Διαβολοαπόγευμα το [diavoloapoghevma] : απόγευμα κατά το οποίο ένας ή και οι δύο γονείς επαναπροσδιορίζουν την ιεραρχία σε μια οικογένεια. Πέρασε διαβολοαπόγευμα...
/ Ακολουθεί μετά από γινάτι ή ανάρμοστη συμπεριφορά που ρέπει προς την κακομάθεια...
Ναι, όσο καλός και να θέλεις να είσαι, όσο καλό και να είναι το παιδάκι, κάπου-κάπου και με ρέγουλα βάζεις το καπέλο του λοκατζή και κάνεις ένα ρισέτ στον αγγελικά πλασμένο κόσμο ενός μικρού παιδιού.
Δεν είναι ευχάριστο, πολλές φορές είναι και αστείο (και άντε να μαζέψεις το χάχανό σου και να το παίζεις "σκίστης"), αλλά όταν το ξεκινάς πρέπει να το τελειώνεις.
Εχθές είχαμε διαβολοαπόγευμα. Ο Σέργιος δεν είχε κοιμηθεί για μεσημέρι (δοκιμάζαμε αν λειτουργεί αυτό και μάλλον απέτυχε), είχε νεύρα και έκανε ότι του κατέβει.
Πρώτη έβαλε το "τζόκευ του λοκατζή" η μαρκίζ. Άστραψε και βρόντηξε και ο μικρός την κοιτούσε με ένα βλέμμα "what the fuck?". Κοιτούσε μετά εμένα και ψυχρός έλεγα ότι "έχει δίκιο η μητέρα σου" (ακόμα δεν έχουμε φτάσει στην ηλικιά της "μάνας σου".
Εδώ παίζαμε και το παίγνιο του good cop - bad cop, αν και στο τέλος και οι δύο γίναμε το ίδιο μπάντ στα μάτια του...
Τα 'χωνε η μαρκίζ, συμφωνούσα εγώ και μετά αλλάξαμε. Όταν άρχισε τα γινατάκια και τα "φύγε μπαμπά" ξύπνησε μέσα μου ο έφεδρος δόκιμος αξιωματικός.
Εγώ σε αυτές τις περιπτώσεις δε φωνάζω, απλά εξηγώ τι δε μου αρέσει και μετά παίρνω ένα-ένα τα παιχνίδια του και τα αφήνω στην αποθηκούλα εν είδει τιμωρίας. Μέχρι να ηρεμήσει...
Εκεί ξεκινάει το αρχαίο δράμα, με δάκρυα, αγωνία και σπαραγμό. Όλα αυτά βέβαια καρατσεκαρισμένα κροκοδείλια, έτσι;
Τον φέραμε στα ίσια του σχετικά γρήγορα και κέρδισε τη λήξη του συναγερμού όταν ήρεμος, άρχισε να μαζεύει ένα ένα τα παιχνίδια του και να τα τοποθετεί στη θέση τους.
"Να ακούω τα τουβλάκια λέγκο να πέφτουν ένα-ένα στο κουτί" του φώναζα! "Σκίστης" ο μπαμπάκας ε;
Το βράδυ έκλεισε με ένα ζεστό μπανάκι, με αγκαλιές και φιλιά. Απελευθέρωσα έναν από τους δύο ομήρους - παιχνίδια του και αποκοιμήθηκε ήρεμα...
Τι να κάνουμε, σκατοδουλειά, αλλά χρειάζεται που και που...
/ Ακολουθεί μετά από γινάτι ή ανάρμοστη συμπεριφορά που ρέπει προς την κακομάθεια...
Ναι, όσο καλός και να θέλεις να είσαι, όσο καλό και να είναι το παιδάκι, κάπου-κάπου και με ρέγουλα βάζεις το καπέλο του λοκατζή και κάνεις ένα ρισέτ στον αγγελικά πλασμένο κόσμο ενός μικρού παιδιού.
Δεν είναι ευχάριστο, πολλές φορές είναι και αστείο (και άντε να μαζέψεις το χάχανό σου και να το παίζεις "σκίστης"), αλλά όταν το ξεκινάς πρέπει να το τελειώνεις.
Εχθές είχαμε διαβολοαπόγευμα. Ο Σέργιος δεν είχε κοιμηθεί για μεσημέρι (δοκιμάζαμε αν λειτουργεί αυτό και μάλλον απέτυχε), είχε νεύρα και έκανε ότι του κατέβει.
Πρώτη έβαλε το "τζόκευ του λοκατζή" η μαρκίζ. Άστραψε και βρόντηξε και ο μικρός την κοιτούσε με ένα βλέμμα "what the fuck?". Κοιτούσε μετά εμένα και ψυχρός έλεγα ότι "έχει δίκιο η μητέρα σου" (ακόμα δεν έχουμε φτάσει στην ηλικιά της "μάνας σου".
Εδώ παίζαμε και το παίγνιο του good cop - bad cop, αν και στο τέλος και οι δύο γίναμε το ίδιο μπάντ στα μάτια του...
Τα 'χωνε η μαρκίζ, συμφωνούσα εγώ και μετά αλλάξαμε. Όταν άρχισε τα γινατάκια και τα "φύγε μπαμπά" ξύπνησε μέσα μου ο έφεδρος δόκιμος αξιωματικός.
Εγώ σε αυτές τις περιπτώσεις δε φωνάζω, απλά εξηγώ τι δε μου αρέσει και μετά παίρνω ένα-ένα τα παιχνίδια του και τα αφήνω στην αποθηκούλα εν είδει τιμωρίας. Μέχρι να ηρεμήσει...
Εκεί ξεκινάει το αρχαίο δράμα, με δάκρυα, αγωνία και σπαραγμό. Όλα αυτά βέβαια καρατσεκαρισμένα κροκοδείλια, έτσι;
Τον φέραμε στα ίσια του σχετικά γρήγορα και κέρδισε τη λήξη του συναγερμού όταν ήρεμος, άρχισε να μαζεύει ένα ένα τα παιχνίδια του και να τα τοποθετεί στη θέση τους.
"Να ακούω τα τουβλάκια λέγκο να πέφτουν ένα-ένα στο κουτί" του φώναζα! "Σκίστης" ο μπαμπάκας ε;
Το βράδυ έκλεισε με ένα ζεστό μπανάκι, με αγκαλιές και φιλιά. Απελευθέρωσα έναν από τους δύο ομήρους - παιχνίδια του και αποκοιμήθηκε ήρεμα...
Τι να κάνουμε, σκατοδουλειά, αλλά χρειάζεται που και που...
6 σχόλια:
Υποκλίνομαι στρατηγέ μου!
@efal: ημι-ανάσσσσσ!
Εξαιρετικό!
Μπορώ να το αναδημοσιεύσω στο blog του Τρίκυκλου?
@Βαγγέλη: βεβαίως, χαρά μου...
Λίγο σκληρό αλλά πολύ αληθινό!
@popelix: ναι, αλλά όλα είναι στο πρόγραμμα.. ;-)
Δημοσίευση σχολίου