Γκρινιάζουμε, εκνευριζόμαστε, τα λέμε μεταξύ μας, τα γράφουμε στα μπλόγκ, κράζουμε και μετά πάμε για νάνι ήσυχοι μέχρι την επόμενη ημέρα. Αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα, έτσι όπως εμείς την καταντήσαμε, ενεργητικά και παθητικά.
Πέρασα την προηγούμενη εβδομάδα στην ακριτική Πρέσπα, στο χωριό Άγιος Γερμανός. Εγώ τον λέω Σαν Ζερμαν ντε Πρεσπ. Και να ναι καλά η δουλειά μου που όταν με στέλνει "επαγγελματικό ταξίδι" δε με πήζει σε τέρμιναλς και μίτινγκ ρουμς ξενοδοχείων, αλλά σε λίμνες, βουνά, τοπικές κοινωνίες και άλλα τέτοια εξωτίκ.
Μέσα από τέτοια ταξίδια ανακαλύπτει κανείς την άλλη Ελλάδα και τα παιδιά της υπαίθρου. Παιδιά που όταν έρχονται για πρώτη φορά στην Αθήνα ρωτάνε τους δικούς τους "που είναι το χώμα;"! Κάτι σαν την Χάιντι που την κλειστοφόβησαν στο σπίτι της Ελίζας...
Είχα την τύχη να μπερδευτώ με τέτοια παιδιά ένα πρωινό. Πρεσπόπουλα του ολοήμερου δημοτικού σχολείου του Άγιου Γερμανού.
Ακούστε λοιπόν τι μαγκιές έχουν κάνει οι εκεί γονείς, με την παρότρυνση μερικών καλά κουρδισμένων...
Η γύρω περιοχή εξυπηρετείται από ένα ολοήμερο δημοτικό σχολείο. Η πρώτη δημοτικού έχει 8 παιδάκια και μια τάξη! Οι μαθητές δεν τρώνε τζάνκ από καντίνα - τρώνε σπιτικό φαγητό από μαγείρισσα που οι γονείς διάλεξαν. Τα φαγητά είναι όλα από βιολογικά προϊόντα. Οι πρώτοι δάσκαλοι που "δεν έκαναν" "άλλαξαν" μετά από εκτενή έρευνα σε όλη τη Δυτική Μακεδονία! Τα παιδιά λοιπόν, τελειώνουν τα μαθήματα, τρώνε, κάνουν μελέτη και μετά γυρίζουν σπίτι για παιχνίδι! Ωραία πράγματα...! Το σχολείο μέσα είναι μια κούκλα, όσο για τον περιβάλλοντα χώρο, τι να λέμε, οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν αυτή την έννοια στο λεξιλόγιό τους...Είναι το φυσικό τους περιβάλλον!
Και όλα αυτά επειδή κάποιο σαν και εμάς ή όχι σαν κι εμάς διεκδικούν, συνεργάζονται και πετυχαίνουν.
Μια τοπική ΜΚΟ που εργάζεται εδώ και 20 χρόνια στην περιοχή για τη φύση και τον άνθρωπο, η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών (ΕΠΠ) έχει κάνει θαύματα! Έχει φέρει τον άνθρωπο ξανά κοντά στη φύση με τρόπο αειφορικό και ισορροπημένο.
Όσοι έχουν τα κοχόνες και την κάνουν όσο είναι ώρα από τα μεγάλα αστικά κέντρα, μαγκιά τεράστιά τους. Δεν είναι εύκολο και δεν είναι για όλους. Όμως κάθε φορά που γυρίζω από εκεί, τόσο νιώθω την απόσταση να μικραίνει...Λέτε να τα μαζεύουμε;;;;
Πέρασα την προηγούμενη εβδομάδα στην ακριτική Πρέσπα, στο χωριό Άγιος Γερμανός. Εγώ τον λέω Σαν Ζερμαν ντε Πρεσπ. Και να ναι καλά η δουλειά μου που όταν με στέλνει "επαγγελματικό ταξίδι" δε με πήζει σε τέρμιναλς και μίτινγκ ρουμς ξενοδοχείων, αλλά σε λίμνες, βουνά, τοπικές κοινωνίες και άλλα τέτοια εξωτίκ.
Η μικρή Πρέσπα, www.andreabonetti.com |
Μέσα από τέτοια ταξίδια ανακαλύπτει κανείς την άλλη Ελλάδα και τα παιδιά της υπαίθρου. Παιδιά που όταν έρχονται για πρώτη φορά στην Αθήνα ρωτάνε τους δικούς τους "που είναι το χώμα;"! Κάτι σαν την Χάιντι που την κλειστοφόβησαν στο σπίτι της Ελίζας...
Είχα την τύχη να μπερδευτώ με τέτοια παιδιά ένα πρωινό. Πρεσπόπουλα του ολοήμερου δημοτικού σχολείου του Άγιου Γερμανού.
Ακούστε λοιπόν τι μαγκιές έχουν κάνει οι εκεί γονείς, με την παρότρυνση μερικών καλά κουρδισμένων...
Το ολοήμερο Δημοτικό στον Άγιο Γερμανό |
Η γύρω περιοχή εξυπηρετείται από ένα ολοήμερο δημοτικό σχολείο. Η πρώτη δημοτικού έχει 8 παιδάκια και μια τάξη! Οι μαθητές δεν τρώνε τζάνκ από καντίνα - τρώνε σπιτικό φαγητό από μαγείρισσα που οι γονείς διάλεξαν. Τα φαγητά είναι όλα από βιολογικά προϊόντα. Οι πρώτοι δάσκαλοι που "δεν έκαναν" "άλλαξαν" μετά από εκτενή έρευνα σε όλη τη Δυτική Μακεδονία! Τα παιδιά λοιπόν, τελειώνουν τα μαθήματα, τρώνε, κάνουν μελέτη και μετά γυρίζουν σπίτι για παιχνίδι! Ωραία πράγματα...! Το σχολείο μέσα είναι μια κούκλα, όσο για τον περιβάλλοντα χώρο, τι να λέμε, οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν αυτή την έννοια στο λεξιλόγιό τους...Είναι το φυσικό τους περιβάλλον!
Περιβαλλοντική εκπαίδευση στο Δημοτικό, από εργαζόμενους της ΕΠΠ |
Και όλα αυτά επειδή κάποιο σαν και εμάς ή όχι σαν κι εμάς διεκδικούν, συνεργάζονται και πετυχαίνουν.
Μια τοπική ΜΚΟ που εργάζεται εδώ και 20 χρόνια στην περιοχή για τη φύση και τον άνθρωπο, η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών (ΕΠΠ) έχει κάνει θαύματα! Έχει φέρει τον άνθρωπο ξανά κοντά στη φύση με τρόπο αειφορικό και ισορροπημένο.
Όσοι έχουν τα κοχόνες και την κάνουν όσο είναι ώρα από τα μεγάλα αστικά κέντρα, μαγκιά τεράστιά τους. Δεν είναι εύκολο και δεν είναι για όλους. Όμως κάθε φορά που γυρίζω από εκεί, τόσο νιώθω την απόσταση να μικραίνει...Λέτε να τα μαζεύουμε;;;;
1 σχόλιο:
Άντε ντε...
Κι εμείς ακολουθούμε, αύριο κιόλας.
πι-ες: θέλω τη δουλειά σου!
Δημοσίευση σχολίου