Αν το αφήσεις σε αφήνει. Αυτό ισχύει γενικότερα. Βέβαια μερικά πράγματα είναι σαν το ποδήλατο, το σεξ ας πούμε και εύχομαι το να γράφεις ξανά μετά από καιρό στο μπλογκ σου.
Έκανα την επανάστασή μου και άφησα τον εαυτό μου να τον ρουφήξουν καθημερινά πράγματα, ρουτίνα, δουλειά, ανακυκλώσιμες σκοτούρες και άλλα. Έχω και μερικά δύσκολα στο κεφάλι μου είναι η αλήθεια, τίποτα βέβαια εκτός του κύκλου της ζωής που καμιά φορά απειλεί με συντομεύσεις.
Δεν έχω θέμα σήμερα για να γράψω. Γράφω για το ζέσταμα για το καμ-μπακ.
Τέλος πάντων, ο Σέργιος μεγαλώνει αφάνταστα. Μια μέρα να λείψεις από το σπίτι και δεν τον αναγνωρίζεις.
Έτσι λοιπόν για την ατμόσφαιρα μοιράζομαι μαζί σου μερικές σουρεάλ κουβέντες του Σέργιου:
"Βλέπω το φεγγάλι. Φεγγάλι, θέλεις να έρθεις κάτω να παίξουμε; Να βάλεις τα παπούτσια σου και να πιούμε μπύλα;"
"Έλα Μάρκο, έλα να σε κελάσω καφέ"
"Θέλω να κάνουμε κάιπ (skype) με τον παππού και τη γιαγιά"
<Ο Σέργιος δαγκώνει την τραπεζαρία>
"Σέργιε, μη δαγκώνεις το τραπέζι είναι βρώμικο, θα αρρωστήσεις"
<Σέργιος τα παρατάει και τρέχει στο τηλέφωνο, το σηκώνει και λέει>
"Ναι, Μπαμπέτ (όνομα παιδιάτρου), τλώω το τλαπέζι και κάνω γκούχου γκούχου....ναι....κάλα, ευχαλιστώ. <κλείνει το τηλέφωνο>
"Τι σου είπε αγάπη μου η Μπαμπέτ;"
"Να πάλω Ντεπόν".
Με Ντεπόν, γρύπες, έναν κόσμο γύρω μας να κοχλάζει και ένα έθνος που αυτοκαταστρέφεται και γυρεύει παρηγοριά σε ποδοσφαιρικά οφ-σάιντ, ξημερώνει κάθε μέρα νέα αρχή και μια συναρπαστική συνέχεια για το παιδί μας.
Έκανα την επανάστασή μου και άφησα τον εαυτό μου να τον ρουφήξουν καθημερινά πράγματα, ρουτίνα, δουλειά, ανακυκλώσιμες σκοτούρες και άλλα. Έχω και μερικά δύσκολα στο κεφάλι μου είναι η αλήθεια, τίποτα βέβαια εκτός του κύκλου της ζωής που καμιά φορά απειλεί με συντομεύσεις.
Δεν έχω θέμα σήμερα για να γράψω. Γράφω για το ζέσταμα για το καμ-μπακ.
Τέλος πάντων, ο Σέργιος μεγαλώνει αφάνταστα. Μια μέρα να λείψεις από το σπίτι και δεν τον αναγνωρίζεις.
Έτσι λοιπόν για την ατμόσφαιρα μοιράζομαι μαζί σου μερικές σουρεάλ κουβέντες του Σέργιου:
"Βλέπω το φεγγάλι. Φεγγάλι, θέλεις να έρθεις κάτω να παίξουμε; Να βάλεις τα παπούτσια σου και να πιούμε μπύλα;"
"Έλα Μάρκο, έλα να σε κελάσω καφέ"
"Θέλω να κάνουμε κάιπ (skype) με τον παππού και τη γιαγιά"
<Ο Σέργιος δαγκώνει την τραπεζαρία>
"Σέργιε, μη δαγκώνεις το τραπέζι είναι βρώμικο, θα αρρωστήσεις"
<Σέργιος τα παρατάει και τρέχει στο τηλέφωνο, το σηκώνει και λέει>
"Ναι, Μπαμπέτ (όνομα παιδιάτρου), τλώω το τλαπέζι και κάνω γκούχου γκούχου....ναι....κάλα, ευχαλιστώ. <κλείνει το τηλέφωνο>
"Τι σου είπε αγάπη μου η Μπαμπέτ;"
"Να πάλω Ντεπόν".
Με Ντεπόν, γρύπες, έναν κόσμο γύρω μας να κοχλάζει και ένα έθνος που αυτοκαταστρέφεται και γυρεύει παρηγοριά σε ποδοσφαιρικά οφ-σάιντ, ξημερώνει κάθε μέρα νέα αρχή και μια συναρπαστική συνέχεια για το παιδί μας.
3 σχόλια:
Για άλλη μια φορά απήλαυσαα τον τρόπο που γράφεις για πράγματα απλά αλλά που έχουν "βάθος". Οι ατάκες του μικρού είναι μοναδικές!
Πρόκειται σε λίγες μέρες να γίνω κι εγώ πατέρας ενός πιτσιρίκου κ διαβάζω το blog σου εδώ κ 7-8 μήνες. Λατρεύω τον τρόπο που γράφεις! Έχεις έναν τρόπο να με συγκινείς! Καταπληκτικές οι ατάκες του μικρού. Αυτό με το τραπέζι κ το ντεπόν κορυφαίο!
@Ειρήνη: σε ευχαριστώ για τα πάντα καλά σου λόγια! Έχω νέες ατάκες τρομέρες...πρέπει να τα μαζέψω όλα σε ένα ποστ...
@gimo: σου εύχομαι με το καλό και να χαίρεσαι κάθε στιγμή της νέας σας ζωής!! Εύχομαι ο babaka? να σε έβαλε στο μουντ όλο αυτό τον καιρό!
Δημοσίευση σχολίου