22:00. Εγώ και ο Marco. Στο σπίτι που πια δε μοιάζει σπίτι μας. Μου ήρθε "κάπως" όταν γύρισα από την τελευταία νυχτερινή βόλτα του σκύλου σε αυτή τη γειτονιά. Όλα έχουν στοιβαχθεί σε κουτιά.
Το μόνο που αφήσαμε ήταν ένα λάπτοπ στις πρίζες και μια τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα.
Το δωμάτιο του μικρού έγινε και πάλι ένα απλό δωμάτιο.
Τελικά το αγάπησα αυτό το σπίτι κι ας είχε και τα στραβά του. Και χαίρομαι που θα φύγω έτσι.
Άφτερ ολ, εδώ μέσα συνέβησαν πολλά. Αποκτήσαμε παιδί, σκυλί, παντρευτήκαμε. Κάναμε πολλά καλέσματα, τραπεζώματα, ακούσαμε και παίξαμε μουσικάρες, μαλώσαμε, βροντήξαμε πόρτες, κάναμε ταξίδια και γυρίσαμε, μας κλέψανε (!), μάθαμε καλά νέα, άσχημα νέα, γελάσαμε, κλάψαμε.
Καλός και γεμάτος κύκλος. Και τώρα ήρθε η ώρα να τον κλείσουμε με άπειρα μέτρα τέηπ Αρμάος.
Παρόλο που αυτή τη στιγμή την περιμέναμε χρόνια πως και πως, τώρα που είναι βράδυ και είμαι μόνος (μαμάκα και γιος πήγαν στη γιαγιά), λίγες ώρες πριν "να το πάρει και να το σηκώσει", βρίσκομαι in a sentimental mood όπως λέει και το άσμα.
Καληνύχτα marquise, καληνύχτα μικρέ. Τα λέμε αύριο φρέσκοι!
Καληνύχτα Φαληράκι και να 'σαι καλά. 10 χρόνια περάσαμε όμορφα...
3 σχόλια:
Νομίζω ότι σε καταλαβαίνω babaka... Όπως και να το κάνεις, ένα τέλος είναι πάντα ένα τέλος - θλιβερό πράγμα δηλαδή...
Εύχομαι τα καλύτερα για το νέο σας κύκλο ζωής.
Και για πού με το καλό; (για να΄χουμε καλό ρώτημα, που λένε;)
Μαρία (μαμά Αδριανής)
Καλό ξεκίνημα!
Κι εμείς περάσαμε μια από τα ίδια στην αρχή του μήνα. Κι ακόμα νομίζω ότι αν ξεχαστώ την ώρα που γυρίζω από τη δουλειά και πάω στο παλιό σπίτι, θα τα βρω όλα όπως ήταν.. Θα αφήσω τα κλειδιά μου στο ίδιο σημείο, θα έρθει αγουροξυπνημένη η σκυλίτσα μας να με καλωσορίσει από το υπνοδωμάτιο όπου (λαθρο-)κοιμόταν όσο λείπαμε, θα ανοίξω τα πατζούρια να μπει φως.. Θέλαμε πολύ να φύγουμε γιατί είχαμε προβληματάκια, αλλά θα είναι πάντα το πρώτο μας σπιτάκι.
Σου εύχομαι το νέο σας σπίτι να γεμίσει χαμόγελα!
Ίρις
...με συγκίνησες (πάλι!)...
κι εγώ από το φαληράκι ξεκίνησα, το φαληράκι που ακόμα με πληγώνει να το βλέπω να ρημάζει και να ασχημαίνει σε σχέση με τις παιδικές μου αναμνήσεις γεμάτες ποδήλατο & πατίνια σε όμορφη γειτονιά, το τρόλλεϋ 10 να κολλάει και να σταματάει την κίνηση στην Παναγίτσα και βόλτες για παγωτό με τα πόδια στο φλήσβο.
Believe me πιο νότια είναι (ακόμα) πιο όμορφα... Θα το δεις (δείτε) και να δεις χαρά που θα κάνει ο marco και ο υιός στη θάλασσα με τα κύματα... Αντε, σε περιμένουμε εναγωνίως :)))
Δημοσίευση σχολίου