Σινέ Παπούκα

Παραμονή πρωτοχρονιάς σήμερα και έχουμε μαζευτεί όλοι Αθήνα. Σχεδόν όλοι δηλαδή, καθώς ο μικρός αδελφός άρτι εισαχθείς εις τα οικογενειακά (του) πλέγματα (κάνει πως δε συμβαίνει τίποτα, αλλά έτσι δεν κάναμε όλοι άλλωστε - στην αρχή;) επέλεξε να υποδεχθεί το νέο έτος μετά της οικογενείας της νεαράς συμβίου. 

Κατέβηκαν παππούς και γιαγιά με δώρα και καλή διάθεση, πρώτες γιορτές στο νέο μας σπίτι και κατά τα λοιπά ένα καλό και γιορτινό ευχάριστο κλίμα χάους και μηδενικής ξεκούρασης για τους οικοδεσπότες. 

Το σετ δώρων του παππού ο οποίος μαχόμενος την επάρατο νόσο αναζητά συνάμα και διέξοδο στην ολόφρεσκη ζωή του ως συνταξιούχος, ήταν γεμάτο τρομερές εικόνες και απίστευτες αναμνήσεις από τα μωρουδιακά-παιδικά μου χρόνια.

Ξέρετε, ο πατέρας, εκτός από καλός φωτογράφος ήταν και μανιώδης εικονολήπτης. Και τότε αγαπητοί, δεν υπήρχε βίντιου. Η λύση της κινούμενης εικόνας ήταν...ο κινηματογράφος, σε 8mm φυσικά. Όσοι ασχολούνται, ή είχαν γονείς με αντίστοιχα ψώνια θα ξέρουν το λεγόμενο "σούπερ οκτώ".

με το κουρσάκι της εποχής (77)

Τραβούσε με μια τρομερή φορητή κινηματογραφική μηχανή Μινόλτα, με μάνιουαλ νετάρισμα (το αντίθετο του γνωστού μας  auto focus) και μάνουαλ ζουμ. (αυτό το καταλαβαίνετε!). Την έχει ακόμα και βρίσκεται σε άριστη κατάσταση. Για να πετύχεις πλάνα από πιτσιρικά που του ΄χουν βάλει νέφτι στον κ@#$λο έπρεπε να ήσουν μάστορας, και ο μπαμπάς (παπούκας) ήταν. 

Τέσσερις "μπομπίνες" έγιναν τέσσερα "ντι-βι-ντι" και δεν θα σταθώ άλλο σε προσωπικά που μάλλον θα κουράζουν, αλλά σε άλλα ζουμερά...

Κάμπινγκ φορ έβερ και ξεθωριασμένα αυτοκίνητα

Συμπεράσματα για τους χαοτικούς γονείς μας, ή για τη δική μας υποχόνδρια υπόσταση:

• σε όλες μα όλες τις σκηνές των φιλμ, όλοι μα όλοι οι γονείς είναι με ένα τσιγάρο στο χέρι. Όπου κι αν είναι, ακόμα και στο παιδικό δωμάτιο!! Όου-μάι-εφ-εν-γκόντ!! 
• Παντού είμαστε αμολημένοι, σκαρφαλωμένοι, γκερμοτσακισμένοι, ανατένταντ και οι δικοί μας πέρα βρέχει...μάλλον απολαμβάνουν ένα ακόμα τσιγαράκι.
• οι γονείς μας ήταν παιδάκια! Εμείς περιμένουμε να αγοράσουμε μια πόρσε, ένα φερέτι 50 πόδια, μια βίλα με πισίνα και μετά κατά τα 50 (χρόνια, όχι πόδια) - αν τα έχουμε καταφέρει να κάνουμε και ένα παιδί το οποίο θα μεγαλώσουν 2-3 φιλιππίνο.
• μικροί πηγαίναμε εκδρομές και κάναμε ΠΟΛΥ κάμπιγκ. Όλοι οι φίλοι μαζί, χίπη κατάσταση. Και περνούσαμε όλοι καλά. Τώρα πριν από 1-2 χρόνια μετρούσαμε τα αστέρια των ξενοδοχείων, τώρα τα 5ευρα στην τσέπη. 
• Τα αδέρφια (γονείς και θείες-θείοι) κάνανε παρέα. Και εμείς μεγαλώναμε με τα ξαδέρφια μας, πρώτα φιλαράκια. Προσωπικά, άμα είναι να περιμένω από τους θείους του Σέργιου για παιδί, καλύτερα να τον ταΐσω γλάρο.
• Και τέλος, οι γονείς μας αγόραζαν αυτοκίνητα στα πιο ξεφτιλισμένα χρώματα. Ξεθωριασμένα πορτοκαλί, κροκί στα όρια του τσιρλί, σάπια μήλο, πράσινα λαχανί ξεθωρέ και άλλα. Φανταστικό...!!!

σκαρφαλωμένος σε μάντρα, οι γονείς χαλλλαρααα

Αυτά για τα χρόνια που πέρασαν. Σε λίγες ώρες θα βάλουμε πίσω μας και το 2010 και την υγειά μας να χουμε για το έτος που έρχεται. Με αρκετή καλή διάθεση και φαντασία καλά θα περάσουμε, στο χέρι μας είναι!

Καλή χρονιά λοιπόν και όπως λέει και ο φίλος Ρομπέρτο, μη μασάτε, la vita e bella!