Πρώτη και καλύτερη

Ημέρα του χρόνου και όσοι ξυπνάνε νωρίς - θέλουν δε θέλουν - λίγο μέσα στη νιρβάνα τους, λίγο μέσα ακόμα σε πόστ-σελεμπρετουάρ διάθεση, αλλά και αυτοί που ακόμα κοιμούνται - όλοι έχουμε βάλει ντέρτια και βάσανα στην άκρη, τουλάχιστον για το γούρι.

Πρώτη και καλύτερη ημέρα γιατί είναι σαν μια μαύρη τρύπα - ελντοράντο στο χρόνο. Πέρσι δεν είναι, φέτος ακόμα δε το νιώθουμε, πώς το λεγε ο Παπάζογλου; - στη ρωγμή του χρόνου!

Ξεχωριστή λοιπόν μέρα και σήμερα θα γράψω για τη γλυκιά χαοτική μαρκησία, τη μια και μοναδική μανούλα του Σέργιου και τη δική μου μεγάλη καψούρα. 

 







Η μπολγκοταυτότητά της δεν είναι τυχαία...είναι μια μεθυστικά χαοτική τύπισσα. Αυτή η γυναίκα αλλάζει ανάλογα με άγνωστους πάντα παράγοντες. Εκπέμπει σε εξωγαλακτικές συχνότητες. Παλιά μου έλεγε ότι έχει έρθει από τον πλανήτη Νίμπλιτς (ακόμα ψάχνω αν πραγματικά υπάρχει αυτό το αστέρι). Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να βλέπει ρετρό Στάρ Τρεκ, πίνοντας σπάισυ τσάι σε ακριβή τζι-τζιμίντι πορσελάνη (με το μικρό δαχτυλάκι σηκωμένο), έχοντας μόλις τελειώσει τρομερό φαγητό που έφτιαξε από συνταγή από το ίντερνετ. Και για να ξελαμπικάρει από τη δουλειά θα διαβάσει αγαπησιάρα Τζέην Όστεν και ντάρκ Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Χάος...;

Είναι η απόλυτα τέλεια μητέρα - αλλά γι αυτό δεν αμφέβαλα ποτέ. Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, κι ας θέλει να λανσάρεται ως χαοτική. Μπορεί να μάθει τα πάντα και να κάνει τα πάντα. Θα ρωτήσει για τα πάντα, θα ψάξει για τα πάντα. 
Είναι δίκαια, είναι αθεράπευτα ευαίσθητη, είναι εκρηκτική.

Κάθε μέρα, κάθε χρόνος που περνάει την ευχαριστώ που φτιάξαμε μαζί μια οικογένεια, και όσο τραγικά κλισεδάτο κι αν ακούγεται -δεν αντέχω θα το πω για φινάλε - με κάνει καλύτερο άνθρωπο.


χχ Μαρκίς, the absolute.