Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Σινέ Παπούκα

Παραμονή πρωτοχρονιάς σήμερα και έχουμε μαζευτεί όλοι Αθήνα. Σχεδόν όλοι δηλαδή, καθώς ο μικρός αδελφός άρτι εισαχθείς εις τα οικογενειακά (του) πλέγματα (κάνει πως δε συμβαίνει τίποτα, αλλά έτσι δεν κάναμε όλοι άλλωστε - στην αρχή;) επέλεξε να υποδεχθεί το νέο έτος μετά της οικογενείας της νεαράς συμβίου. 

Κατέβηκαν παππούς και γιαγιά με δώρα και καλή διάθεση, πρώτες γιορτές στο νέο μας σπίτι και κατά τα λοιπά ένα καλό και γιορτινό ευχάριστο κλίμα χάους και μηδενικής ξεκούρασης για τους οικοδεσπότες. 

Το σετ δώρων του παππού ο οποίος μαχόμενος την επάρατο νόσο αναζητά συνάμα και διέξοδο στην ολόφρεσκη ζωή του ως συνταξιούχος, ήταν γεμάτο τρομερές εικόνες και απίστευτες αναμνήσεις από τα μωρουδιακά-παιδικά μου χρόνια.

Ξέρετε, ο πατέρας, εκτός από καλός φωτογράφος ήταν και μανιώδης εικονολήπτης. Και τότε αγαπητοί, δεν υπήρχε βίντιου. Η λύση της κινούμενης εικόνας ήταν...ο κινηματογράφος, σε 8mm φυσικά. Όσοι ασχολούνται, ή είχαν γονείς με αντίστοιχα ψώνια θα ξέρουν το λεγόμενο "σούπερ οκτώ".
με το κουρσάκι της εποχής (77)















Τραβούσε με μια τρομερή φορητή κινηματογραφική μηχανή Μινόλτα, με μάνιουαλ νετάρισμα (το αντίθετο του γνωστού μας  auto focus) και μάνουαλ ζουμ. (αυτό το καταλαβαίνετε!). Την έχει ακόμα και βρίσκεται σε άριστη κατάσταση. Για να πετύχεις πλάνα από πιτσιρικά που του ΄χουν βάλει νέφτι στον κ@#$λο έπρεπε να ήσουν μάστορας, και ο μπαμπάς (παπούκας) ήταν. 

Τέσσερις "μπομπίνες" έγιναν τέσσερα "ντι-βι-ντι" και δεν θα σταθώ άλλο σε προσωπικά που μάλλον θα κουράζουν, αλλά σε άλλα ζουμερά...

Κάμπινγκ φορ έβερ και ξεθωριασμένα αυτοκίνητα
















Συμπεράσματα για τους χαοτικούς γονείς μας, ή για τη δική μας υποχόνδρια υπόσταση:

  • σε όλες μα όλες τις σκηνές των φιλμ, όλοι μα όλοι οι γονείς είναι με ένα τσιγάρο στο χέρι. Όπου κι αν είναι, ακόμα και στο παιδικό δωμάτιο!! Όου-μάι-εφ-εν-γκόντ!! 
  • Παντού είμαστε αμολημένοι, σκαρφαλωμένοι, γκερμοτσακισμένοι, ανατένταντ και οι δικοί μας πέρα βρέχει...μάλλον απολαμβάνουν ένα ακόμα τσιγαράκι.
  • οι γονείς μας ήταν παιδάκια! Εμείς περιμένουμε να αγοράσουμε μια πόρσε, ένα φερέτι 50 πόδια, μια βίλα με πισίνα και μετά κατά τα 50 (χρόνια, όχι πόδια) - αν τα έχουμε καταφέρει να κάνουμε και ένα παιδί το οποίο θα μεγαλώσουν 2-3 φιλιππίνο.
  • μικροί πηγαίναμε εκδρομές και κάναμε ΠΟΛΥ κάμπιγκ. Όλοι οι φίλοι μαζί, χίπη κατάσταση. Και περνούσαμε όλοι καλά. Τώρα πριν από 1-2 χρόνια μετρούσαμε τα αστέρια των ξενοδοχείων, τώρα τα 5ευρα στην τσέπη. 
  • Τα αδέρφια (γονείς και θείες-θείοι) κάνανε παρέα. Και εμείς μεγαλώναμε με τα ξαδέρφια μας, πρώτα φιλαράκια. Προσωπικά, άμα είναι να περιμένω από τους θείους του Σέργιου για παιδί, καλύτερα να τον ταΐσω γλάρο.
  • Και τέλος, οι γονείς μας αγόραζαν αυτοκίνητα στα πιο ξεφτιλισμένα χρώματα. Ξεθωριασμένα πορτοκαλί, κροκί στα όρια του τσιρλί, σάπια μήλο, πράσινα λαχανί ξεθωρέ και άλλα. Φανταστικό...!!!

σκαρφαλωμένος σε μάντρα, οι γονείς χαλλλαρααα
















Αυτά για τα χρόνια που πέρασαν. Σε λίγες ώρες θα βάλουμε πίσω μας και το 2010 και την υγειά μας να χουμε για το έτος που έρχεται. Με αρκετή καλή διάθεση και φαντασία καλά θα περάσουμε, στο χέρι μας είναι!

Καλή χρονιά λοιπόν και όπως λέει και ο φίλος Ρομπέρτο, μη μασάτε, la vita e bella!




 

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Ο Άγιος Βασίλης...

Και ενώ όλος ο κόσμος πνίγεται στο χιόνι, εμείς συνεχίζουμε να λερώνουμε κοντομάνικα. Πλένε σιδέρωνε, θα λιώσουν τα δόλια. Είπαμε, κατασκευάζονται για να τα φοράς μια εποχή το χρόνο, όχι όλο τον χρόνο!!!!

Τες-πα, η ζέστη Χριστουγεννιάτικα με βραχυκυκλώνει. Έτσι-τζζζ-ό-όπως-τζζζζ-έχει η κατ-κατ-τζζζζ-τασταση δεν μπορώ παρά να παραθέσω χύμα χριστουγεννιάτικες σκέψεις αναμνήσεις και ευχές. Ράντομ, σάφλ, ή όπως λέμε στη γλώσσα μας ατάκτως ερριμμένες.



Θυμάμαι τη μάνα μου με γουναρικό 80s δίπλα σε γκρέηντερ της κοινότητας, το οποίο είχε πάει και είχε φέρει προσωπικά, μέσα στα χιόνια να επιβλέπει ώστε να ανοίξει ο δρόμος για να μπορέσει να έρθει ταξί να μας πάει στο αεροδρόμιο. Πόσο "άλλος" κόσμος μου φαίνεται αυτή η εικόνα. Άντε κάντο τώρα...(για τη γούνα ούτε κουβέντα...)

"είδα μια σκιά!!!" Ήταν η απάντησή μου στην ερώτηση του πατέρα μου "Αγάπη μου, τον είδες τον Αϊ Βασίλη; μόλις τώρα ήρθε στο σπίτι!!" Τι να κάνω ο κακομοίρης, όταν πιστεύεις σε κάτι πολύ, το κάνεις πραγματικότητα, κι ας είναι σκιά!

vintage babakas

















Κάλαντα. Με μπότες, μέσα στα χιόνια, άλλες χρονιές με βροχή. Μαζευόμασταν παρέα και στο τέλος μοιραζόμασταν τα έσοδα. Κάποια χρόνια έπαιζα "μελόντικα" την κόκκινη hohner. Μερικοί μας δίναν και 500άρικο. Μεγάλο χουβαρντιλίκι. Ο Θανάσης, πήγαινε "στρατηγικά" πάντα μόνος, για να μη μοιράζεται τα έσοδα. Ήταν όμως μόνος και όπως πάει μόνος μένει.

Κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Πολλά, η μαμά μου η καλή, τσιμπολογούσε συνεχώς, και όταν ο μπαμπάς ρωτούσε που πήγαν και αν τα έτρωγε αυτή, αχ, μανούλα- εσύ απαντούσες ότι τα έτρωγε ο Θανάσης. Ρε τον Θανάση...

Έλκηθρα. Είχα 2 όταν η οι φίλοι μου δεν είχαν κανένα. Όμως πάντα τα μοιραζόμουν. Πάντα. Πολλές φορές όμως χρησιμοποιούσαμε και άλλα οχήματα, όπως παλιά πλαστικά ρολά παντζουριών (σκοτώστρες) σακούλες και καπάκια από τενεκέδες. 

Πόντου - Ήταν η οδός με τη μεγαλύτερη κλήση. Μαύρη πίστα για το έλκηθρο. Όταν μεγαλώσαμε, κάναμε και "άλματα". Έτσι κάπως έσπασε το "καλό" έλκηθρο, αλλά ούτως ή άλλως πια τα γόνατά μας φτάνανε στα αυτιά.

Ασημένιες μπάλες στολίδια. Ήταν 80λας. Η μάνα μου είχε πολλές τέτοιες και τις φιλούσε κάτω από μια σκάλα. Θυμάμαι ακόμα και τη μυρωδιά αυτού του ντουλαπιού. Μύριζε θειάφι. 

Τραινάκι. Ήταν το πρώτο δώρο που μπορώ να θυμηθώ. Ήταν τρομερό! Ολόκληρη πόλη με βουνά, τούνελ, δάση, στημένα τέλεια σε μια ξύλινη επιφάνεια όσο ένα μεγάλο τραπέζι. Το χαρίσαμε πριν χρόνια και καλά κανάμε.

Κα. Ελένη (αγιούσα δασκάλα μου στην πρώτη δημοτικού, κάκιστη...) και Γιώργος Μπακ. (συμμαθητής μου στην πρώτη δημοτικού). Ξήλωσαν και οι δύο τους τον μύθο του Άγιου Βασίλη. Θυμάμαι πολύ καλά το έντονο debate μου με τον Γιώργο στο σχολικό. "Δεν υπάρχει; αποκλείεται!!!"

φλας φοργουάρντ...

Πήραμε και ένα σκούφο Άγιου Βασίλη χθες με τα δώρα του μικρού.
Σκοπεύω να τον λεκιάσω με κάρβουνο και να τον ρίξω έξω από το τζάκι. Να παραμυθάσω τον Σέργιο ότι, "να τος, εδώ ήταν, του έπεσε ο σκούφος". Την σήμερον ημέρα δεν αρκούν οι σκιές, θέλεις κι αποδείξεις!


Καλά Χριστούγεννα σε όλους. Φιλιά στην οικογένεια!

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Μι Τάρζαν, γιού Τζέην

Βλέπω αυτές τις ημέρες στις στάσεις αφίσες από την νέα ταινία που βγήκε, τη συνέχεια μωρέ του Μeet the Fockers, με τον Ben Stiller, Robert De Niro κλπ... 
















Θυμάστε τον συνταξιούχο CIA πράκτορα Ντενίρο, που προσπαθούσε να εκπαιδεύσει το άλλο του εγγόνι και του μάθαινε sign language; 

Αυτή η ιστορία δεν είναι αντικείμενο σεναριακής φαντασίας, αλλά από ότι φαίνεται αρκετά ισχυρό τρέντ στα εξωτερικά.

Αν επισκεφτείτε το babysignlanguage.com θα διαπιστώσετε και μόνοι σας ότι η νοηματική γλώσσα για μωρά έχει προχωρήσει αρκετά...
Ιδού ο χάρτης με τα βασικά για να αρχίσετε να καταλαβαίνετε το μικρό σας χωρίς να χρειάζεται να μασάτε φύλα δάφνης...






















Στο babysignlanguage.com μπορείτε να δείτε ακόμα και βίντεο για το πως ακριβώς γίνονται τα σινιάλα εφόσον αποφασίστε να βάλετε το παιδάκι σας σε πρόγραμμα εκπαίδευσης και μέσα στο circle of trust. 



Daddy from Baby Sign Language on Vimeo.


Και η στιγμή της (αυτο)κριτικής...είχαμε μάθει στο Σέργιο 1-2 λέξεις όπως το γάλα και το "νάνι" - και δούλευε. Είχε πλάκα και μας γλίτωνε από στιγμές μαντεψιάς όπου προσπαθούσαμε να ερμηνεύσουμε το κλάμα του - σκούζει γιατί πονάει ή γιατί πεινάει;;


Μάλλον όμως, όπως σε όλα τα πράγματα, δεν πρέπει κάτι να γίνεται αυτοσκοπός. Γιαυτό και ο μικρός δεν έγινε μάστερ στη νοηματική, αλλά έμεινε στάσιμος στις 2 λέξεις.
Ένα άλλο μείον που σκέφτομαι είναι η πιθανή καθυστέρηση στην ομιλία, αν το παιδάκι βολευτεί με την επικοινωνία με τα χέρια.


Δεν ξέρω, τι να πω (;), ο κάθε γονιός αποφασίζει για το παιδί του. Αλήθεια, υπάρχει κάποιος άλλος εκεί έξω με περισσότερη εμπειρία; Ελάτε κρυφό-CIΑηδες, ομολογήστε...

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Στην υγειά του Όλι Ρεν

Η ταλαιπωρία έχει και τα τυχερά της...

Αυτή την εβδομάδα μεγάλη αναστάτωση στις μετακινήσεις. Μποτιλιάρισμα, συνωστισμός, νεύρα. Ταλαιπωρείται ο κόσμος και όλοι θεωρούν ότι έχουν το δίκιο τους. Και οι μεν και οι δε και όλοι μαζί και άντε αδέρφια να δούμε που θα πάμε.

Χωρίς ΜΜΜ λοιπόν εχθές εγώ δεν πήγα πουθενά. Το ζύγισα το πράγμα. 2-3 ώρες να πάω, άλλες 2 ώρες να γυρίζω...ενημέρωσα το γραφείο (να είναι καλά η πολυχρονεμένη διοίκηση που κατανοεί, που ο Θεός να κόβει χρόνια από αυτούς που μας ταλαιπωρούν και να τα δίνει σε αυτήν...) και έκατσα και δούλεψα από το σπίτι.

Μια χαρά η τηλε-εργασία όταν δεν έχεις ραντεβού...και όλη η δουλειά μου βγήκε και τις ώρες που θα 'τρωγα στην κίνηση τις πέρασα με τον μικρό...



















Ο καιρός ήταν καλός και το μεσημέρι έκανα ένα διάλειμμα και τον πήρα και πήγαμε μια βόλτα στη θάλασσα. Εκεί ο Σέργιος είχε την πρώτη του πραγματική επαφή με την ιστιοπλοΐα, επί ξηρού εδάφους για αρχή.

Μεγάλες στιγμές! Μπαμπάκας και ο μικρός πλήρωμα, κόντρα διάκι και σκότα ανά χείρας (φωτό). Πάρε-λάσκα μαΐστρα, όρτσαρε, πόδισε, πάμε!

Το έζησα κι εγώ (μάλλον περισσότερο από τον μικρό)και έκανα όνειρα ότι το καλοκαίρι ίσως καταφέρω να τον πάω και μια κανονική βόλτα. 

Το βράδυ πριν κοιμηθεί μιλούσε συνεχώς για το καπαματάν (καταμαράν) - το ίδιο και μόλις άνοιξε τα μάτια του σήμερα το πρωί. Ανανεώσαμε το ραντεβού για την επόμενη ηλιόλουστη (και μη) ευκαιρία να σκαλίσουμε σχοινιά και διάφορα άλλα περίεργα...


Όλι Ρεν, Όλι Ρεν, με Σέργιο θα αρμενίζουμε στο υγρό τερέν! 











Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Κρύο, καιρός για δύο!

o tempora o mores...

Μια διαφορετική αγκαλιά που στην αρχή δημιουργεί συναισθήματα "γούτσου-γούτσου", κατόπιν ωρίμου σκέψεως όμως το γούτσου γίνεται προβληματισμός,  ανησυχία για του που το πάμε τέλος πάντων, αλλά και θαυμασμός στο μεγαλείο της φύσης...

















Η φωτογραφία που βλέπετε είναι σπάνια και καινούρια. Καινούρια γιατί απλά η πρακτική να κουβαλάει η μάνα αρκούδα το μικρό της στην πλάτη είναι νέο φρούτο και αυτό. Δε λέω, είναι γλυκιά και τρυφερή σαν εικόνα. Τι λένε όμως οι επιστήμονες;

Καταρχάς "το ζούνε" καθώς ανακαλύπτουν κάτι νέο. Η επιστημονική ομάδα του WWF που μελετάει εδώ και χρόνια τα θαυμάσια αυτά ζώα στην Αρκτική ερμηνεύει αυτή τη νέα συμπεριφορά ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής. Οι πάγοι λιώνουν, οι θαλάσσιες εκτάσεις μεγαλώνουν και μαζί τους και οι αποστάσεις που πρέπει η πολική αρκούδα να κολυμπά για να αναζητήσει την τροφή της.

Τα μικρά δεν έχουν ακόμα αναπτύξει το ανάλογο στρώμα λίπους στο σώμα τους, ούτε τις αντοχές για να αντέξουν στο κρύο και την σωματική κόπωση. Έτσι καταφεύγουν στη λύση της...καβάλας που και ξεκούραστα και ζεστά είναι μια και η μητέρα τους τα κρατάει σχεδόν έξω από το νερό την περισσότερη ώρα.

Χθες που διάβασα για αυτή την είδηση έβαλα και πάλι σε χρήση το μαρσιποσακίδιο. Τράβηξα (συμβολικά) χειρόφρενο στο αυτοκίνητο, φόρτωσα τον μικρό στην πλάτη, του φόρεσα και έναν σκούφο και μαζί με την μαρκησία και τον marco πήγαμε μια ωραία βραδινή βόλτα προς το βουνό. Είχε δροσιά, μύριζε τζάκι και το φεγγάρι ήταν "καινούνιο μπαμπάκα, όχι παλιό".

Αν όλοι, συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος το κάναμε αυτό (και άλλα πάααρα πολλά) πιο συχνά, ίσως η μάνα αρκούδα να μη χρειαζόταν να κουβαλάει το μωρό της στην πλάτη... 


















Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Το μεγαλύτερο σουξέ της εποχής

Τι μου λέτε εσείς για μαζού εντ δε ζου, τι για λιλιπούπολη. Ούτε τρας ούτε κουλτούρα.
Μπρουτάλ βαρβατήλα και καφρίλα. Αυτό το είδος σκαρφάλωσε αυτή την εποχή στην κορυφή των τσάρτς του My Son's TOP 20.

Έγκαμπέιτον! (Excavator!) - συνοδευόμενο με τραγούδι (να-να) τέκνο κιντς.




Τρελό τραγουδάκι έχει κολλήσει στον Σέργιο με μανία. Το βλέπουμε τουλάχιστον 5-10 φορές την ημέρα, αφού σκέφτομαι να το κατεβάσω σε ήχο και να το βάλω σε CD να το ακούει και στο αυτοκίνητο!

Η πλάκα είναι ότι ο φουκαράς ο τραγουδιστής έχει πάρει πολύ σοβαρά τη δουλειά του (επαγγελματίας Αμερικάνος γαρ) και τραγουδάει για φαγάνες με τον ίδιο στόμφο που θα τραγουδούσε για την έναρξη Ολυμπιακών Αγώνων. Τα backing vocals θυμίζουν it's raining men. Τι να λέει κανείς;

Τα λόγια είναι περιττά....


Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Η ζωή ανάποδα (πάρ' το αλλιώς!)

Πολύ δουλειά, κεφάλι θερμοσίφωνας, λίγο ύπνος, στέρεψα ο μπλόγκερ. Αναζητώ ηρεμία και ανασύνταξη το σου-κου.

Κάναμε με την μαρκησία χθες βράδυ μια κουβέντα για το πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός από τότε που αποκτήσαμε παιδί. Την ίδια  στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι νιώθουμε σαν να έχουμε ζήσει με τον μικρό μια ολόκληρη ζωή και ας πέρασαν μονάχα δύο χρόνια. 


Για τη ζωή και τον χρόνο λοιπόν τα υπόλοιπα από τον νευρωτικό Νεοϋορκέζο φίλο...

Την επόμενη ζωή μου θέλω να την ζήσω ανάποδα.
Ξεκινάς από νεκρός. – ‘Έτσι το γλιτώνεις αυτό.
Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.
Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος. Πηγαίνεις και εισπράττεις την σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στην δουλειά.
Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς την ζωή.
Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ‘ατακτούλης’. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.
Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι. Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπά με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και – Νάτο !!
Τελειώνεις σαν ένας οργασμός…

Μα ότι κάνει και ότι πει είναι
Δημοσίευση ανάρτησης
τοοόσο σούπερ! 
Καλό και ξεκούραστο Σουκου. 

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Έλα ΚΙΤ, με ακούς;

Τις τελευταίες μέρες αρρωστήσαμε. Αρχή ακροαστικών, βήχας, πυρετός, αντιβιοτικά, και πιγκ-πογκ το ντεπον με το αλγκοφρέν.
Θερμόμετρο στη νύχτα με αβέβαιες μετρήσεις (αυτά τα ηλεκτρονικά είναι η επιτομή της μούφας!). Κλασσικά πράγματα βαθιά μέσα στο πρόγραμμα!

Ωστόσο, η φαντασία και το design (πάντα με μερικές αστοχίες) οργιάζουν με σκοπό να κάνουν τέτοιες καταστάσεις πιο εύκολες για όλους.

Το Sikker είναι μια τέτοια ιδέα, η οποία βέβαια δεν έχει προχωρήσει σε παραγωγή. 





















Πρόκειται για ένα φουτουριστικό ίντερκομ, σε μορφή βραχιολιού που συνδέει με hi-tech τρόπο τον γονιό με το παιδί κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Είναι ασύρματο, και από ότι βλέπω το φαντάζονται να επικοινωνεί με πρωτόκολλο blue tooth (ουπς-φάουλ), πράγμα που δεν θα έβαζα στο χέρι του παιδιού μου.

Ωστόσο, ως γκάτζετ έχει ενδιαφέρον...




















Το μεγάλο πηγαίνει στον καρπό της μαμάς - μπαμπά και το μικρό στου παιδιού. Με την ενεργοποίηση τους μπορείτε να ακούτε και να μιλάτε στο παιδί, και αυτό να σας ακούει και να σας μιλάει αντίστοιχα. Επίσης μπορείτε να του βάζετε τα αγαπημένα του νανουρίσματα (ΜΡ3), αλλά και να έχετε μόνιμη εικόνα της θερμοκρασίας του. Όταν αυτή ανεβαίνει, σας διαπερνάει ηλεκτροσόκ και σας ξυπνάει (αστειεύομαι...). 




















Καλό σαν πακετάκι και ίσως στη θεωρία να προσπαθεί να εξασφαλίσει την ηρεμία και τον ύπνο των γονιών. 

Όσο όμως δεν μπορεί να χαϊδέψει και να φιλήσει το παιδί, και δουλεύει με οποιασδήποτε μορφής ακτινοβολία παραμένει καταδικασμένο ως προϊόν. Ίσως αυτοί να είναι και οι λόγοι που δεν έχει βγει στην παραγωγή...

Ψιτ, ΚΙΤ, πήγαινε μέχρι το φαρμακείο και πάρε ακόμα ένα Αλγκοφρεν γιατί το έχει φτύσει όλο ο μικρός!



Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

"Θα σου φύγει ο τάκος"

Είναι ένα από τα αγαπημένα blogs του babaka. Το Made by Joel. Απλό, εκπληκτικά ευφάνταστο, απόλυτα δημιουργικό και πάνω από όλα προσγειωμένο!

Δεν είναι η πρώτη φορά που μοιράζομαι τις ιδέες του Joel μαζί σας. 

Και επειδή ΣουΚου έρχεται και στη θεωρία ενδέχεται να υπάρξει κάποιος ελεύθερος χρόνος, σήμερα σας καλώ παρέα με τον Joel να μη..."σας φύγει ο τάκος", αλλά να τον κρατήσετε και να φτιάξετε όμορφα πράγματα για τα παιδιά!


Δείτε τις ιδέες του Joel:





















Μη πάτε μακρυά - μερικές μπογιές, 2-3 τάκοι και απλά σχέδια. Όσο πιο απλά, τόσο πιο όμορφα!


Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να κάνουν τις δικές τους πόλεις!

Αν περάσει η "μπογιά" τους, μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για στοπ στις πόρτες, για πρες παπιέ, ή για το κεφάλι κανενός κλέφτη!

 

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Ω έλατο, ποιό έλατο;

Ένας μήνας έμεινε πριν τα Χριστούγεννα και ω, τι πιο κατάλληλη ημέρα για να γράψω για ένα κλασικό ντιμπέητ, μια μάχη του χιονιά, μια πάλη μεταξύ καλού και κακού...

Πλαστικό εναντίον Φυσικό Χριστουγεννιάτικο δέντρο! 



















Ας τα πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή...
 
Τα πλαστικά δέντρα κοστίζουν κάτι παραπάνω, αλλά σε βάθος χρόνου συμφέρουν γιατί τα κρατάς και για του χρόνου, του παραχρόνου κοκ...μέχρι να το βαρεθείς ή να βγει κάτι καλύτερο που θα μοιάζει πιο αληθινό (εδώ πρέπει να παραδεχθούμε ότι κάποια "φέρνουν" αρκετά στα φυσικά - τα πρώτα κατασκευάστηκαν στα 30s από εταιρία που παρήγαγε βουρτσάκια τουαλέτας aka πιγκάλ).

Με την κρίση να μας καταπιέζει και με την ιδέα ότι κάθε φυσικό έλατο βρίσκεται προς πώληση αφού κόπηκε βίαια με αλυσοπρίονο, η επιλογή του πλαστικού φαντάζει ως η πιο συμφέρουσα και για την τσέπη μας και για το περιβάλλον. 
Μμμμμ, μήπως να το αναλύσουμε λίγο;















Ας πάρουμε τα πράγματα ένα-ένα: 

Υλικό κατασκευής
Φυσικό: κλαδιά, φύλλα, όλα από τη μάνα Γη
Πλαστικό: PVC, επικίνδυνο χημικό για την υγεία (μόλυβδος κλπ).

Αποδόμηση-επαναχρησιμοποίηση-ανακύκλωση
Φυσικό: ναι, ναι, ναι, όλα εύκολα και χρήσιμα
Πλαστικό: όχι, δύσκολη, δύσκολη

Κλιματική αλλαγή
Φυσικό: όσο ζει απορροφά CO2 εκπνέει O2
Πλαστικό: τεράστιες εκπομπές CO2 για κατασκευή, μεταφορά κλπ.

Ανθρώπινη υγεία
Φυσικό:ίσως να περιέχει ίχνη φυτοφάρμακου από την εποχή που το μεγάλωναν. Ψιλά πράγματα μπροστά σε...
Πλαστικό: όλα τα κακά του PVC, ειδικά αν το παιδί σας μπουσουλάει και μαζεύει όλη την κακιά σκόνη που αφήνει στο πάτωμα.

Κίνδυνος πυρκαγιάς (από λαμπάκια κλπ)
Φυσικό: πάρα πολύ ανθεκτικό
Πλαστικό: εύφλεκτο


Τοπική οικονομία
Φυσικό: εφόσον είναι Ελληνικό τονώνεται. Στη χώρα μας τα χριστουγεννιάτικα έλατα κρατάνε στη ζωή ολόκληρα χωριά που αλλιώς θα είχαν ερημώσει (πχ Χολομώντας Χαλκιδικής). Αναζητάτε πάντα τη σχετική μολυβοσφραγίδα.
Πλαστικό: made in China. 


Ηθικό βάρος
Φυσικό: τα έλατα στην αγορά προέρχονται από φυτείες. Φυτεύονται και μεγαλώνουν για αυτή τη δουλειά. Δεν αποψιλώνονται φυσικά δάση...
Πλαστικό: Πολύ πιθανόν να κατασκευάζονται σε sweatshops...


Αισθητικό αποτέλεσμα
Φυσικό: υποκειμενικό (εγώ ψηφίζω εδώ!)
Πλαστικό: υποκειμενικό


Εν ολίγοις, ο μύθος ότι τα τεχνητά δέντρα είναι και "οικολογικά" καταρρίπτεται και με επιχειρήματα. 





















Εφόσον αποφασίσετε να αγοράσετε φυσικό δέντρο θα πρέπει να αναζητήσετε την πιστοποίησή του. Είναι συνήθως μια μολυβένια σφραγίδα σε συρματάκι. 

Πάρτε όλη την οικογένεια στην αγορά και κάντε τη διαδικασία την επίσημη Τελετή Έναρξης της Χριστουγεννιάτικης περιόδου.
Διαλέξτε δέντρο παρέα με τα παιδιά και αφήστε τους ένα κλαδάκι να νομίζουν ότι κουβαλάνε καθώς το δέντρο μπαίνει στο σπίτι. 
Βγάλτε φωτογραφίες και κάντε ένα θεματικό άλμπουμ με την ίδια φωτό κάθε χρόνο, το οποίο θα παραδώσετε στα παιδιά όταν μεγαλώσουν! 

Και τέλος θυμηθείτε: Τα όμορφα Χριστούγεννα δεν απαιτούν απαραίτητα χρήμα. Θέλουν αγάπη και καλή διάθεση! (όπως όλα άλλωστε).  

Tips για μετά τις γιορτές:
  • Αν το φυσικό δέντρο είναι σε γλάστρα και η περιοχή που μένετε το σηκώνει, μεταφύτευση
  • Κομποστοποίηση, άμα κάνετε κομπόστ
  • Καύση στο τζάκι μια κρύα νύχτα. 
  • Κοπή κορμού σε "ροδέλες" και κατασκευή "σουπλά" και άλλων διακοσμητικών.








Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Αγάπη, το παιδί δεν τρώει!...

-"Έλα μωράκι μου, φάε! Μια ακόμα μπουκιά για τον μπαμπάκα! Μια ακόμα για τη μαμάκα; για τον θείο, θεία, νονό, γιαγιά, παππού". 

- "Εν τέλω! (Δεν θέλω)" - στόμα φερμουάρ.

via















Κατά καιρούς όλοι το περνάμε. Είτε γιατί έτσι γουστάρουν, είτε γιατί απλά δεν τους αρέσει το φαγητό που τους φτιάχνουμε. Εφόσον όμως φροντίζουμε τα γεύματα να είναι πλήρη και θρεπτικά, που μπορεί να την πατάμε; 

Όπως πλέον έχουμε μάθει με την σεφο-φρενίτιδα που έχει πιάσει την ελληνική τιβί, ένα πιάτο δεν κρίνεται μόνο από τη γεύση, αλλά και από την παρουσίασή του. 


Ασφαλώς δε συζητάμε να φτιάχνουμε πιάτα νουβέλ κιουζίν για τα παιδιά μας...υπάρχει όμως τρόπος να κάνετε ένα παιδικό πιάτο απίστευτα ελκυστικό και παιχνιδιάρικο.

Το τρομερό another lunch μας ανοίγει τις πόρτες σε ένα μοναδικό παιδογαστρονομικό κόσμο! 

Για του λόγου το αληθές δείτε μερικά από τα παρακάτω μαγικά!






























Φαντασία, σωστά εργαλεία (θα βρείτε πολλά εκεί) και λίγος χρόνος θα συνεργαστούν για να ανοίξουν την όρεξη για τα καλά!

Το another lunch εκτός από πολλές προτάσεις και ιδέες για παρουσίαση, περιέχει και ενότητα με tutorials για να μάθετε πιο εύκολα την τέχνη πχ. του πως μεταμορφώνεις ένα "μπλιάχ" αυγό σε ένα "μμμμμ" αυγό!
















Επίσης για τους πιο τολμηρούς και έμπειρους υπάρχουν και αρκετά ψαγμένες συνταγές για καλούδια όλων των ειδών που δεν θα προλαβαίνετε να τα καμαρώνετε στον πάγκο της κουζίνας.


















Ακόμα εδώ είστε; Βουρ στο another lunch, καλή επιτυχία και...καααλή τους όρεξη!

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Πετάει η Καμηλοπάρδαλη;

Πετάει και καλοπετάει. Και η μαϊμού και η αρκούδα και το τσίταχ και όλο το Αττικό πάρκο. 
Δεν ξέρω ποιοι από εσάς είχαν την φαεινή ιδέα να (προσπαθήσουν) να πάνε στο Αττικό Πάρκο την Κυριακή που μας πέρασε...
Λίγο ο τέλειος καιρός, λίγο τα δύο τελευταία Σαββατοκύριακα που ο λαός ήταν εκτός Αττικής, ο ζωολογικός κήπος βάρεσε ΤΙΛΤ.

via
















Κανονική λαοθάλασσα που δεν σου επέτρεπε να προσεγγίσεις ούτε πεζός (για πάρκινγκ ούτε λόγος, καβάτζωνες το ΙΧ σε αυλές, μάντρες, χωράφια στη γύρω περιοχή).

Και τώρα τι κάνεις που σε όλη τη διαδρομή έχεις χτίσει όλο το σκηνικό στο παιδί, "θα δούμε το ένα, θα χαϊδέψεις το άλλο, θα κάνεις αλογάκι...";;;;

Καταρχάς ψυχραιμία, γρήγορες κοφτές σκέψεις και αποφασιστικότητα! Τι υπάρχει στη γύρω περιοχή; Η Αττική Οδός, τα στούντιο που βγαίνει η Μενεγάκη, το κτήμα Νάσιουτζικ (μέχρι στιγμής μηδέν παιδικό ενδιαφέρον) και...το Ελ Βενιζέλος! 


ΜΠΙΝΓΚΟ! "Σέργιο, δεν θα δούμε τη μαϊμού, αλλά θα δούμε αεροπλάνα!". Το πούλησα αμέσως, χαρά ο μικρός, μεταβολή εμείς, χαρά και ο τύπος που πήρε τη θέση πάρκινγκ μου.


Λοιπόν, το Αεροδρόμιο είναι τρελή φάση για μια βόλτα, ειδικά αν το παιδάκι σας έχει αδυναμία σε αεροπλάνα κλπ...

via


Καταρχάς βολτάρεις με πρωτόγνωρη απουσία κούρασης, άγχους και εκνευρισμού που συνήθως σε διακατέχουν όταν βρίσκεσαι εκεί για να ταξιδέψεις.


Χαζεύεις στα μαγαζάκια, αγοράζεις ξένα περιοδικά, γλυκουδάκια, μουσική (για τους audiophile, το Metropolis έχει μια συμπαθητική γωνιά με καινούρια βινύλια).



Εμείς τα κάναμε όλα αυτά και στο τέλος καταλήξαμε να απολαμβάνουμε άθλιο τζάνκ πίτσα και νούντλς σε ένα πάσο τύπου μπαρ πίσω από μια γιγάντια τζαμαρία με θέα τα αεροπλάνα να απογειώνονται-προσγειώνονται. 

Ίσως ένα από τα καλύτερα μεσημεριανά του μικρού. Μια "μακαλόνι" μια "πίιιτσα" (και λίγο θρεπτικό τραχανά από το σπίτι). Τύφλα να έχει το λιοντάρι και όλο το βασίλειό του! 


via
















Έτσι που λέτε. Λιοντάρι - Ερ-μπάς σημειώσατε 2 και ίσως και σε καλύτερη τιμή!


Περάσαμε πολύ καλά και...μας μπήκαν ιδέες την επόμενη φορά να επιδιώξουμε να "πεταχτούμε" μέχρι τα κατατόπια που γνωρίστηκε ο μπαμπάκας και η μαρκησία. Αυτή τη φορά μαζί με τον μικρό!

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Παιδιά σε κουτιά

Όχι δεν μπαίνουν τα παιδιά σε "κουτάκια" λογικής, στερεοτύπων και άλλα τέτοια "γερμανικής" σχολής του στυλ "ρίχνω το βιωτικό επίπεδο για να πέσουν οι τιμές". Και όσο χρόνο σας πάρει για να βάλετε όλα αυτά σε...κουτάκια και να με καταλάβετε, θα σας διηγηθώ ένα τραγελαφικό επεισόδιο που έζησα τις προάλλες.


Σάββατο μεσημέρι. Πολυκατάστημα στη Γλυφάδα. Όροφος με παιδικά βιβλία και παιχνίδια. Κάποια στιγμή σε μια συμπαθέστατη γωνιά ήταν ένα παιδάκι με πλούσιο μακρύ μαλλί, και έπαιζε σκυμμένο πάνω από ένα τραπέζι με λέγκο. Το βλέπω και λέω στον Σέργιο: 

"Έλα εδώ αγάπη μου να παίξεις με το κοριτσάκι!"

Τι ήθελα και μίλησα; Ξαφνικά γυρίζει η μητέρα του, δύο βήματα πιο πέρα, με καρφώνει με μια ματιά του στιλ "αχ....άτιμε, τι είπες τώρα;" και μου λέει όλο νόημα δαγκώνοντας τα χείλη της:
"Αγοραάκι". 

boy or girl? this is the question!





















Αισθάνθηκα άσχημα γιατί με την αντίδρασή της με πήρε γραμμή και το αγοράκι και με κοίταξε όλο απορία. Έπρεπε να τα μπαλώσω άμεσα, όπως και έκανα πιστεύω με αρκετή επιτυχία, αν κρίνω από την άμεση διάθεση του παιδιού να παίξει με τον γιο μου σε παρακείμενη γωνιά με πλέη μομπίλ.


Αφού λοιπόν ο μικρός έπαιξε με τον Σέργιο και γίναμε όλοι φίλοι, κάποια στιγμή πέρασε η μητέρα του και του ζήτησε να διαλέξει κάτι από το σταντ των πλεη μομπίλ.


Ο μικρός επέλεξε το σετ κουζίνα-μάγειρας. Προβληματισμένη με την επιλογή του, η μαμά αντιπρότεινε ως "καλύτερο" το σετ "Οδοστρωτήρας".





Την κοίταξα και χαριτολογώντας της είπα: 
"μα πως μπορείτε να του το αρνηθείτε στην εποχή του μάστερ σεφ;". 

Με αυτό το επιχείρημα η κατά τα άλλα παραδοσιακοτρέντη μαμά έφυγε προς το ταμείο με το πλεη μομπίλ κουζίνα ανά χείρας.


Συμπεράσματα:


Πρώτον: Δεν λέμε ποτέ "αγοράκι" ή "κοριτσάκι" αν δεν είμαστε 100% σίγουροι. Η λέξη που γυρεύουμε είναι "παιδάκι". Ακριβώς όπως κάνουμε όταν μια γυναίκα έχει περισσότερο όγκο στη κοιλιά και δεν γνωρίζουμε αν είναι έγκυος ή απλά έχει πάρει μερικά κιλάκια. 


Δεύτερον: Άμα είσαι παραδοσιακός και υποστηρίζεις τις σχέσεις "κουζίνα=κορίτσι" "μπουλντόζες=αγόρι" τότε κούρεψε το αγοράκι σου σαν τον Δημητράκη στο "Νησί".
Αν είσαι τρέντυ και το παιδί έχει μαλλάκι κάτω από τους ώμους του μην αρπάζεσαι όταν κάποιος κάνει λάθος. Αντιμετώπισέ το με χιούμορ, μάλλον δεν θα είναι και η πρώτη φορά...


Τρίτον: Η κουζίνα είναι γιούνισεξ υπόθεση και δεν προδικάζει τίποτα. Δείτε τον συμπαθέστατο κύριο Σκαρμούτσο με τις Τατούκες.




















Τέλος, λάθη κάνουμε όλοι. Το θέμα είναι να μην το κάνουμε "θέμα". Η ζωή μας δυστυχώς είναι όλο κουτάκια...Ο κόσμος των παιδιών όμως είναι τόσο τεράστιος που δε χωράει ούτε κατά διάνοια μέσα σε αυτά! 
 




Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Ένας αλλιώτικος μπαμπάκας!

8 Νοεμβρίου 2010 - Μοντεβιέντο, Ουρουγουάη.

Ο Ρίτσαρντ Τεζόρε, επικεφαλής της ΜΚΟ "Rescata Fauna Marina" αναλαμβάνει τη φροντίδα ενός αλλιώτικου μωρού.















Το μόλις 10 ημερών δελφινάκι βρέθηκε σε μια παραλία της πρωτεύουσας της Ουρουγουάης, τραυματισμένο, καθώς είχε παγιδευθεί σε αλιευτικά δίκτυα.

Ωστόσο, παρ όλες τις τοπικές έρευνες η μητέρα του δεν μπόρεσε να εντοπιστεί.















Σύμφωνα με μελέτες, το 10% των νεογέννητων δελφινιών (στο φυσικό τους περιβάλλον) δεν τα καταφέρνει να ζήσει πέραν του ενός έτους. Ωστόσο, σε περιβάλλον αιχμαλωσίας (δελφινάρια κλπ) ένα στα δύο μόνο μικρά καταφέρνει να ξεπεράσει τον έναν μήνα ζωής. (πηγή US Marine Mammal Inventory Report).

Τι να πω; Να ευχηθούμε στο ούλτρα γλύκα μικρό να τα καταφέρει. 
Και κάτι ακόμα. Όταν μεγαλώσει και καρδαμώσει ο τζούνιορ φλίπερ, ο φίλος Ρίτσαρντ να τον οδηγήσει στη μαμά θάλασσα και όχι σε σχολή καλών τεχνών και ακροβατικής.



 

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Κάντε τέχνη το Σου-Κου!!

Εχθές σας υποσχέθηκα να μοιραστώ μαζί σας έναν σχετικά εύκολο τρόπο για να δημιουργήσετε ασπρόμαυρα τυπώματα σε στυλ "στένσιλ" από φωτογραφίες σας. Και αν κρίνω από τις καρέκλες που ρίχνει έξω, υπολογιστής, τσαγάκι και λίγος ελεύθερος χρόνος είναι ότι πρέπει για τις επόμενες ημέρες!

Λοιπόν, βασική προϋπόθεση είναι να έχετε στον υπολογιστή σας εγκατεστημένη μια έκδοση του Photoshop. Αν δεν έχετε σχέση με τέτοια προγράμματα του διαόλου, όλο και κάποιον φίλο γραφίστα ή κάτι ανάλογο θα βρείτε να αγγαρέψετε!

Ξεκινάμε λοιπόν!

Ανοίγετε από το File - Open ανοίγετε  τη φωτογραφία στο photoshop.

Το επόμενο βήμα είναι να πάτε στο Image - Adjastments - Threshold

















Μόλις πατήσετε το ποντίκι πάνω στο Threshold, συμβαίνει το μαγικό και η φωτογραφία γίνεται ασπρόμαυρο πόστερ.

















Μπορείτε να παίξετε με το επίπεδο του threshold level (αν το πάτε αριστερά - δεξιά θα δείτε πως διαμορφώνεται η εικόνα και εκεί που σας αρέσει θα το αφήσετε...) και μετά πατάτε ΟΚ.

Το επόμενο στάδιο έχει πλάκα γιατί επιλέγετε να εξαφανίσετε ότι δεν θέλετε και να αφήστε αυτό που θέλετε. Πώς γίνεται αυτό; Αλλάζοντας εργαλείο και παίρνοντας αν ποντίκιου τη γόμα.

















Το 1 είναι η θέση που θα βρείτε τη γόμα. Πατάτε και το εργαλείο αλλάζει. Το 2 είναι η θέση που αυξομειώνετε το μέγεθος της γόμας (μεγάλο για τα χοντρά, μικρό για τις λεπτομέρειες). Το 3 είναι όλη η πληροφορία που θέλετε (ενδεχομένως) να εξαφανίσετε. Ξεκινάτε λοιπόν, με προσοχή....

Στο τέλος θα μπορείτε να το "φέρετε" κάπως έτσι:

















Nice?














Καλό Σου-κου και καλές Φωτοσουπιές!



Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Τ-shirt babaka? more...

Η περιπέτεια του μπαμπάκα με την οτ κουτουρ συνεχίζεται...
Μετά από την πρώτη τριάδα tshirt ετοιμάστηκε η νέα κολεξιόν, εμπνευσμένη από την τέχνη του δρόμου και τον φίλο Μπάνξυ.




















Αυτό το ονόμασα "agalia baba!"






















Αυτό "volta heraki"






















Και το τελευταίο "angel"

Στις στάμπες είναι ο Σέργιος και ο μπαμπάκας, από φωτογραφίες μας στις καλοκαιρινές διακοπές.
Είναι αρκετά εύκολο να φτιάξετε και εσείς ανάλογες εικόνες από φωτογραφίες σας, με ελάχιστες γνώσεις photoshop. Υπόσχομαι να δώσω ένα σύντομο και άμεσο tutorial σε επόμενο post.

Ποιο σας αρέσει πιο πολύ; Εμένα το πρώτο. Μου φαίνεται ότι θα το τυπώσω και σε μεγέθυνση για το καινούριο σπίτι.

Ν'joy!

 

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Μπαμπάκας μόνος ψάχνει....

...για νέα βοήθεια στο σπίτι.

Η κοπέλα που έχουμε έχει δηλώσει ότι θέλει σιγά σιγά να μας αφήσει, γιατί δεν την βολεύει πλέον η καινούρια γειτονιά.

via















Τι ψάχνουμε;
Μια γυναίκα που να δουλεύει οκτάωρο και λίγες ώρες τα Σάββατα. Βασικές αρμοδιότητες είναι να  κρατάει τον μικρό και να κάνει και δουλειές του σπιτιού. Να είναι ευχάριστη και εργατική (γιατί αυτή που έχουμε τώρα αισθάνομαι ότι έχει βάλει στον αυτόματο το mode "κατεβάζω καντήλια") κυρίως με τον Σέργιο και να μην έχει πρόβλημα να δουλεύει στα νότια προάστια.

Αν γνωρίζετε κάποια κοπέλα ή αξιόπιστο πρακτορείο θα χαρούμε να μας βοηθήσετε!

babaka? & marquise



 


Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Η ώρα της ψήφου

Προπαραμονή δημοτικών εκλογών στη χώρα και η πρωτεύουσα άδειασε κι όλα. Τι ευτυχία. Σήμερα πήγα στη δουλειά "νεράκι", πάρκαρα με την πρώτη, να 'ταν κάθε μέρα έτσι.

Παρόλο που  η πολιτικολογία είναι εκτός του αντικειμένου του blogo-μπαμπάκα, η ημέρα, αλλά και οι καταστάσεις μου δίνουν αφορμή για ένα λίγο διαφορετικό πόστ.
Αυτές οι εκλογές είναι εκ φύσεως παρεξηγημένες - είναι η "δευτεράντζα", οι εκλογές της αποχής, του ωχαδερφισμού, ή έστω της ευκαιρίας να πάω στο χωριό να φάω καμιά πίττα και κοψίδι, να πάρω 2 ημέρες άδεια από τη δουλειά.

Εμείς οι Έλληνες, χαρακτηριστικά πολιτικοποιημένοι (αν και οι νέα γενιά πλέον παρουσιάζει απολιτίκ τάσεις), εκτός των άλλων διακατεχόμαστε έντονα από το σύνδρομο ΝΙΜΒΥ (not in my back yard = όχι στην πίσω αυλή μου). Ας γίνεται ότι θέλει, φτάνει να μην είναι στο σπίτι μου, στη γειτονιά μου.




















Ε λοιπόν, τούτες οι εκλογές, οι "δεύτερες" αφορούν αποκλειστικά την "πίσω αυλή μας". Αφορούν την καθημερινότητά μας, λεπτό προς λεπτό, βήμα το βήμα. Αφορούν την καθαριότητα της γειτονιάς, το αστικό πράσινο, τις παιδικές χαρές, τα πάρκα, τους τρόπους προσβασιμότητας ΑΜΕΑ, την δημοτική ασφάλεια, τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, βιβλιοθήκες. Αφορούν τα πλέον ουσιώδη, να τσουλάει κανείς το καροτσάκι του σε άρτια, πλατιά, καθαρά πεζοδρόμια, να υπάρχει φως το βράδυ και ένας χώρος να τρέξει ένα παιδί ελεύθερο και χαρωπό.

NIMBY? και βέβαια όχι nimby. Ακριβώς το αντίθετο. Δημοτικές εκλογές = η πίσω αυλή μας!

Η αποχή δεν είναι statement. Είναι εξυπνάδα και ψευτο-αναρχία που οδηγεί σε αδιέξοδο το οποίο στο τέλος το "λούζεται" ο πολίτης. 
Ενημερωθείτε για τους υποψηφίους και ασκήστε το πολιτικό σας δικαίωμα αξιοκρατικά, ή έστω με κριτήρια γονιού. Ήταν άξιος ο μέχρι πρότινος Δήμαρχος; Σας βελτίωσε την καθημερινότητα; Υπάρχει χώρος για παιχνίδι, πεζοδρόμια, ασφάλεια, καθαριότητα; Ξαναψηφίστε τον. Αν όχι μαυρίστε τον!

via




















Αξιοκρατικά και όχι κομματικά. Έλεος. Νέοι άνθρωποι είμαστε...ας μπουν οι πρασινοφρουροί, τα γαλάζια παιδιά και οι κοκκινοσκουφίτσες στο περιθώριο του παρελθόντος. Το μπαλκόνι, οι καθοδηγούμενες εφημερίδες και η φανατήλα πέθαναν προ πολλού. Μπλογκάρετε και ξέρετε....

Καλή και ουσιαστική ψήφο και όσοι ταξιδέψετε να γυρίσετε πίσω με ασφάλεια.