Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Η σιωπή

Θέλω εδώ και καιρό να σου μιλήσω για μια ξεχωριστή σιωπή.

Αυτή τη σιωπή που είναι τόσο φλύαρη, είναι χείμαρρος και θησαυρός των πιο σπουδαίων, των πιο αγνών των πιο σημαντικών.

Τη σιωπή που τα λέει όλα. Που αγαπάει, που συγχωρεί, που αγωνιά, που ονειρεύεται, που ανησυχεί, που σε μαλώνει, που σε λυτρώνει.

Τη σιωπή που σε μαρμαρώνει. Που σε βγάζει από το σώμα σου και σε ταξιδεύει στον χώρο και τον χρόνο.

Κατάλαβες για πια σιωπή σου μιλάω...

Για αυτή που απλώνεται όταν αποκοιμηθεί σου γράφω.

Το βλέμμα που χαμογελά, το χάδι το αργό, την απαλή ανάσα.

Αυτή τη σιωπή, της μιας ακόμα νύχτας, της ευχής.

Της υπόσχεσης.


ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο...



Δεν υπάρχουν σχόλια: