Η ζωή ανάποδα (πάρ' το αλλιώς!)

Πολύ δουλειά, κεφάλι θερμοσίφωνας, λίγο ύπνος, στέρεψα ο μπλόγκερ. Αναζητώ ηρεμία και ανασύνταξη το σου-κου.

Κάναμε με την μαρκησία χθες βράδυ μια κουβέντα για το πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός από τότε που αποκτήσαμε παιδί. Την ίδια  στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι νιώθουμε σαν να έχουμε ζήσει με τον μικρό μια ολόκληρη ζωή και ας πέρασαν μονάχα δύο χρόνια. 


Για τη ζωή και τον χρόνο λοιπόν τα υπόλοιπα από τον νευρωτικό Νεοϋορκέζο φίλο...

Την επόμενη ζωή μου θέλω να την ζήσω ανάποδα.

Ξεκινάς από νεκρός. – ‘Έτσι το γλιτώνεις αυτό.

Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.

Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος. Πηγαίνεις και εισπράττεις την σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στην δουλειά.

Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς την ζωή.

Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ‘ατακτούλης’. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.

Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι. Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπά με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και – Νάτο !!

Τελειώνεις σαν ένας οργασμός…

Μα ότι κάνει και ότι πει είναι

Δημοσίευση ανάρτησης

τοοόσο σούπερ! 

Καλό και ξεκούραστο Σουκου.