Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Κατούρα να φύγουμε!

Περίεργο το καλοκαίρι αυτό και δε μπορώ να ορίσω τον λόγο.
Ούτε αισθάνομαι ότι πήζω, ούτε ότι κάνω διακοπές. Μάλλον καλό θα είναι γιατί όταν πήζεις, πήζεις και όταν κάνεις διακοπές (συνήθως) κρατάνε λίγο και μετά...πήζεις. Οκ, μάλλον το ξεκαθάρισα μέσα μου, καλά είναι τα πράγματα...

Αυτή την περίοδο το χάη-λάητ του φάδερχουντ είναι το πότυ τρέινινγκ (ελληνικμάν, βγάλαμε την πάνα!).

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό, για όσους δεν είναι μερικές πίστες μπροστά: 

  • Δεν γεμίζεις μισό καροτσάκι σούπερ μάρκετ με πάνες με το καλησπέρα.
  • Δεν βάζεις βγάζεις, πετάς πάνες.
  • Δεν βάζεις κωλοκρέμες σε συγκαμένους πωπούς.

Αυτά για τα δεν...τι κάνεις όμως που δεν το έκανες παλιότερα;

  • Παρακαλάς, κάνεις τάματα, δωροδοκείς, υποχρεώνεσαι για ένα κατουρηματάκι στην τουαλέτα. 
  • Πας μαζί του, βγάζεις βρακάκι, ανεβάζεις στη λεκάνη, περιμένεις μαζί του, πανηγυρίζεις, κατεβάζεις, βάζεις βρακάκι Χ 10 φορές την ημέρα.
  • ξυπνάς που και που αν τον ακούσεις το βράδυ να χει ζόρια, τον ρωτάς αν θέλει να ρίξει ένα κατούρημα στα τυφλά και αναλόγως ακολουθείς την παραπάνω διαδικασία, ή επιστροφή στο κρεβάτι σου.
  • Και το πρωί, μάταια προσπαθείς να του πεις ότι το morning wood δεν είναι κακό πράγμα, αλλά φυσιολογικό... 
 


Και αυτά αν είσαι τυχερός και σου κάτσει το βραδινό. Αν όχι κλειδώνεις έξω από το δωμάτιο τον Στρως Καν και ντύνεσαι καμαριέρα...

Επίσης στα θετικά είναι ότι αν είναι αγόρι πηγαίνεις μαζί του τουαλέτα σε μωλ, εστιατόρια κλπ και κατουράτε παρέα όρθιοι. Κάνετε κόντρα ποιος θα κατουρήσει πιο μακρυά και τον αφήνεις πάντα να κερδίζει.



Αυτά με το ψιλό...

Με το χοντρό, ας το, είναι άλλο κεφάλαιο! Υπάρχουν διάφορες όμορφες γωνίες του σπιτιού που θα τον χάσεις και μετά από λίγο θα τον δεις να τρέχει με ένα εξόγκωμα στο πίσω μέρος του βρακιού του - πολλές φορές δε, να σκορπάει διάφορα κακαρατζάκια αριστερά δεξιά σαν κατσικάκι...

Που θα πάει, θα το κατακτήσουμε και το χοντρούλι. Βέβαια, όταν θα συμβεί, θα μου στοιχίσει μια περιουσία με τόσα που του χω τάξει...


Όχι τίποτα άλλο, αλλά έχουμε και κρίση!




Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Ε ρε κρίση που σας χρειάζεται...

Ο κόσμος τελικά δεν πάει καλά...Θα μου πεις, αυτό το ξέραμε, εσένα περιμέναμε να μας το πεις;
Και όμως, σε υποτίθεται "δύσκολους" καιρούς περιμένει κανείς να βάλουμε λίγο μυαλό,  να προσαρμοστούμε ρε αδερφέ σε μια νέα πραγματικότητα μπας και ξεκολλήσουμε.

Και τι σχέση έχουν όλα αυτά θα μου πεις με το φάδερχουντ...εξηγούμαι λοιπόν.

Καθώς πλησιάζει η στιγμή που ο Σέργιος θα πάει παιδικό, βρισκόμαστε και εμείς (κι αργήσαμε σύμφωνα με την παλαιά τάξη πραγμάτων) στη διαδικασία επιλογής ενός παιδικού σταθμού.

Έχουμε δει μερικούς, άλλους μικρούς - οικογενειακούς, άλλους μοντερνιές βιτρίνα, άλλους χύμα, άλλους φάση βέρμαχτ...Καταλήξαμε λοιπόν σε έναν που τέλος πάντων φαίνεται καλός (δε στέλνουμε το παιδί και στο πανεπιστήμιο...).


Εκεί που είχαμε ηρεμήσει με αυτή την εκκρεμότητα, τελευταία στιγμή περάσαμε μπροστά από έναν "καλοβαλμένο" αρχιτεκτονικά, μπραντικά παιδικό - αυτό συνήθως δεν είναι καλό στοιχείο για την ουσία της εκπαίδευσης, αλλά τέλος πάντων - και μπήκα στον πειρασμό να τους τηλεφωνήσω για να μάθω τα βασικά, και κυρίως - επειδή την ξέρω τη φάση - πόσο χρεώνουν.


Παραθέτω λοιπόν διάλογό μου με κοπέλα στην τηλεφωνική υποδοχή....


Γεια σας ενδιαφέρομαι για παιδάκι που θα πάει πρώτη φορά παιδικό....μπλα μπλά ηλικίες και προσωπικά δεδομένα δικά μου και του Σέργιου για να συμπληρώσει η τύπισσα τη βάση δεδομένων της.....


Λοιπόν κύριε Μπαμπάκα, η επόμενη ημέρα γνωριμίας είναι τη Δευτέρα στις 14:00, όπου θα είναι κι άλλοι γονείς.....
ΩΠΑ - λέω. 1ον: δυό το μεσημέρι δουλεύω φυσικά και το ίδιο κάνει και η γυναίκα μου...μήπως ένα πρωί ή απόγευμα; 2ον: "κι άλλοι γονείς; Που πάμε, ξενάγηση στο Κάρλοβι Βάρι;

Η τύπισσα ξαναβάζει "την κασέτα" για τη Δευτέρα στις 2, σα να μη με άκουσε, ή σαν να της είπα κάτι πολύ περίεργο και πρωτάκουστο...τι διάολο...μάλλον εμείς μόνο δουλεύουμε Δευτεριάτικα στις 2...


Αμέσως μετά, επειδή κατάλαβα ότι μάλλον έχω να κάνω με μπίζνα, πήγα και εγώ κατευθείαν στο μπιζνεσο-ψητό.


"Για να μην ταλαιπωρούμαστε άδικα εσείς και εμείς, δε μου λέτε και πόσο παν τα δίδακτρα για να ξέρουμε από την αρχή αν βρίσκεστε εντός του μπάτζετ μας;"


Και τι μου απαντάει απογοητευμένη η θεά: Α....σας ενδιαφέρουν τα δίδακτρα, εεεε;....(μπα, έχω μια κότα που χέζει ευρώ, μάνι ιζ νο μάτερ...). Και συμπληρώνει με το αποθεωτικό: Ε, τότε θα πρέπει να σας καλέσει...Ο οικονομικός μας διευθυντής!!!!!



















ΣΙΓΑ ΡΕ ΠΑΙΔΕΣ! μη με πάρει και ο ΣΙ-ΕΦ-ΟΟΥ του εμ-άι-τι(;) για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ενός 3χρονού!


Όπως καταλάβατε και 100 ευρώ τον μήνα να ήταν επιβεβαιώθηκε η αρχική μας επιλογή.

Και εις άλλα με υγεία. Καλό σου-κου, καλά μπάνια μπας και χαλαρώσουμε!





Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Η κότα και το καμπαναριό.

Το απόλυτο κόλλημα του Σέργιου στην Πάρο φέτος ήταν οι εκκλησίες.
Αν μου έλεγες ότι θα εξελισσόταν σε τέτοιο "αγιοκούμαρο" ο γιος μου, δε θα σε πίστευα.
Όπως φαντάζεσαι πλέον γνωρίζω όλες τις εκκλησίες της Νάουσας, μικρές, μεγάλες, φανερές, κρυμμένες (το ίδιο και όλα τα ακροβολισμένα ξωκλήσια σε λόφους και αγρούς). Και το σετάκι-φετίχ φυσικά με τις εκκλησίες, ήταν οι καμπάνες. "Να δω τη καμπάνα μπαμπά". Στάνταράκι όπου κι αν πάμε. Και δώσ' του το ξελαίμιασμα να κοιτάμε ψηλά.

via


















Γνωρίσαμε και διάφορες "θειές" στο τσερτς-χόπινγκ μας, όπου τον
συναντούσαν μετά τις επόμενες ημέρες στα σοκάκια και τον χαιρετούσαν με το όνομά του. Φίρμα ο δικός μου, κάτι σαν τον Πέτρο τον πελαργό της Μυκόνου.
Το δε μπάτζετ μου ξεπεράστηκε από τις εισφορές για κεράκια για "να κάνω μια ευχούλα"...ρε που τον βρήκα;;;

Το καλύτερο βέβαια στο αφήνω για το τέλος. Φτάνουμε σήμερα πίσω στον Πειραιά, βλέπει εκεί μια μεγάλη εκκλησία, λέει στη μητέρα του "να μαμά καμπαναριά". Του απαντάει λοιπόν και η μαρκίς ότι θα τον πάρει σε λίγο η γιαγιά και ο παππούς (βλέπε ποστ βακέισον πακέτο) να δει καμπαναριά "να φαν και οι κότες!!". Και απαντάει το σούργελο: "τι λες βρε μαμά, οι κότες θα κάνουν κακά και θα λερώσουν τις καμπάνες!!!". Ε, βέβαια, καμπάνες είναι αυτές, να λερωθούν; Θα μας κάψει ο Θεός...

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Τζαστ δε θρη οβ ας

Τελικά δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από τις οικογενειακές διακοπές. Και φέτος που ο Σέργιος είναι σε καλή φόρμα, περισσότερη ώρα στην παραλία, μπάνιο, κανό, σέρφ, άπειρες χωματουργικές εργασίες, ακόμα και μπαρότσαρκα!
Καλοκαιρινοί φίλοι, παιδάκια που μεγάλωσαν κι αυτά μέσα σε έναν χειμώνα.
















Κυρίως όμως ΕΚΤΡΟΠΗ! Από όλα. Από προγράμματα, από μη, από δεν πρέπει και άλλα. Αυτά άλλωστε δε θυμόμαστε και εμείς από τις παιδικές μας διακοπές. Τα παγωτά (περισσότερα από 2 την ημέρα) που τρώγαμε, τα "ξενύχτια" με τους μεγάλους, τα περισσότερα από 2 μπάνια την ημέρα, τα δώρα από το greek art που ζαχαρώναμε από την ημέρα που πατήσαμε το πόδι μας στο νησί.
Και πάνω από όλα, ποοοοολύ μαμά και ποοοολύ μπαμπά!