Είχα τις κλειστές μου. Τύπου, "what happens in Vegas, stays in Vegas" που λέγαν και στο Hangover.
Και όσο διάβαζα τα κόμεντζ σας που ρωτούσατε που χάθηκα, τόσο εγώ μπλόκαρα πιο πολύ.
O Σέργιος λοιπόν μεγαλώνει, το υλικό για το μπλογκ πληθαίνει και ο ελεύθερος χρόνος για καταγραφή συρρικνώνεται.
Σήμερα όμως ήταν μια μέρα που θέλω να καταγραφεί.
<7:30...στο μπάνιο>
Σ:."μπαμπά!, μπαμπά! ξύπνησα, έλα! - πεινάω θέλω παγωτό..."
Β: (πάω στο δωμάτιό του) "καλημέρα αγάπη μου, να σου φτιάξω γαλατάκι; Θα πάμε κάτω;"
Σ: "όχι μπαμπά, πεινάω, θέλω παγωτό".....
Β: "μα είναι πρωί για παγωτό, πάμε κάτω να πιούμε γαλατάκι...."
<8:00...στο σαλόνι πίνουμε καφέ-γάλα, παιδικό στο κανάλι9 και εγώ ένα πρωινό χάζι στο λαπτοπ>
Σ: "μπαμπά, δε θέλω να πάω σήμερα σχολείο, θέλω να μείνουμε εδώ μαζί όλη μέρα"
Β: "αγάπη μου, σήμερα θα σε πάω εγώ σχολείο, θα πάμε μαζί, θα ανέβεις στο καθισματάκι μόνος σου"
Σ: "Θα πάμε καλύτερα στη δουλειά σου;"
Β: "Θα πάμε μια μέρα και εκεί, αλλά σήμερα θέλω να μου δείξεις την τάξη σου!"
<8:45...ξεκινάμε με το αυτοκίνητο για τον παιδικό.>
Σ: "μπαμπά, δες με, είμαι ήρεμος, δε κλαίω, είμαι ήρεμος"...(η φωνή σπάει και δυσκολεύεται να κρατήσει τα δάκρυά του
Β: "ναι αγόρι μου, είσαι εσύ μεγάλο παιδί, δε κλαις, κι αν κλάψεις δεν πειράζει, δεν είναι κακό..."
Σ: "θα με αφήσεις για λίγο και μετά θα έρθει η μαμά να με πάρει, να πάμε σουπερμάρκετ, για κάπκεηκς και για δωράκι"
Β: "ναι μωρό μου, ακριβώς! Τι τυχερός που είσαι και πας σε τέτοιο σχολείο..."
<τον κοιτάω από τον καθρέπτη, ο καημένος προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι όλα θα πάνε καλά>
<9:00....έξω από τον παιδικό.>
Σ: "μπαμπά φτάσαμε εδώ είναι το σχολείο μου, δες!"
Β: "Πω-πω Σέργιε, τρομερό το σχολείο σου"
Σ: <με φανερή αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του> "Δες μπαμπά, είμαι ήρεμος δεν κλαίω..."
Β: "Το βλέπω αγοράκι μου, είσαι τρομερός! Θα μου δείξεις την τάξη σου;"
Σ: <η αγωνία του σε κρεσέντο!> "εδώ μπαμπά τρώμε, εκεί είναι η τάξη <η φωνή σπάει>...
Β: "Τέλεια, τι ωραία!"
Σ: <πλέον μιλάει και σιγοκλαίει μαζί> "και εδώ μπαμπά χορεύουμε....Άντε φύγε τώρα..."
Β: "γεια σου αγάπη μου, θα έρθει να σε πάρει η μαμά, να μην ανησυχείς!! Να περάσεις καλά!!"
Σ: "γειαααα μπαμπά" <σιγοκλαίγοντας>...
Λοιπόν, σήμερα ο μπαγάσας κέρδισε πολλούς πόντους. Τον γούσταρα που προσπαθούσε να εκλογικεύσει το σοκ του αποχωρισμού που περνάει. Προσπάθησε να φανεί αντράκι στα μάτια του μπαμπά. Το δούλευε μεθοδικά, ο κακομοίρης από το σπίτι, επαναλαμβάνοντας τη ρουτίνα της ημέρας φωναχτά για να τ' ακούει και να το χωνέψει.
Είναι φιλαράκι πια. Την πρώτη αυτή διαδρομή οι δυό μας προς το σχολείο δε θα τη ξεχάσω ποτέ.
<αφιερωμένο στη μαρκηζ, που έχει σηκώσει το λούκι της προσαρμογής μόνη της, όλον αυτό τον καιρό>
Και όσο διάβαζα τα κόμεντζ σας που ρωτούσατε που χάθηκα, τόσο εγώ μπλόκαρα πιο πολύ.
O Σέργιος λοιπόν μεγαλώνει, το υλικό για το μπλογκ πληθαίνει και ο ελεύθερος χρόνος για καταγραφή συρρικνώνεται.
Σήμερα όμως ήταν μια μέρα που θέλω να καταγραφεί.
<7:30...στο μπάνιο>
Σ:."μπαμπά!, μπαμπά! ξύπνησα, έλα! - πεινάω θέλω παγωτό..."
Β: (πάω στο δωμάτιό του) "καλημέρα αγάπη μου, να σου φτιάξω γαλατάκι; Θα πάμε κάτω;"
Σ: "όχι μπαμπά, πεινάω, θέλω παγωτό".....
Β: "μα είναι πρωί για παγωτό, πάμε κάτω να πιούμε γαλατάκι...."
<8:00...στο σαλόνι πίνουμε καφέ-γάλα, παιδικό στο κανάλι9 και εγώ ένα πρωινό χάζι στο λαπτοπ>
Σ: "μπαμπά, δε θέλω να πάω σήμερα σχολείο, θέλω να μείνουμε εδώ μαζί όλη μέρα"
Β: "αγάπη μου, σήμερα θα σε πάω εγώ σχολείο, θα πάμε μαζί, θα ανέβεις στο καθισματάκι μόνος σου"
Σ: "Θα πάμε καλύτερα στη δουλειά σου;"
Β: "Θα πάμε μια μέρα και εκεί, αλλά σήμερα θέλω να μου δείξεις την τάξη σου!"
<8:45...ξεκινάμε με το αυτοκίνητο για τον παιδικό.>
Σ: "μπαμπά, δες με, είμαι ήρεμος, δε κλαίω, είμαι ήρεμος"...(η φωνή σπάει και δυσκολεύεται να κρατήσει τα δάκρυά του
Β: "ναι αγόρι μου, είσαι εσύ μεγάλο παιδί, δε κλαις, κι αν κλάψεις δεν πειράζει, δεν είναι κακό..."
Σ: "θα με αφήσεις για λίγο και μετά θα έρθει η μαμά να με πάρει, να πάμε σουπερμάρκετ, για κάπκεηκς και για δωράκι"
Β: "ναι μωρό μου, ακριβώς! Τι τυχερός που είσαι και πας σε τέτοιο σχολείο..."
<τον κοιτάω από τον καθρέπτη, ο καημένος προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι όλα θα πάνε καλά>
<9:00....έξω από τον παιδικό.>
Σ: "μπαμπά φτάσαμε εδώ είναι το σχολείο μου, δες!"
Β: "Πω-πω Σέργιε, τρομερό το σχολείο σου"
Σ: <με φανερή αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του> "Δες μπαμπά, είμαι ήρεμος δεν κλαίω..."
Β: "Το βλέπω αγοράκι μου, είσαι τρομερός! Θα μου δείξεις την τάξη σου;"
Σ: <η αγωνία του σε κρεσέντο!> "εδώ μπαμπά τρώμε, εκεί είναι η τάξη <η φωνή σπάει>...
Β: "Τέλεια, τι ωραία!"
Σ: <πλέον μιλάει και σιγοκλαίει μαζί> "και εδώ μπαμπά χορεύουμε....Άντε φύγε τώρα..."
Β: "γεια σου αγάπη μου, θα έρθει να σε πάρει η μαμά, να μην ανησυχείς!! Να περάσεις καλά!!"
Σ: "γειαααα μπαμπά" <σιγοκλαίγοντας>...
Λοιπόν, σήμερα ο μπαγάσας κέρδισε πολλούς πόντους. Τον γούσταρα που προσπαθούσε να εκλογικεύσει το σοκ του αποχωρισμού που περνάει. Προσπάθησε να φανεί αντράκι στα μάτια του μπαμπά. Το δούλευε μεθοδικά, ο κακομοίρης από το σπίτι, επαναλαμβάνοντας τη ρουτίνα της ημέρας φωναχτά για να τ' ακούει και να το χωνέψει.
Είναι φιλαράκι πια. Την πρώτη αυτή διαδρομή οι δυό μας προς το σχολείο δε θα τη ξεχάσω ποτέ.
<αφιερωμένο στη μαρκηζ, που έχει σηκώσει το λούκι της προσαρμογής μόνη της, όλον αυτό τον καιρό>
3 σχόλια:
Καλή αρχή για το ζουζούνι!!
δεν έχω λόγια
ή μάλλον όχι, έχω και θα τα πω όπως μου βγαίνουν
μπράβο σας αγόρι μου και στους τρεις σας γιατί μεγαλώνετε ένα παιδί με πειθαρχία αλλά και χιούμορ, σοβαρότητα αλλά και χαβαλέ διάθεση όταν πρέπει, δύναμη αλλά και ευαισθησία, αντράκι κανονικό, αλήθεια λες.
Σεβόμαστε τις κλειστές σου, το ξέρεις, αλλά μας είχες λείψει πολύ. Και το δικό μας το μπιζέλι πολύ συγκινήθηκε με το ποστ(άκι) αλλά και με τη ΣΟΥΠΕΡ αφιέρωση στο τέλος :)
Αγαπάμε babakas family φορέβερ!
Κόντεψα να πάθω στερητικό σύνδρομο. Welcome back, πολύ όμορφη η ιστορία σου. Με συγκίνησε ο μικρός σου, θυμήθηκα τον εαυτό μου μικρό όταν έκανα ακριβώς το ίδιο όταν ήξερα ότι πρέπει να κάνω κάτι αλλά η καρδούλα μου ήξερε πόσο φοβόμουν. Εκεί υπερίσχυε το αντράκι που λές κι εσύ.
Καλή σας αρχή!
Δημοσίευση σχολίου