Οι φίλοι μας τα ζώα

Τελικά εμείς πήγαμε στο Αττικό Πάρκο...εμείς και η υπόλοιπη Αττική.
Όπως και να έχει το πράγμα, ο χώρος είναι πολύ απλωμένος και καλά οργανωμένος, έτσι ώστε να μη σου χτυπάει άσχημα η πολυκοσμία.

 Η "out of Africa" Marquise

Τι μάθαμε (ή επιβεβαιώσαμε) λοιπόν από τη χθεσινή επίσκεψη;

Όπου μπαίνει "ξένο" χέρι, γίνονται θαύματα.
Ο μάνατζερ είναι Γάλλος. Θυμάστε παλιά την κατάσταση ενός μίνι ζωολογικού κήπου στον εθνικό κήπο στο κέντρο της Αθήνας, ή στην παραλία της Θεσσαλονίκης (απέναντι από το βασιλικό θέατρο)...βρώμα και κατάντια.

Επιλέγουμε αντιστάρ ημέρες
Οι προηγούμενες μας επισκέψεις - πριβέ και οι δύο - ήταν Καθαρά Δευτέρα και Κυριακή του Πάσχα. Το Αττικό Πάρκο είναι ανοιχτό και αργίες, αν είσαι Αθήνα είναι ότι καλύτερο!

Επιλέγουμε αντιστάρ ώρες
Ποια ώρα θα πάνε όλοι για φαγητό στα Βλάχικα στη Βάρη που είναι και στη γειτονιά; Εμείς φτιάχνουμε σαντουιτσάκια από το σπίτι και τρώμε παρέα με τα ζώα - αγαπημένο μέρος, αυτό δίπλα στις αρκούδες.

Η μεσημεριανή σιέστα ισχύει και για τα ζώα
Αλλά....αν πάτε κατά τις 2, τα περισσότερα ζωάκια (τα θηλαστικά) την πέφτουν για ύπνο. Σιγά μην είναι απίκο να σας παίξουν και κουκλοθέατρο! Μαμ, κακά και νάνι.

Ένα Κοάτι λιώνει στον ύπνο στο κλαρί..

Μια ίσον καμία (κοκ)
Κάθε φορά που πάτε με τα παιδιά,  ανακαλύπτετε νέα πράγματα. Αλλιώς τα έβλεπε ο μικρός μας στο 6μηνο, στον χρόνο στα δύο χρόνια. Αφασία...

Αθλητικό παπούτσι (φοράω)
Πολύ περπάτημα και κυνήγι. Πόσο χεράκι πια να κρατήσουν; Θέλουν να απελευθερωθούν. (το καρότσι κατάλαβα ότι πλέον είναι ψιλο-ντροπή ή ότι έχει αόρατα καρφιά).

Όποιος προσέχει κερδίζει!
Μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας διαγωνισμό γνώσεων και να επιβραβεύσετε την προσοχή με ένα ωραιότατο δωράκι από το πωλητήριο του πάρκου. Τιμές για όλα τα γούστα.

Ένας σκύλος στο σπίτι εξοικειώνει το παιδί
Με τα ζώα εν γένει. Τρόμαξα να μαζέψω τον μικρό που κυνηγούσε τις κατσίκες να τις ταΐσει χορταράκια, αλλά και στον "κήπο με τις μαϊμούδες" που χάιδευε τους λεμούριους κάττα και ήθελε να μπει στο σπίτι τους.
 

"Μόνο ένα μπε, έλα, μαμ, μόνο ένα"

Περάσαμε πολύ ωραία. Αφήσαμε για το τέλος το δελφινάριο.

Καλά στημένη η παράσταση, αλλά προσωπικά με βρίσκει αντίθετο η οποιαδήποτε είδους παράσταση με ζώα. Το επιχείρημα ότι τα δελφίνια είναι δεύτερη γενιά σε αιχμαλωσία δεν μου αρκεί.
Μόλις έμαθα από φίλο ωκαιανολόγο / θαλάσσιο βιολόγο ότι η μητέρα μπορεί και "εξιστορεί"  πληροφορίες στο παιδί της όταν μεγαλώνει, με τον ξεχωριστό τρόπο επικοινωνίας τους.  Άρα τα συγκεκριμένα μπορεί και να ξέρουν για την "μεγάλη θάλασσα" και τα ωραία της, κι ας μην έχουν ποτέ κολυμπήσει εκεί. Έμαθα κι άλλα πολλά που θα σας χαλάσουν τη διάθεση. Άσε, ναι "γλυκά και χαμογελαστά τα δελφινάκια"....

Πριν αφήσουμε πίσω το πάρκο, ο μικρός κέρδισε επάξια το δώρο του, απαντώντας στην ερώτηση:
- "ποιο ζωάκι σου άρεσε πιο πολύ;"
- "Μα-μού"
- "τι κάνουν οι μαϊμούδες;"
- "κούνια"

Ένας φανταστικός  λούτρινος λεμούριος, σαν τον φίλο του που χάιδεψε, έπεσε στην αγκαλιά του πριν ο μικρός παραδοθεί στον Μορφέα στο δρόμο της επιστροφής.