιού). Μόλις πάει να αρχίσει η γκρίνια στο πίσω κάθισμα, εμφανίζετε το νέο καλούδι σα λαγό από το καπέλο, ενθουσιάζεται το παιδάκι, παίζει μαζί του και όλα καλά....μέχρι τα επόμενα 80-100 χλμ, όπου του δίνετε το επόμενο.
Και έτσι κάπως πάει το πράγμα με καλή διάθεση, παιδικό τραγούδι (στο φουλ) και λίγη τύχη.

Αν δεν έχετε φροντίσει να έχετε το μαγικό σακουλάκι μαζί σας, δοκιμάστε στις διάφορες κλασικές στάσεις τύπου Λεβέντη (πάει αυτός...), Πασιάκο, 140, 90 κλπ. Συνήθως έχουν κινέζικα junk που όμως μια χαρά κάνουν τη δουλειά τους μέσα στην απελπισία...