Πάμε πατινάδα. Με δύο πατίνια. Ο καθένας το δικό του. Εγώ δίπλα του και αυτός κοντά μου. Και μετά εγώ δίνω μια και φεύγω. Και ακολουθεί και αυτός με νεύρο. Και ύφος. Αυτό το ύφος το "έμπειρο", το σχεδόν "κακό".
Και σταματάμε, και κατεβαίνουμε και τα παίρνουμε στο χέρι.
Και ανεβαίνουμε ξανά.
Και μου ζητά να τον πάρω πάνω στο δικό μου. Και αυτός κι εγώ και το πατίνι του. Χωράμε. Και αν δεν χωρούσαμε, θα το κάναμε να χωρέσουμε.
Και σταματάμε για να "τσεκουραστούμε". Με δύο πορτοκαλάδες. Ο καθένας τη δική του. Εγώ δίπλα του και αυτός κοντά μου.
{>
Και σταματάμε, και κατεβαίνουμε και τα παίρνουμε στο χέρι.
Και ανεβαίνουμε ξανά.
Και μου ζητά να τον πάρω πάνω στο δικό μου. Και αυτός κι εγώ και το πατίνι του. Χωράμε. Και αν δεν χωρούσαμε, θα το κάναμε να χωρέσουμε.
Και σταματάμε για να "τσεκουραστούμε". Με δύο πορτοκαλάδες. Ο καθένας τη δική του. Εγώ δίπλα του και αυτός κοντά μου.
{>
4 σχόλια:
αν χωράνε όλοι οι καλοί, τότε σίγουρα μπαμπάς και γιός χωράνε και περισσεύουν!
male bonding ;-)
ωραία η πατινάδα σας babaka!
Αγαπημένε μπαμπάκα γράψε κι άλλο!
Δημοσίευση σχολίου