Σουρεάλ...

...όμως έγινε κι αυτό! 

Σήμερα το μεσημέρι, με την ωραία δροσούλα που έχει πλέον το Κέντρο, έφυγα για λίγο από το γραφείο και κατηφόρισα ελαφρώς προς την Πλάκα. Έπιασα τη Θουκιδίδου και σταμάτησα στο 9. Στο παλιό κτήριο στέκει επιβλητικά η παλιά επιγραφή "Σχολή Χιλλ". 
Γύρισα τριάντα χρόνια πίσω, όταν πρωτοπήγα σχολείο. 
Μπαίνω μέσα, σε μια κατάσταση απλά και γλυκά περίεργη και χαζεύω γύρω μου λίγο προσπαθώντας να εντάξω το περιβάλλον σε κάποια "φόρμα". 

Σχολή Χιλλ  www.hill.gr

Βλέπω έναν κύριο και μια νέα γυναίκα με ένα παιδάκι. Κοντοστέκομαι και τους ρωτάω: "Καλησπέρα, για εγγραφή νέου παιδιού που θα πάω;" Μου δείχνουν το δρόμο για τη γραμματεία.
"Σχολείο...ο γιόκας μου...με σάκα στη πλάτη, παγουράκι, σαντουιτσάκι, χτενισμένος το πρωί"...
Συμπλήρωσα τη φόρμα με μελλοντικές διευθύνσεις κατοικίας, τηλέφωνα και αυτό της γιαγιάς (το μόνο σταθερό "σταθερό"). 
"Ας έχετε το νου σας τον Φεβρουάριο του 2012, θα επικοινωνήσουμε μαζί σας για την κλήρωση", μου είπε η συμπαθής κυρία στη γραμματεία. 

Σχολή Χιλλ  www.hill.gr

Εδώ που φτάσαμε - να κλείνουμε τα πάντα ιν αντβάνς κι ας τα πληρώνουμε αδρά - φαγητό, διακοπές, σινεμά, συναυλίες, θέατρα, το να "γράψω" το παιδί μου για το δημοτικό (και νηπιαγωγείο) από τα δύο, ίσως να είναι άκρως φυσιολογικό. 
Πήρα τη γυναίκα μου και την μάνα μου και τους μετέφερα τα νέα.
Έχουμε 10, -11- 12...μέτρησα. Σε δύο χρόνια, ο γιόκας μου θα πάει σχολείο...