Στο 89 όμως ενός Σαββατοκύριακου και μιας περιόδου γιορτών, ένα έχω να πω με σιγουριά, που όσοι είναι γονείς το ξέρουν - όσοι όχι, δώστε βάση:
Το "πάρενχουντ" εκτός από ωραιάδες και όλα τα καλά είναι ένας ατελείωτος αγώνας! Και όταν λέμε ατελείωτος, ενωούμε θρι-σίξτι, τουέντι φόρ σέβεν, ινσάιντ άουτ - νόκ άουτ.
Και εκεί που πας να σπάσεις και να αρχίζεις να ουρλιάζεις από την κούραση και από τα μηδενικά αποθέματα υπομονής, μια θεϊκή δύναμη παρεμβαίνει και σε περνάει στην επόμενη πίστα.
Όπως στα ηλεκτρονικά που παίζαμε μικροί, που έχανες, έβγαινε το γκέημ όβερ, και η αντίστροφη μέτρηση δέκα δεύτερα. Αν είχες άλλο κέρμα (δεκάρικο!!) συνέχιζες και προχωρούσες. Ε, αυτό το κέρμα κάπως σου έρχεται και προχωράς...
Ακούω ησυχία, μάλλον επιτέλους κοιμήθηκε το καμάρι μας.
Αυτό σημαίνει για τους μπάτσελορ φίλους που δεν το ζουν, ότι τώρα έχουμε κανα 2-3 ώρες να κουλάρουμε (και οι μοναδικές μέσα στην ημέρα). Μέχρι αύριο που το κόλπο αρχίζει πάλι από την αρχή.
Καλή εβδομάδα και με αγωνιστικούς χαιρετισμούς...
Β.
4 σχόλια:
Θα συμφωνήσω απόλυτα ... "συναγωνιστή"!
Και το καλύτερο είναι ότι, αν χαλαρώσεις λίγο σε μία "πίστα", στάνταρ χάνεις και βγαίνει το γκέημ όβερ! Και ξανά από την αρχή την "πίστα"...
Άσχετο: δεκάρικο ή εικοσάρικο ήταν;
Σας στέλνουμε με την αγάπη μας έναν ΜΕΓΑΛΟ κουμπαρά για να χωράει μέσα αμέτρητα δεκάρικα που δε θα σας αφήνουν στο game over...
Τέτοιο game, δε θέλω να έχει ποτέ over :)
Όνειρα γλυκά babakas φάμιλυ!
πολύ αραία τοποθέτηση φίλε.
έτσι νιώθω κι εγώ!
Καλά τα λέει ο μπαμπάκας, ειδικά αν έχεις περισσότερα από ένα βλαστάρια ... Πάντως και ένα φτάνει να σε κάνει σφουγγαρόπανο στο τέλος της ημέρας!
Καλή χρονιά :-)
Δημοσίευση σχολίου