Μπαμπαααα!, Τουτού! (και προσφάτως αμάκι)

Μεγάλο κόλλημα με το αυτοκίνητο...και αν τραβούσα κι εγώ ζόρι με το αντικείμενο, να πω το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει....έλα μου όμως που η σχέση μου με την αυτοκίνηση είναι απλά τυπική -(να πας πηγαίνει όπου θέλουμε με ασφάλεια).
Η μανία του μικρού με τα αυτοκίνητα ξεκίνησε στην Πάρο αρχή καλοκαιριού. Και συνήθως αυτή τη ζημιά την κάνουν θείοι....Ο αδερφός της marquise, έχων ένα αλήτικο wrangler άρχισε να τον βάζει  στο τιμόνι (πάντα εν στάση  - δες σχετικό post) και να του κάνει ήχους μηχανής, να του δείχνει κουμπιά, παράθυρα κλπ. Αυτό ήταν. Ένας έρωτας γεννήθηκε εκεί στον Δρυό και από τότε δεν λέμε να τον ξεπεράσουμε.

Ο μικρός με περιμένει κάθε απόγευμα που γυρίζω από τη δουλειά στην πόρτα! Μόλις βάζω το κλειδί  ακούω από μέσα: Μπαμπααααααααααα! (χαρά εγώ...) - ΤΟΥ-ΤΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ! (σιχτήρι εγώ).

Ο κακόμοιρος, με περιμένει από το πρωί που φεύγω για να τον κατεβάσω στο αυτοκίνητο και να περάσουμε εκεί καμιά μισή ώρα να κουνάει το τιμόνι, να βάζει αλάρμ, μουσική (λαλά) να πατάει την "κόνα".

Τις τελευταίες φορές βέβαια η όλη διαδικασία γίνεται με A/C γιατί η ζέστη απλά δεν παίζεται.

Εύχομαι σιγά-σιγά να του περάσει η τρέλα αυτή και να μην μου γίνει τύπος που θα κλέβει το αυτοκίνητο τα ΣΚ στα 15 του να τον μαζεύω.

Αν είναι να συμβεί κάτι τέτοιο, καλύτερα απλά να έρχεται να μου λέει: "Πατέρα, έλα να τσεκάρεις το χταπόδι εξάτμιση και τη φιλτροχοάνη που σου 'βαλα στο σαπάκι σου και πάει σφαίρα..."