Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

O Marco, ο μεγάλος αδελφός.

Είναι το πρώτο μας "παιδί", αγόρι κι αυτό.

Ο Marco, ο μικρός και εγώ στον Παρνασσό














Πρώτα λοιπόν γίναμε "τρεις" με τον Marco και μετά από δύο χρόνια "τέσσερις" με τον μικρό Σέργιο. Σε αυτά τα χρόνια που ο babakas και η marquise δεν είναι πια μόνοι στο σπίτι, μπορώ να σταθώ σε μερικά βασικά συμπεράσματα: 

Α. Ο σκύλος είναι "προθάλαμος" για το πρώτο παιδί. Όταν μεγαλώνεις ένα σκυλί, θα περάσεις από όλα τα στάδια: ξενύχτια, ξεσκάτωματα (εκεί γίνεσαι κολλητός με τη σφουγγαρίστρα), επιβράβευση, τιμωρίες, όχι και μη, αγωνίες, γιατροί, εμβόλια, βιβλία, forum εκπαιδευτές κλπ. Όταν έρθει η ώρα του παιδιού  έχεις ενδεχομένως περάσει τη "βασική εκπαίδευση".
Ξενύχτι στο κλουβί τις πρώτες ημέρες...
















Β. Ο σκύλος θα σε προετοιμάσει για το "σύνδρομο του έκπτωτου πρίγκηπα". Και εξηγώ: μέχρι να έρθει το παιδί, ο σκύλος είναι "το παιδί σου", όλη η αγάπη και η στοργή πάει εκεί, όλα γυρίζουν γύρω του. Όταν έρχεται το παιδί, ο σκύλος μοιράζεται την αγάπη και τη στοργή σου με "το αδερφάκι" του. Μοιραία μελαγχολεί, ζηλεύει, θέλει τη προσοχή σου...Καλά μαντέψατε! ότι ακριβώς συμβαίνει όταν κάνεις δεύτερο παιδί...
ο έκπτωτος πρίγκηπας...η μουσούδα τα λέει όλα!




















Γ. Ο σκύλος θα ενισχύσει την επαφή/σεβασμό του παιδιού με τη φύση/τα ζώα:
Μέσα από τη συμβίωση με τον Marco, ο μικρός έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τα ζώα και με την φύση. Έχει αρχίσει να τον φροντίζει, να τον σέβεται και να τον προσέχει. Του δίνει να μιλήσει στο τηλέφωνο, φωνάζει τη γάτα να παίξει με τα φορτηγά του (ναι έχουμε και μια γάτα), σφυρίζει στα πουλιά. Μαθαίνει ότι το να είναι άγαρμπος μπορεί να τον πονέσει (χθες έμαθε τη λέξη "απαλά" ενώ τον χάιδευε). Μαθαίνει ακόμα και την έννοια της ιεραρχίας και τη θέση του στην οικογένεια. Όλα αυτά μαζί και πολλά άλλα πιστεύω ότι θα μετρήσουν θετικά στο μεγάλωμα του παιδιού...
zzzzzzzz.....



















O Marco "τσομπανεύει" τον μικρό στα πρώτα του μπουσουλήματα














Όπως και να έχει το πράγμα ο συνδυασμός "μικρό παιδί και σκυλί" έχει έναν Α' βαθμό δυσκολίας γιατί καλείσαι να "είσαι εκεί" για όλους. Ωστόσο η συμβίωση αυτή κρύβει και πολλές δυνατές συγκινήσεις.  Όσοι το ζούνε, τις γνωρίζουν. Όσοι το αποφασίσουν, θα ταλαιπωρηθούν, αλλά είμαι σίγουρος ότι δε θα το μετανιώσουν...

Babakas & Marco σαλαγάν τα ρουαγιάλ πρόβατα 










 

3 σχόλια:

misirlouka είπε...

υπεροχες αναρτησεις και σκεψεις...χαχαχα
και ελαβα την βασικη 1η εκπαιδευση με σκυλο...αλλα δε βοηθησε και πολυ....

efal2002 είπε...

Λατρεύω babaka's posts! Αν και πολύ νέα fan, υποκλίνομαι, τα λες όλα όπως (θα έπρεπε να) είναι.

Ειδικά στο ποστ περί Marco BIGbro, συγκινήθηκα ιδιαίτερα γιατί κι εμείς έχουμε 2 (τριχωτά) παιδιά προς το παρόν και είμαστε στη διαδικασία να αποκτήσουμε και το μη τριχωτό σιγά-σιγά.

Είναι μοναδική εμπειρία το να "μεγαλώνεις" με τα σκυλιά σου, ανυπομονούμε να γίνουμε ακόμα περισσότεροι.


Keep inspiring us που λένε και στο χωριό... Περιμένουμε το επόμενο σκυλο-ποστ και την εξέλιξη στη σχέση Marco & σον, και όχι μόνο!

μπαμπάκα; είπε...

@efal
"Κάκο (marco) καλό κυλί" "Ωωωω Κάκο, απαλά..." "Μπαμπά, βόλτα Κάκο, κακά δόμο". "Μόνο, λου'ι" (=μπαμπά να βλάλουμε τον Marco βόλτα για κακά, μόνος το λουρί...)