Σε αυτό το πνεύμα, το πιο ρομαντίκ, προσπάθησα να καταγράψω τα τοπ φάηβ πράγματα που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου για τις δικές μου πρώτες ημέρες στο σχολείο. Ιδού τα αποτελέσματα:
1. Τσουρέκι βουτιά στο γάλα κακάο για πρωϊνό στην κουζίνα. Τρομακτικός συνδυασμός, ειδικά αν το τσουρέκι είναι από τον Τερκενλή...
2. Μπιμπίκιασμα (από την ψύχρα) περιμένοντας το σχολικό, γιατί ο Σεπτέμβρης τότε και στη Θεσσαλονίκη "τσιμπούσε" το πρωί. Δεν έβαζες φουτεράκι, γιατί μετά την πρώτη ώρα το έβγαζες και μετά το κουβαλούσες όλη μέρα. Αν το έχανες, αυτό είχε επιπτώσεις....
 |
| Ο μπαμπάκας (μπλε) με μέχρι τώρα κολλητό, αναμένουν το σχολικό |
3. Η επιλογή "ζευγαριού" σου στον αγιασμό, που ισοδυναμούσε με ένα άτυπο συμβόλαιο με τον "κολλητό" για τη χρονιά που ξεκινούσε. Έπρεπε να δράσεις έξυπνα, γρήγορα για να μη βρεθείς με τον λάθος άνθρωπο δίπλα σου...
4. Το άνοιγμα της εξώπορτας το απόγευμα, για να παίξεις στη γειτονιά, αφού είχες κάνει τα "καθήκοντά" σου. Έμοιαζε με το μπαμ στην εκκίνηση του ιπποδρόμου! Βουρ έξω για αλητεία όσο ακόμα δε νύχτωνε νωρίς...
5. Το μαζοχιστικό μικρό άγχος, κάθε Κυριακή για τα μαθήματα της Δευτέρας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα άφηνα κάτι αδιάβαστο και στην τύχη...
Θυμάστε τα δικά σας; Ίσως σας φτιάξουν την ημέρα. Με εμένα δούλεψε...
2 σχόλια:
Κάτι μου θυμίζει η περιγραφή σου με μια μικρή παραλλαγή. Μάλλον είμαι νεότερη γιατί στη γειτονιά αλάνες δεν είχαμε αλλά δεν μας πτοούσε αυτό. Αλητεύαμε στους δρόμους!
Τώρα οι κόρες μου "αλητεύουν" στην παιδική χαρά υπό το άγρυπνο βλέμμα της μαμάς. Δεν γίνεται διαφορετικά.
Δεν ξεχνώ εκείνη τη σάκα που ζύγιζε πολλά κιλά με τα βιβλία της πρώτης μέρας. Το ντύσιμο με αυτοκόλλητο, τις ετικέτες με το όνομα και τα καινούργια τετράδια, μολύβια κλπ. Τώρα τα ζω ως μανούλα.
Μου έφερες αναμνήσεις ξεχασμένες σκουριασμένες αλλά αναλίωτες!
Δημοσίευση σχολίου